Temat interpretacji
Kwotę zwróconych składek za rok 1999 przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem pracodawcy, Wnioskodawca jako płatnik, winien doliczyć do wynagrodzenia i do pozostałych przychodów uzyskanych przez pracownika w miesiącu zwrotu i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.10.2009 r. (data wpływu 29.10.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skorygowania deklaracji dot. opodatkowania wynagrodzeń pracowników za 1999 rok w związku z korektą deklaracji składek ZUS - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skorygowania deklaracji dot. opodatkowania wynagrodzeń pracowników za 1999 rok w związku z korektą deklaracji składek ZUS.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
W lipcu 2009 r. ZUS powiadomił Wnioskodawcę, Spółkę z o.o. o przekroczeniu 30-krotności wynagrodzenia w lutym 1999 r. w stosunku do jednej osoby i w czerwcu 1999 r. w stosunku do następnej osoby. Płatnik składek został zobowiązany przez ZUS do wykonania korekt deklaracji za okres od lI do XII 1999 r. jak również do skorygowania list plac za ten okres.
W wyniku sporządzonych korekt wystąpiła nadpłata u płatnika (Spółki) i u obydwu pracowników składki emerytalnej i rentowej.
Powyższa nadpłata spowodowała zwiększenie kwoty do opodatkowania i spowodowała zobowiązanie podatkowe PIT-4 za 1999 r. w wysokości 5.524,50 zł.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy płatnik Spółka z o.o. jest zobowiązana do wpłaty podatku (wynikającego z korekty) deklaracji PIT-4 za 1999 r....
Zdaniem Wnioskodawcy:
Spółka została powiadomiona o zdarzeniu przekroczenia 30-krotności wynagrodzeń pracowniczych z opóźnieniem 10-letnim.
Nastąpiło więc przedawnienie 5 lat temu, więc zobowiązanie Spółki winno być umorzone.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Stosownie do postanowień art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników stanowi przychód, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, finansują z własnych środków, w równych częściach, ubezpieczeni pracownicy i płatnicy składek (art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Jak wynika z powołanych przepisów, składka finansowana przez pracownika pochodzi z wynagrodzenia oraz innych świadczeń wypłacanych pracownikowi z tytułu stosunku pracy, tj. pochodzi ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.Zakład Ubezpieczeń Społecznych, zawiadamiając płatników składek o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przekazuje równocześnie informację, że przy zwrocie ubezpieczonemu nienależnie potrąconej części wynagrodzenia, stanowiącej różnicę między zawyżoną częścią składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, finansowaną ze środków ubezpieczonego, a zaniżoną częścią składki na ubezpieczenie zdrowotne (wynikającą ze skorygowanego imiennego raportu miesięcznego), płatnicy powinni obliczyć podatek dochodowy. Ponadto od zwracanej ubezpieczonemu nienależnie potrąconej części wynagrodzenia płatnicy powinni potrącić należną składkę na ubezpieczenie zdrowotne, o którą powinni pomniejszyć należną zaliczkę na podatek.
Zatem kwota nadpłaconych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe sfinansowana przez pracownika, następnie zwrócona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem pracodawcy (płatnika składek) - stanowi de facto zwrot uprzednio nienależnie pomniejszonego przychodu ze stosunku pracy. Tym samym w miesiącu, w którym kwota zwróconych składek została wypłacona pracownikowi (postawiona do jego dyspozycji), pracodawca dolicza ją do pozostałych przychodów uzyskanych przez pracownika w tym miesiącu i pobiera zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do postanowień art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak wynika z powyższego, kwota składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zwrócona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem pracodawcy (płatnika składek) stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy.
Stąd też kwotę zwróconych składek - bez względu na to, czy jest to zwrot składek pobranych od pracownika w ubiegłych latach podatkowych czy w bieżącym roku - pracodawca dolicza do wynagrodzenia i do pozostałych przychodów uzyskanych przez pracownika w miesiącu zwrotu i pobiera zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do postanowień art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Kwota zwrotu nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, natomiast stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.
W przypadku zwrotu składek za lata ubiegłe nie ma podstaw prawnych do zastosowania innych rozwiązań podatkowych, takich jak, obniżenie pobieranych na bieżąco składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe czy korekty informacji o dochodach uzyskanych przez pracownika na stosownym druku PIT-11 sporządzonej przez pracodawcę za lata poprzednie, gdyż informacja ta wystawiana za rok, ma odzwierciedlać stan faktyczny, a więc wysokości pobranych przez płatnika składek, a nie wysokości składek należnych.
Natomiast w informacji o dochodach PIT-11 sporządzonej za rok, w którym dokonano zwrotu nadpłaconych składek, pracodawca wykazuje całość pobranych z dochodu pracownika składek, a kwotę zwróconych składek wykazuje łącznie z innymi przychodami pracownika.
Również nie ma podstaw prawnych do korekty deklaracji o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od wynagrodzeń według ustalonego wzoru PIT-4, sporządzonych przez pracodawcę za poszczególne miesiące 1999 roku, gdyż te deklaracje też odzwierciedlały stan faktyczny, wynikający z faktycznie wypłaconych wynagrodzeń w danych miesiącach. Kwoty zwróconych składek na ubezpieczenie społeczne Wnioskodawca, jako płatnik ma obowiązek uwzględnić (zaliczyć w przychód) przy ustalaniu zaliczek na podatek dochodowy za okres, w którym dokonano zwrotu pobranych składek przez ZUS.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż Spółka została powiadomiona o zdarzeniu przekroczenia wynagrodzeń pracowniczych z opóźnieniem 10-letnim i wobec tego nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego, należało uznać za nieprawidłowe.
Reasumując,
Kwotę zwróconych składek za rok 1999 przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem pracodawcy, Wnioskodawca jako płatnik, winien doliczyć do wynagrodzenia i do pozostałych przychodów uzyskanych przez pracownika w miesiącu zwrotu i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do postanowień art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wpłacić zaliczkę na podatek do urzędu skarbowego.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja Nr 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie