Zastosowanie zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 77 ustaw - Interpretacja - ITPB2/415-321/12/ENB

Shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 19.06.2012, sygn. ITPB2/415-321/12/ENB, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Zastosowanie zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 77 ustaw

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2012 r. (data wpływu 2 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 5 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 5 czerwca 2012 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest funkcjonariuszem służby więziennej w służbie stałej, pełniącym służbę w Areszcie Śledczym. Wyrokiem Sądu Rejonowego Wnioskodawcy przyznano równoważnik pieniężny z tytułu braku lokalu mieszkalnego, natomiast wyrokiem Sądu Okręgowego utrzymano w mocy wyrok sądu pierwszej instancji, jednocześnie zasądzając równoważnik wraz z odsetkami za dalsze okresy wskazane przez Wnioskodawcę w postępowaniu międzyinstancyjnym. Należność główna wyniosła xxxx zł. W marcu została Wnioskodawcy wypłacona kwota xxxx zł netto (kwota główna wraz z odsetkami). Wolna od podatku była kwota 2.280 zł, natomiast pozostała część należności głównej została opodatkowana. Wnioskodawca otrzymał również informację, zgodnie z którą ponieważ cała zaległa należność przekracza 2.280 zł, i została wypłacona w tym roku, to każda kwota kolejnych miesięcznych równoważników zostanie opodatkowana.

Wobec powyższego zadano następujące pytania:

  1. Czy przy opodatkowaniu zaległego równoważnika za brak lokalu mieszkalnego, należy uwzględnić kwotę wolną od podatku za każdy rok i dopiero od pozostałej kwoty obliczyć podatek...
  2. Czy w przedstawionej sytuacji należności z tytułu równoważnika za brak lokalu mieszkalnego ustawowo wynoszące łącznie za okres od stycznia do lutego 2012 r. xxxx zł, należy każdy kolejny równoważnik opodatkować, czy też kolejne równoważniki powinny być opodatkowane po przekroczeniu kwoty 2.280 zł w roku podatkowym...

Zdaniem Wnioskodawcy, zaległy równoważnik pieniężny za brak lokalu mieszkalnego powinien zostać opodatkowany w ten sposób, że uwzględniona powinna zostać kwota wolna od podatku za każdy rok podatkowy, i dopiero od pozostałej kwoty powinien zostać pobrany podatek. Natomiast tegoroczne należności z tytułu braku lokalu mieszkalnego za okres od stycznia do lutego 2012 r. oraz za pozostałe miesiące 2012 r. powinny zostać opodatkowane dopiero po przekroczeniu łącznej kwoty 2.280 zł w roku podatkowym 2012.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 77 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są równoważniki pieniężne za brak kwatery, wypłacone: funkcjonariuszom Policji i Służby Więziennej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Służby Celnej, Biura Ochrony Rządu oraz strażakom Państwowej Straży Pożarnej - do wysokości nieprzekraczającej kwoty 2 280 zł.

Wskazać przy tym należy, że przy stosowaniu wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na uwadze przepis art. 84 Konstytucji RP, dotyczący zasady powszechności opodatkowania. Z zasady tej wywieść można regułę, iż wszelkie przepisy dotyczące zwolnień i ulg podatkowych, stanowiące odstępstwo od tej zasady, wymagają ścisłej ich interpretacji, wykluczając jednocześnie jakąkolwiek interpretację rozszerzającą. Dlatego też niedopuszczalne jest uzupełnianie przepisu prawa w drodze interpretacji o treść, której ten przepis nie zawiera.

W kontekście powyższego uznać zatem należy, iż ze zwolnienia przedmiotowego określonego w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 77 ustawy korzystają równoważniki pieniężne wypłacone w danym roku kalendarzowym (roku podatkowym), do wysokości nieprzekraczającej kwoty 2.280 zł w tym właśnie roku i to niezależnie od tego, czy były one należne również za inne lata podatkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest funkcjonariuszem służby więziennej w służbie stałej, pełniącym służbę w Areszcie Śledczym. Wyrokiem Sądu Rejonowego Wnioskodawcy przyznano równoważnik pieniężny z tytułu braku lokalu mieszkalnego, natomiast wyrokiem Sądu Okręgowego utrzymano w mocy wyrok sądu pierwszej instancji, jednocześnie zasądzając równoważnik wraz z odsetkami za dalsze okresy wskazane przez Wnioskodawcę w postępowaniu międzyinstancyjnym. Należność główna za 18 miesięcy i 19 dni wyniosła xxxx zł. W marcu została Wnioskodawcy wypłacona kwota xxxx zł netto (kwota główna wraz z odsetkami). Wolna od podatku była kwota 2.280 zł, natomiast pozostała część należności głównej została opodatkowana. Wnioskodawca otrzymał również informację, zgodnie z którą ponieważ cała zaległa należność przekracza 2.280 zł i została wypłacona w tym roku, to każda kwota kolejnych miesięcznych równoważników zostanie opodatkowana.

Reasumując, przychód w postaci równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego wypłacony Wnioskodawcy w 2012 r., należny za okres 18 miesięcy i 19 dni korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 77 ustawy, do wysokości nieprzekraczającej kwoty 2 280 zł w roku podatkowym 2012 (będącym rokiem wypłaty przedmiotowego świadczenia). Nadwyżka ponad wskazaną kwotę podlega natomiast opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach obowiązujących w 2012 r. jako przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Również kolejne wypłacone Wnioskodawcy w 2012 r. równoważniki za brak lokalu mieszkalnego, z uwagi na przekroczenie w tym roku podatkowym kwoty korzystającej ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 77 ustawy, tj. kwoty 2.280 zł będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wskazać należy, że w myśl art. 27 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2012 r., podatek dochodowy z zastrzeżeniem art. 29-30e, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali: w sytuacji gdy podstawa obliczenia podatku w złotych nie przekracza kwoty 85.528 wówczas podatek wynosi 18% minus kwota zmniejszająca podatek 556 zł 02 gr, natomiast w sytuacji gdy podstawa obliczenia podatku w złotych przekroczy kwotę 85.528 wówczas podatek wynosi 14.839 zł 02 gr + 32% nadwyżki ponad 85.528 zł.

Zatem za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód Wnioskodawcy uzyskany od początku 2012 r. przekroczy kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych będą pobierane przez płatnika w wysokości 18% dochodu uzyskanego w tym miesiącu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy