Temat interpretacji
Czy uprawnienie do darmowych przejazdów jest świadczeniem rzeczowym, czy stanowi przychód dla osób uprawnionych, czy podlega opodatkowaniu i na jakich zasadach?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zarządu Transportu Miejskiego, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2010 r. (data wpływu 19 listopada 2010 r.) uzupełnionym w dniu 7 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń z tytułu realizacji uprawnień do ulgowych przejazdów autobusami komunikacji miejskiej pracowników i ich rodzin jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 19 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń z tytułu realizacji uprawnień do ulgowych przejazdów autobusami komunikacji miejskiej pracowników i ich rodzin.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1, § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 26 stycznia 2011 r., znak ILPB1/415-1315/10-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.
Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 28 stycznia 2011 r. a wniosek uzupełniono w dniu 7 lutego 2011 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 3 lutego 2011 r.).
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Zgodnie z § 1 pkt 1 ppkt 10 uchwały Rady Miasta z dnia 16 marca 2010 r. w sprawie ustanowienia zwolnień i ulg w opłatach za przejazdy lokalnym transportem zbiorowym, cyt. do korzystania z bezpłatnych przejazdów transportem zbiorowym uprawnieni są: pracownicy MPK, na podstawie legitymacji służbowej wystawionej przez MPK, opatrzonej naklejonym hologramem wydanym przez ZTM, członkowie ich rodzin, pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym na podstawie legitymacji służbowej wystawionej przez MPK, opatrzonej naklejonym hologramem wydanym przez ZTM. Zarząd Transportu Miejskiego zaopatruje legitymacje pracowników MPK i członków ich rodzin w hologramy, które są warunkiem uzyskania uprawnienia do darmowych przejazdów.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy uprawnienie do darmowych przejazdów jest świadczeniem rzeczowym, czy stanowi przychód dla osób uprawnionych, czy podlega opodatkowaniu i na jakich zasadach...
Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli uprawnienie do bezpłatnych przejazdów jest świadczeniem rzeczowym o określonej wartości (równej cenie biletu imiennego 12 miesięcznego na sieć), które można przypisać konkretnemu uprawnionemu to należy składać PIT-8C.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami są otrzymane i postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do treści art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 85 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń z tytułu realizacji uprawnień do ulgowych lub bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej, przysługujących na podstawie odrębnych przepisów.
Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są m.in. akty normatywne powszechnie obowiązujące ustawy i rozporządzenia oraz zgodnie z art. 87 pkt 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego.
Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) na podstawie upoważnień ustawowych gminie przysługuje prawo do stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze gminy.
Akty prawa miejscowego są aktami powszechnie obowiązującymi (czyli dotyczą wszystkich mieszkańców oraz podmioty znajdujące się pod działaniem tych organów stanowiących takie normy prawne). Wydawane są w formie uchwał przez organy uchwałodawcze samorządu terytorialnego: radę gminy, radę powiatu, sejmik województwa.
Ze złożonego wniosku wynika, że podstawę prawną w zakresie uprawnień do korzystania z bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji miejskiej dla pracowników oraz członków ich rodzin, reguluje uchwała Rady Miasta.
Omawiany przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia zwolnienia od tego, aby prawo do bezpłatnych przejazdów przysługiwało na podstawie przepisów rangi ustawowej. Nie wprowadzono również wymogu, aby były to przepisy o charakterze powszechnie obowiązującym. Można więc uznać, że w sytuacji gdy prawo do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów przysługuje określonym osobom na podstawie uchwały Rady Miasta, to jest to prawo wynikające z odrębnych przepisów.
Zgodnie natomiast z art. 42a ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.
Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż z tytułu przyznania bezpłatnych przejazdów pracownikom i członkom ich rodzin nie należy składać informacji PIT-8C.
Ponadto tut. organ wskazuje, że świadczeniem rzeczowym jest świadczenie o charakterze materialnym, nieodpłatnym, odpłatnym, bądź częściowo odpłatnym. Zatem refundacja dotycząca uprawnienia do darmowych przejazdów jest świadczeniem rzeczowym, które korzysta ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 85 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Reasumując, wartość świadczeń z tytułu realizacji przyznanego na podstawie uchwały Rady Miasta, prawa do bezpłatnych i ulgowych przejazdów dla pracowników oraz członków ich rodzin, stanowi przychód, który korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 85 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, Wnioskodawca nie jest obowiązany sporządzać informację PIT-8C.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu