Temat interpretacji
Pytanie podatnika
Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) oraz umowy z dnia 13.01.2004 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921),
Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej interpretacji prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu pracy najemnej przez pracowników oddelegowanych do pracy na terytorium Niemiec i Austrii na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
UZASADNIENIE
Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Spółka w ramach swojej działalności deleguje pracowników (na podstawie umów o wykonywaniu pracy za granicą) do realizacji projektów w Niemczech i Austrii w ramach kontraktów o dzieło zawieranych z kontrahentami Spółki.
Wątpliwości Spółki dotyczą przede wszystkim sposobu postępowania Spółki jako płatnika w dwóch sytuacjach:
- kiedy z góry wiadomym jest, że okres oddelegowania pracowników będzie dłuższy niż 183 dni: podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym - odnośnie Niemiec; w danym roku podatkowym - odnośnie Austrii,
- kiedy okres oddelegowania pracowników przedłuża się ponad pierwotnie zakładany i przekracza wskazane wyżej limity 183 dni.
Zdaniem Spółki, w pierwszej opisanej sytuacji, równoległe odprowadzanie podatku w Polsce i w Niemczech/Austrii będzie powodować podwójne opodatkowanie w okresie przejściowym, a zatem podatek należy płacić tylko w Niemczech/Austrii.
Natomiast w drugiej sytuacji, Spółka stoi na stanowisku, że po przekroczeniu przez oddelegowanego pracownika 183 dni pobytu w danym roku podatkowym w Austrii, Spółka nie ma obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono, co następuje.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).
Na podstawie art. 15 ust. 1 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Przepis art. 15 ust. 2 ww. umowy określa wyjątek od powyższej zasady. Zgodnie z tym artykułem, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:
- odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
- wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
- wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 polsko-austriackiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Przepis art. 15 ust. 2 ww. umowy także określa wyjątek od powyższej zasady podobnie jak w polsko-niemieckiej umowie. Wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:
- odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym i
- wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
- wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
Z przepisu art. 15 ust. 2 obydwu umów wynika, że równoczesne spełnienie wszystkich warunków w nim wymienionych decyduje o tym, że wynagrodzenie za pracę wykonywaną na terytorium Niemiec/Austrii będzie opodatkowane wyłącznie w Polsce. Niespełnienie któregokolwiek z tych trzech warunków oznacza, że zgodnie z art. 15 ust. 1 obydwu umów wynagrodzenie za pracę wykonywaną na terytorium Niemiec/Austrii może podlegać opodatkowaniu zarówno w Niemczech/Austrii jak i w Polsce.
W takiej sytuacji, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, należy zastosować określone w powołanych wyżej umowach metody unikania.
W przypadku Niemiec należy zastosować metodę wyłączenia z progresją, określoną w art. 24 ust. 2 lit. a) polsko-niemieckiej umowy, która znajduje odzwierciedlenie w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast w przypadku Austrii, zastosowanie ma metoda odliczenia proporcjonalnego, określona w art. 24 ust. 1 lit. a) polsko-austriackiej umowy w związku z art. 27 ust. 9 i ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż zgodnie z art. 15 ust. 2 obydwu umów w okresie, w którym spełnione są warunki określone w tym przepisie, dochód pracowników podlega opodatkowaniu w Polsce (nie ma tu znaczenia czy zawarta umowa o pracę z góry określa czas wykonywania pracy w Niemczech powyżej 183 dni w danym dwunastomiesięcznym okresie, a w Austrii powyżej 183 dni w danym roku podatkowym).
Następnie, po upływie okresu 183 dni wykonywania pracy na terytorium Niemiec/Austrii, wynagrodzenie pracowników podlegać będzie opodatkowaniu zarówno w Niemczech/Austrii jak i w Polsce, przy czym w Niemczech/Austrii opodatkowaniu podlegać będzie dochód uzyskany od pierwszego dnia, w którym praca wykonywana była w Niemczech/Austrii. Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować określone w umowach metody unikania podwójnego opodatkowania.
Mając powyższe na uwadze, stwierdza się jak w sentencji.
Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.
Odpowiedź nie jest wiążąca dla Strony, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Minister Finansów