Czy wspólnik spółki jawnej jest małym podatnikiem, czy też spółka i w związku z tym czy może skorzystać z jednorazowej amortyzacji? - Interpretacja - IBPB1/415-270/07/AP

shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 22.02.2008, sygn. IBPB1/415-270/07/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Czy wspólnik spółki jawnej jest małym podatnikiem, czy też spółka i w związku z tym czy może skorzystać z jednorazowej amortyzacji?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana P., przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2007r. (data wpływu do tut. Biura 26 listopada 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kryterium małego podatnika dla możliwości skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kryterium małego podatnika dla możliwości skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Wspólnikami spółki jest trzech wspólników, którzy są osobami fizycznymi i jednocześnie podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych. Spółka osiągnęła przychody ze sprzedaży (wraz z podatkiem VAT) w 2006 roku przekraczające kwotę 800.00,00 euro, jednakże przychody podatnika wg udziału w tej spółce wraz z podatkiem VAT nie przekroczyły ww. kwoty. U pozostałych wspólników (przychody ze sprzedaży wg udziału w spółce jawnej wraz z podatkiem VAT) również nie przekroczyły w 2006 roku kwoty 800.000,00 euro.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przedstawionym wyżej stanie faktycznym wnioskodawca jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. 2000 r. Nr 14 poz.176 ze zm.)...

  • Czy podatnik jako wspólnik spółki jawnej, a tym samym pozostali wspólnicy spółki jawnej, mogą jako mali podatnicy dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środków trwałych zaliczanych do grupy 3 8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy...
  • Czy kwota 50.000 euro, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy, dotyczy każdego podatnika będącego wspólnikiem spółki jawnej z osobna, czy też dotyczy łącznie wszystkich podatników będących wspólnikami tej spółki...

    Zdaniem wnioskodawcy, przepis art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy podatnika jako wspólnika spółki jawnej. W związku z tym posiada on prawo do skorzystania z możliwości jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej środków trwałych zaliczanych do grupy 3 8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

    W zakresie podatku dochodowego od przychodów podatnika uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki jawnej zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 5a pkt 20 tej ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przy czym, przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł. W konsekwencji, biorąc pod uwagę wyżej opisany stan faktyczny, zdaniem wnioskodawcy, należy uznać, że podatnik na gruncie ww. ustawy spełnia przesłanki właściwe dla definicji małego podatnika, bowiem wartość jego przychodu ze sprzedaży nie przekraczała w poprzednim roku podatkowym wartości wyrażonej w tym przepisie. Z kolei posiadając status małego podatnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla podatnika zastosowanie znajdzie przepis art. 22k ust. 7, bowiem przepis ten nie różnicuje podatnika prowadzącego indywidualnie działalność gospodarczą od podatnika prowadzącego taką działalność w ramach spółki jawnej. Ustawa też w żadnym innym miejscu nie wyłącza stosowania przepisu art. 22k ust. 7 do podatników będących wspólnikami spółki jawnej.

    Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

    Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

    Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

    Określenie mały podatnik jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. W 2007r. za małego podatnika można było uznać tego, który za 2006 rok nie przekroczył kwoty 3.180.000 zł przychodu brutto, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 02 października 2006 roku (pierwszy dzień roboczy) wynosił 3,9745 zł x 800000 = 3.179.600 zł, w zaokrągleniu 3.180.000 zł.

    Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.Skoro zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki nie będącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką. Dlatego też kryterium małego podatnika musi spełniać podmiot dokonujący odpisów amortyzacyjnych, tj. w przedmiotowej sprawie spółka, a nie jej wspólnicy.

    W związku z powyższym, zarówno limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych w wysokości 50.000 euro, określony w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w wysokości 800.000 euro, określony w art. 5a pkt 20, odnoszą się do spółki, a nie do poszczególnych jej wspólników. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wartość przychodu Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług), a więc podmiotu dokonującego odpisów amortyzacyjnych, przekroczyła w 2006 roku kwotę 3.180.000,00 zł, w związku z czym podmiot ten (spółka) nie może zostać uznana za małego podatnika i nie ma prawa do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w 2007 roku. Tym samym z możliwości tej nie może skorzystać również wspólnik tej spółki.

    W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

    Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

    Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

    Wniosek ORD-IN

    Treść w pliku PDF

    Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach