Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15.01.2008 r. (data wpływu 17.01.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania odliczenia od podatku ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.01.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania odliczenia od podatku ulgi prorodzinnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Małoletnia córka Wnioskodawcy wraz z matką (byłą żoną Wnioskodawcy) zamieszkują w mieszkaniu Wnioskodawcy stanowiącym jego odrębną własność. Mieszkanie Wnioskodawca nabył przed zawarciem związku małżeńskiego na podstawie wyroku rozwodowego z dnia 28 maja 2008 r., jest to miejsce stałego pobytu i zamieszkania Wnioskodawcy. W wyroku rozwodowym Sąd postanowił, że władzę rodzicielską sprawują oboje rodzice. Była żona posiada służebność we własnościowym spółdzielczym lokalu w K, którego zrzekła się na rzecz swojej starszej córki z poprzedniego związku małżeńskiego. Ponadto otrzymuje alimenty na dziecko w wysokości 750 zł miesięcznie od Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem wnioskodawcy :

Kwota do odliczenia przez Wnioskodawcę to 1145,08 zł z racji sprawowania władzy rodzicielskiej przez Wnioskodawcę i zamieszkiwania dziecka w lokalu Wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), podatnik wychowujący w roku podatkowym własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy ma prawo odliczyć od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27 i pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne określoną kwotę stanowiącą iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek tj. 1.145,08 zł na jedno dziecko po zmianach wprowadzonych ustawą z 5 czerwca 2007r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 191, poz. 1361).

Aby móc skorzystać z ulgi należy zatem:

• osiągać dochody opodatkowane według skali podatkowej,

• wychowywać w roku podatkowym dzieci własne lub przysposobione,

• wykazać podatek (po odliczeniu składki na ubezpieczenia zdrowotne).
  
  

Uprawnienie do ulgi związane jest z wychowywaniem przez podatnika:

1. dzieci małoletnich;
2. dzieci, bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny;
3. dzieci do ukończenia 25 lat uczących się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości nie powodującej obowiązku zapłaty podatku.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 3 ustawy odliczenie kwoty, o której mowa w art. 27f ust. 2, dotyczy łącznie obojga rodziców, z zastrzeżeniem ust. 4, a kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga. Rodzice mogą zatem podzielić kwotę ulgi według proporcji przyjętych przez siebie, tak aby móc realnie skorzystać z odliczenia, oczywiście do wysokości podatku wykazanego przez siebie.

W świetle przytoczonego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy uznać, że w wyniku wyroku rozwodowego ani Wnioskodawcy ani jego małżonce nie ograniczono władzy rodzicielskiej (w formie jego zawieszenia). Z powyższego wynika, iż na obojgu rodzicach spoczywa obowiązek wychowania dziecka. Jednocześnie mamy do czynienia z sytuacją, kiedy rodzice faktycznie mieszkają z dzieckiem, wspólnie sprawują władzę rodzicielską a nie są małżeństwem

Fakt posiadania lokalu mieszkalnego tylko przez Wnioskodawcę oraz zamieszkiwanie w lokalu Wnioskodawcy, który stanowi odrębną własność, jego byłej żony nie jest przesłanką, powodującą przyznanie tylko Wnioskodawcy prawa do odliczenia ulgi w pełnej wysokości.

Decydujące znaczenie w sprawie ma fakt, iż na obojgu rodzicach ciąży obowiązek wychowania dziecka (małoletniej córki), w związku z tym należy uznać, iż wychowują dziecko wspólnie.

Z regulacji ustawowej wynika wyraźnie, iż kryterium podstawowym skorzystania z prawa do odliczenia ulgi jest wychowanie dziecka przez podatnika w danym roku podatkowym, pod warunkiem że istnieje między dzieckiem a podatnikiem więź prawna wynikająca z bycia biologicznym rodzicem lub stosunku przysposobienia. Ulga dotyczy zawsze obojga rodziców, niezależnie od tego czy są małżeństwem. W związku z tym zarówno wnioskodawcy jak i jego byłej żonie przysługuje prawo do ulgi. Kwota tej ulgi przysługującej byłym małżonkom nie może jednak przekroczyć sumy 1.145,08 zł.

Mając na uwadze powyższe, w związku z faktem, iż wychowaniem dziecka zajmuje się również matka nie można uznać, że tylko wnioskodawcy przysługuje możliwość odliczenia ulgi i to w całej kwocie. W tym przypadku ulgę należałoby podzielić albo w równych częściach albo w proporcji ustalonej przez byłych małżonków. Nie ma przy tym przeszkód aby byli małżonkowie zdecydowali, iż ulgę odliczy tylko jedno z nich w pełnej kwocie. Decyzja taka zależy jednak wyłącznie od zgodnej woli byłych małżonków i nie jest równoznaczna ze stwierdzeniem, że tylko jednemu przysługuje prawo do skorzystania z ulgi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.