Temat interpretacji
Stan faktyczny
Z pism płatnika wynika, że w jego Oddziale w Białymstoku zdarzają się zatory płatnicze, dlatego wynagrodzenia, szczególnie kadry kierowniczej, bywają wypłacane w jednym miesiącu - np. za trzy miesiące. Wówczas płatnik stosuje tylko jeden miesięczny koszt uzyskania przychodu, co jest jego zdaniem zgodne z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (rozdział 4 art. 22.1j.p.2.1 lub p.2.3). W deklaracji PIT-8B/11, jeśli w roku kalendarzowym było nie 12, a 8 wypłat wynagrodzenia i zastosowano 8 x miesięczny koszt uzyskania przychodu - w rubryce 35 tej deklaracji płatnik wpisuje 8 x 102,25 = 818,00. Płatnik nadmienia, iż w/w stan faktyczny dotyczy roku 2005.
Stanowisko płatnika
Płatnik wskazuje, że stosowane i przyjęte są następujące rozwiązania:
1. przy kumulowanej wypłacie wynagrodzenia za kilka miesięcy, a wypłacanej w ciągu jednego miesiąca, płatnik stosuje jeden miesięczny koszt uzyskania przychodu (102,25);
2. w rubryce 35 deklaracji PIT-8B/11 płatnik podaje uzyskaną krotność miesięcznych kosztów uzyskania przychodu (8 wypłat x 102,25 = 818,00) pomimo, że pracownik pracował w roku 12 miesięcy.
Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa
Kwestie dotyczące kosztów uzyskania przychodów zostały uregulowane w art. 22 ustawy z dnia26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2005 roku.
Zgodnie z ust. 2 pkt 1 w/w artykułu koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy - wynoszą 102 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227 zł.
Natomiast stosownie do ust. 2 pkt 3 omawianego artykułu, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej,w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127 zł 82 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533 zł 84 gr.
Koszty uzyskania przychodów, o których wyżej mowa, dotyczą m.in. stosunku pracy, co oznacza, że stosujemy je do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy, tj. wszelkiego rodzaju wypłat pieniężnych oraz wartości pieniężnej świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalentów, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadniczego, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatków, nagród, ekwiwalentów za nie wykorzystany urlop i wszelkich innych kwot niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczeń pieniężnych ponoszonych za pracownika, jak również wartości innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Zatem, jeżeli pracownik w danym miesiącu otrzyma od swojego zakładu pracy z tytułu jednej umowy o pracę wynagrodzenie lub jego część, stosujemy koszty uzyskania przychodu w wysokości 102 zł 25 gr, bądź w wysokości 127 zł 82 gr /w przypadku określonym w art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy/. Koszty uzyskania przychodów w związku z wypłatą przychodów ze stosunku pracy przysługują z mocy prawa, co oznacza, że sam fakt wypłaty tych przychodów zobowiązuje płatnika do zastosowania kosztów związanych z uzyskaniem tego przychodu, w wysokości wynikającejz ustawy.
W stanie faktycznym będącym przedmiotem zapytania mamy do czynienia z sytuacją dokonania w 2005 roku 8 /a nie 12/ wypłat i zastosowaniem 8 /a nie 12/ miesięcznych kosztów uzyskania przychodu, podczas gdy dany pracownik pracował w roku 12 miesięcy. Powodem takiego stanu rzeczy były zatory płatnicze, które spowodowały kumulację wypłaty wynagrodzenia za kilka miesięcy w ciągu jednego miesiąca. Powyższe znalazło swoje odzwierciedlenie w deklaracjiPIT-11/8B, w której płatnik wykazał koszty uzyskania przychodów w wysokości faktycznie potrąconej.
Odnosząc uregulowania zawarte w art. 22 ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy na grunt stanu faktycznego będącego przedmiotem zapytania stwierdzić należy, że koszty uzyskania przychodu /w wysokości podstawowej bądź podwyższonej/ nie mogą przekroczyć miesięcznie kwoty 102 zł 25 gr bądź kwoty 127 zł 82 gr. W związku z tym, płatnik dokonując w jednym miesiącu wypłaty wynagrodzeń ze stosunku pracy przysługujących za kilka miesiący - wykonując obowiązki nałożone na niego ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych związane z ustalaniem zaliczki miesięcznej na podatek dochodowy - winien w tej sytuacji zastosować tylko jedne koszty uzyskania przychodu/w wysokości podstawowej bądź podwyższonej/.
Powyższe powinno znaleźć odzwierciedlenie w deklaracji PIT-11/8B, w której płatnik w pozycji dotyczącej kosztów uzyskania przychodów z tytułu przychodów ze stosunku pracy /poz. 35 deklaracji; wersja 12 - obowiązująca w 2005 roku i wersja 14 - obowiązująca w 2006 roku/, powinien wykazać koszty faktycznie uwzględnione przy poborze w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy.
Natomiast nie będzie przeszkód do przyjęcia przez podatnika w rozliczeniu rocznym również kosztów uzyskania przychodów należnych za miesiące, w którym nie było wypłacone wynagrodzenie, a w których świadczył pracę.
Mając powyższe na uwadze stanowisko płatnika w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.