Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216 oraz art. 14 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U.Nr 8 poz.60 z późn.zm.) - Naczelnik Urzędu Skarbowego po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu nie będącego w całym roku podatkowym własnością Spółki ? postanawia uznać stanowisko za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 12 lipca 2006 roku do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, dotyczący zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu Spółki Jawnej ? opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntu, zbytego przez Spółkę na rzecz jednego ze wspólników w dniu 27 stycznia 2006 roku.

W dniu 17 marca 2006 roku Spółka została obciążona fakturą za opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego z terminem płatności do 31 marca 2006 roku. Zdaniem Wspólników na podstawie art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U z 2000 r Nr 14 poz. 176 z późn.zm.) opłata za wieczyste użytkowanie jest w 2006 roku w całości kosztem uzyskania przychodu Spółki.

Naczelnik Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu przedstawionej przez wnioskodawców sytuacji oraz w oparciu o przedstawione dokumenty stosownie do art 14 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 Nr 8 poz. 60 z późn.zm) informuje: Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Przepis ten pozwala na wyprowadzenie wniosku, że podatnik ma możliwość odliczenia wszelkich faktycznie poniesionych kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalności gospodarczą.Ustawodawca wyraźnie powiązał koszty uzyskania przychodu z celem osiągnięcia przychodu. Zwrot ,,w celu,, użyty w art. 22 ust. 1 ustawy oznacza, że określony wydatek można uznać za koszt uzyskania przychodu jeżeli między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Z przedstawionego przez wnioskodawców stanu faktycznego wynika, że Spółka aktem notarialnym z dnia 27 stycznia 2006 roku dokonała sprzedaży na rzecz jednego ze wspólników prawa użytkowania wieczystego gruntu.W § 5 aktu zawarto zapis, iż z dniem jego sporządzenia następuje wydanie przedmiotowej nieruchomości na rzecz kupującego (jednego ze wspólników) i od tego dnia nabywca zobowiązuje się ponosić wszelkie ciężary i korzyści z nabytych w tym akcie praw. W dniu 10 sierpnia 2006 roku Wspólnicy Spółki jako uzupełnienie wniosku złożyli oświadczenie, że po dniu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego - Spółka nie wykorzystywała przedmiotowych gruntów do działalności.

W tym stanie rzeczy nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu Spółki, taki wydatek który oceniany w sposób obiektywny nie może prowadzić do osiągnięcia przychodu ani nie może mieć wpływu na uzyskanie przychodu lub jego źródła. Opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu pozostają w takim stosunku w jakim to prawo w ciągu roku istniało dla S.J. Zdaniem tutejszego organu Spółka powinna refakturować ten wydatek na rzecz obecnego użytkownika od dnia 27 stycznia 2006 roku.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wymienione przepisy prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego uznaje za nieprawidłowe stanowisko przyjęte we wniosku złożonym w dniu 12 lipca 2006 roku.

P O U C Z E N I E

Niniejsza interpretacja odnosi się do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta , wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej ? do czasu zmiany lub uchylenia w trybie określonym w art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.