Temat interpretacji

obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych i możliwość opodatkowania dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2015 r. (data wpływu 3 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych (podatek PIT).

Wnioskodawczyni zamierza od 1 stycznia 2016 r. rozpocząć prowadzenie gospodarstwa rolnego wraz z członkami swojej rodziny na terytorium Polski (Rodzinne Gospodarstwo Rolne). Rodzinne Gospodarstwo Rolne poza Wnioskodawczynią będą prowadzili jeszcze członkowie rodziny Wnioskodawczyni. Łączna powierzchnia użytków rolnych w Rodzinnym Gospodarstwie Rolnym nie będzie większa niż 300 ha.

Wnioskodawczyni zamierza w ramach Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego prowadzić m.in. działy specjalne produkcji rolnej (Działy Specjalne) oraz zamierza prowadzić inną działalność rolniczą niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT).

Od momentu planowanego rozpoczęcia działalności Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego w zakresie Działów Specjalnych Wnioskodawczyni nie będzie prowadziła ksiąg rachunkowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.), (Ustawa o Rachunkowości), a także nie będzie prowadziła ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (tak też będzie wyglądała sytuacja na dzień 31 grudnia 2015 r.).

Wnioskodawczyni w ramach Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego w 2016 r. planuje rozliczać podatek od dochodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie decyzji Naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego na podstawie norm szacunkowych.

Wnioskodawczyni - podobnie jak każdy członek rodziny Wnioskodawczyni, z którym Wnioskodawczyni zamierza prowadzić Rodzinne Gospodarstwo Rolne - będzie uprawniona do udziału w zyskach Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego proporcjonalnie do liczby członków rodziny prowadzących Rodzinne Gospodarstwo Rolne.

Wnioskodawczyni szacuje, że w 2016 r. przychody netto ze sprzedaży Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego, w ramach Działów Specjalnych przypadające na Wnioskodawczynię, nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 Euro. Wnioskodawczyni szacuje, że w 2016 r. przychody netto całego Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego mogą przekroczyć równowartość w walucie polskiej 1 200 000 Euro.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, Wnioskodawczyni będzie miała prawo do opodatkowywania dochodów z Działów Specjalnych Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego, na podstawie norm szacunkowych, pod warunkiem że udział przychodów netto przypadających z Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego na Wnioskodawczynię nie przekroczy progu 1 200 000 Euro, bowiem próg 1 200 000 Euro powinien być liczony dla każdego z członków rodziny Wnioskodawczyni prowadzących Rodzinne Gospodarstwo Rolne osobno...

Zdaniem Wnioskodawczyni, wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zdarzeniu przyszłym (tj. obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., wynikającym m.in. z ustawy ogłoszonej w Dzienniku Ustaw z 2015 r., poz. 699), w którym Wnioskodawczyni jest zainteresowanym w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), (Ordynacja podatkowa), może dotyczyć przepisów, które w dniu składania wniosku zostały już ogłoszone w Dzienniku Ustaw, a które nie weszły w życie do dnia złożenia wniosku. Jak wskazano w prawomocnym wyroku WSA w Białymstoku z dnia 3 czerwca 2014 r. (sygn. akt I SA/Bk 158/14), aby organ mógł wydać interpretację indywidualną, pytanie musi być oparte o stan prawny istniejący na dzień złożenia wniosku. Nie oznacza to jednak, że norma prawna będąca podstawą zadanego pytania musi w dniu złożenia wniosku obowiązywać. Oznacza to jednak, że musi istnieć jako norma prawna, a nie jako jej projekt, co jest równoznaczne z tym, że musi być ona opublikowana w dzienniku urzędowym. Podstawą pytania mogą być zatem przepisy uchwalone, opublikowane, lecz jeszcze nieobowiązujące. Zatem Wnioskodawczyni, jako zainteresowany w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w sprawie będącej przedmiotem Wniosku, jest uprawniony do złożenia Wniosku, którego pytanie dotyczy oceny stanu przyszłego (tj. obowiązującego w 2016 r.) w świetle przepisów istniejących (uchwalonych i opublikowanych w Dzienniku Urzędowym), ale jeszcze nieobowiązujących w dniu składania Wniosku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe jest Jej stanowisko, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, będzie miała prawo do opodatkowywania dochodów z Działów Specjalnych Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego, na podstawie norm szacunkowych, pod warunkiem że udział przychodów netto przypadających z Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego na Wnioskodawczynię nie przekroczy progu 1 200 000 Euro, bowiem próg 1 200 000 Euro powinien być liczony dla każdego z członków rodziny Wnioskodawczyni prowadzących Rodzinne Gospodarstwo Rolne osobno.

Zgodnie z art. 55³ Kodeksu cywilnego, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Zgodnie z art. 23 Konstytucji RP, podstawą ustroju rolnego państwa jest gospodarstwo rodzinne. Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, za gospodarstwo rodzinne uważa się gospodarstwo rolne: (i) prowadzone przez rolnika indywidualnego oraz (ii), w którym łączna powierzchnia użytków rolnych jest nie większa niż 300 ha. Nie można zatem uznać, że gospodarstwo rodzinne jest spółką osobową, spółka cywilną albo wspólnym przedsięwzięciem lub jakąkolwiek inną formą prawną, ale stanowi osobną kategorię podmiotów uprawnionych do prowadzenia działalności rolniczej, zgodnie z Konstytucją RP oraz ustawą o kształtowaniu ustroju rolnego. Wnioskodawczyni będzie rolnikiem indywidualnym i będzie prowadziła gospodarstwo rolne, w którym łączna powierzchnia użytków rolnych nie będzie większa niż 300 ha. W związku z tym, Rodzinne Gospodarstwo Rolne może zostać uznane za gospodarstwo rodzinne w rozumieniu ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego. Ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego nie wyklucza, aby gospodarstwo rodzinne było prowadzone także przez członków rodziny rolnika indywidualnego (sam zresztą termin ustawowy gospodarstwo rodzinne sugeruje, że jest to gospodarstwo prowadzone przez rolnika indywidualnego wraz z jego rodziną).

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), opodatkowaniu podatkiem PIT podlegają osoby fizyczne. Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, przepisów ustawy o PIT nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jak zauważono w zdarzeniu przyszłym, Rodzinne Gospodarstwo Rolne będzie prowadzić działy specjalne produkcji rolnej. Zdaniem Wnioskodawczyni oznacza to, że Rodzinne Gospodarstwo Rolne w zakresie dochodów z Działów Specjalnych - nie będzie podatnikiem podatku PIT, ale podatnikami tego podatku będą poszczególne osoby fizyczne, które prowadzą Rodzinne Gospodarstwo Rolne.

Zgodnie z art. 24 ust. 4 zd. 2 ustawy o PIT, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15 ustawy o PIT, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2 do ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r., w sytuacji, gdy podatnik podatku PIT osiągający przychody z działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzi księgi rachunkowe (nawet bez prawnego obowiązku prowadzenia tych ksiąg), w których wykazuje osiągane przychody - wówczas wysokość takiego przychodu ustala się według zasad właściwych dla określania przychodów ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza (zgodnie z art. 14 ustawy o PIT). Zatem w przypadku, w którym obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów ustawy o rachunkowości, przychód w podatku PIT z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, według zasad określonych w art. 14 ustawy o PIT. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, przepisy ustawy o rachunkowości obowiązkowo stosuje się m.in. do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 Euro. Rodzinne gospodarstwo rolne nie jest żadną ze spółek wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, zatem obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych może odnosić się tylko do osób fizycznych prowadzących rodzinne gospodarstwo rolne, a nie do samego rodzinnego gospodarstwa rolnego.

Zdaniem Wnioskodawczyni art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości przewiduje zatem, że obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych może powstać w stosunku do poszczególnych osób fizycznych (członków rodziny Wnioskodawczyni), które prowadzą Rodzinne Gospodarstwo Rolne, a nie w stosunku do samego Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego. Co za tym idzie, Wnioskodawczyni uważa, że w przypadku, w którym Wnioskodawczyni przypada część udziałów w zyskach Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego, to próg 1 200 000 Euro, od którego przekroczenia zależy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, powinien być liczony dla Wnioskodawczyni z uwzględnieniem wyłącznie proporcjonalnie przypadającej Wnioskodawczyni części przychodów Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni, będzie miała możliwość opodatkowywania dochodu uzyskiwanego z Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego na podstawie norm szacunkowych, o których mowa w art. 24 ust. 4 zd. 2 ustawy o PIT, jeżeli część przychodu netto przypadająca na Wnioskodawczynię nie będzie przekraczała 1 200 000 Euro rocznie - nawet w sytuacji, w której przychód netto całego Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego przekroczy 1 200 000 Euro.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w art. 2 ust. 2 ww. ustawy określono, że działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca między innymi na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo - fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc w przypadku roślin,
2. 16 dni w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące w przypadku pozostałych zwierząt

-licząc od dnia nabycia.

Jak stanowi art. 2 ust. 3 powołanej ustawy, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin in vitro, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Przy czym, w myśl art. 2 ust. 3a cyt. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym załącznikiem nr 2.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

Zgodnie z art. 15 ww. ustawy, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 (a więc zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej), jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku.

Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w Załączniku nr 2.

Stosownie do treści art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Zatem, w zależności od dokonanego przez podatnika wyboru, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalany na dwa sposoby:

• metodą szacunkową;

• w oparciu o prowadzone przez podatnika księgi (podatkową księgę przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowe).

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej księgą, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Ponadto, w myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Zastosowany w tym przepisie termin również wskazuje, że ustawodawca uregulował w nim zasadniczo odmienną sytuację faktyczną niż ta, która podlega regulacji zawartej w art. 24a ust. 1. O ile zatem art. 24a ust. 1 ustawy dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, a więc uzyskujących przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej), o tyle art. 24a ust. 2 ustawy odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg (pkt 2).

Natomiast termin księgi zastosowany w tej regulacji, jak również w art. 15 i 24 ust. 4 ww. ustawy, odnosi się zarówno do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i do ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w Euro w przepisach o rachunkowości.

Wynikający z tego przepisu obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych po przekroczeniu określonego limitu przychodów dotyczy, co do zasady, podatników osiągających przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.), przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz spółdzielni socjalnych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 Euro.

Z przepisu tego wynika, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do osób fizycznych i spółek, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 Euro, niemniej przepis ten winien być wykładany z uwzględnieniem treści normatywnej zawartej w art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany przepis art. 24a tej ustawy zawiera bowiem normy szczególne, określające po pierwsze, kiedy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (ust. 4) oraz, po drugie, których podatników obowiązek prowadzenia ksiąg co do zasady nie dotyczy, chyba że sami zdecydują się na przyjęcie tego obowiązku (ust. 2 pkt 2). Ma on więc wyraźnie węższy zakres regulacji, a zatem jest przepisem szczególnym w stosunku do ogólnego przepisu zamieszczonego w ustawie o rachunkowości.

Zatem przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 Euro.

Zauważyć należy, że w myśl art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 699), w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono m.in. zmiany w art. 15, który otrzymał następujące brzmienie:

• ust. 1: Przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

• ust. 2: W przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 8 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, ustawa weszła w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

W związku z powyższym, mając na uwadze treść art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 Euro, ustalają przychód z działów specjalnych produkcji rolnej na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co z uwagi na treść art. 24 ust. 4 powoływanej ustawy podatkowej wiąże się z brakiem możliwości ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Jednocześnie wymaga podkreślenia, że skoro taki stan prawny będzie obowiązywał od 1 stycznia 2016 r., to poprzednim rokiem obrotowym, do którego odnosi się przepis art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, jest rok 2015.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza od 1 stycznia 2016 r. rozpocząć prowadzenie gospodarstwa rolnego wraz z członkami swojej rodziny na terytorium Polski (Rodzinne Gospodarstwo Rolne). Wnioskodawczyni zamierza w ramach Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego prowadzić m.in. działy specjalne produkcji. Od momentu planowanego rozpoczęcia działalności Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego w zakresie Działów Specjalnych Wnioskodawczyni nie będzie prowadziła ksiąg rachunkowych, a także nie będzie prowadził ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawczyni w ramach Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego w 2016 r. planuje rozliczać podatek od dochodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie decyzji Naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego na podstawie norm szacunkowych. Wnioskodawczyni - podobnie jak każdy członek rodziny Wnioskodawczyni, z którym Wnioskodawczyni zamierza prowadzić Rodzinne Gospodarstwo Rolne - będzie uprawniony do udziału w zyskach Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego proporcjonalnie do liczby członków rodziny prowadzących Rodzinne Gospodarstwo Rolne. Wnioskodawczyni szacuje, że w 2016 r. przychody netto ze sprzedaży Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego, w ramach Działów Specjalnych przypadające na Wnioskodawczynię, nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 Euro. Wnioskodawczyni szacuje, że w 2016 r. przychody netto całego Rodzinnego Gospodarstwa Rolnego mogą przekroczyć równowartość w walucie polskiej 1 200 000 Euro.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawczyni z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej faktycznie będzie rozliczała podatek od dochodów uzyskiwanych z działów specjalnych produkcji rolnej, na podstawie decyzji Naczelnika właściwego Urzędu Skarbowego na podstawie norm szacunkowych i nie dokona zgłoszenia zamiaru prowadzenia ksiąg rachunkowych w urzędzie skarbowym, będzie mogła określać dochód z tego tytułu przy zastosowaniu norm szacunkowych.

Oznacza to, że Wnioskodawczyni będzie mogła wybrać metodę określenia dochodu z prowadzonych działów specjalnych na podstawie art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na podstawie norm szacunkowych.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ,po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi