Temat interpretacji

Czy w związku z tym, że prowadzę działalność gospodarczą w wydzielonej części budynku mieszkalnego i nie posiadam dokumentów potwierdzających koszty wybudowania tego budynku, mogę zgodnie z art. 22g pkt 8 dokonać wyceny wartości początkowej środka trwałego i zgodnie z art. 22f pkt 4 dokonywać odpisów amortyzacyjnych od części przeznaczonej i przystosowanej do działalności gospodarczej odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 29.10.2007 r. (data wpływu 7.11.2007 r.), uzupełnione pismem z dnia 6.02.2008 r. (data wpływu 11.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7.11.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczymi wraz z mężem prowadzi działalność gospodarczą w postaci spółki cywilnej. W roku 2007 został oddany do użytkowania wybudowany przez wnioskodawczynię wraz z mężem budynek jednorodzinny. W 2007 r. część parterowa tego budynku o powierzchni 350 m2 została przeznaczona na potrzeby działalności gospodarczej. W związku z tym przystąpiono do modernizacji i adaptacji tej części budynku na potrzeby działalności gospodarczej tj. usług gastronomicznych. Wydatki, które poniesiono i które są nadal ponoszone są ściśle związane z przedmiotem działalności gospodarczej, która będzie prowadzona w tym budynku. Zgłoszono również w Urzędzie Gminy, że w ww. budynku będzie prowadzona działalność gospodarcza i za powierzchnię przeznaczoną pod działalność jest płacony wyższy podatek od nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że prowadzę działalność gospodarczą w wydzielonej części budynku mieszkalnego i nie posiadam dokumentów potwierdzających koszty wybudowania tego budynku, mogę zgodnie z art. 22g pkt 8 dokonać wyceny wartości początkowej środka trwałego i zgodnie z art. 22f pkt 4 dokonywać odpisów amortyzacyjnych od części przeznaczonej i przystosowanej do działalności gospodarczej odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości...

Zdaniem wnioskodawcy, żeby móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione przez spółkę w celu modernizacji i adaptacji parterowej części budynku mieszkalnego spółka powinna określić wartość początkową nieruchomości.

Ponieważ strona nie posiada dokumentów pozwalających ustalić tę wartość uważa, że może dokonać wyceny z uwzględnieniem cen rynkowych z grudnia roku poprzedzającego.

Po wycenie nieruchomości ustali stosunek powierzchni ogólnej budynku do powierzchni wykorzystywanej pod działalność gospodarcza i tym samym otrzyma wartość części nieruchomości przeznaczonej na działalność gospodarczą.

Potem zsumuje wszelkie nakłady i wydatki poniesione na adaptacje tej części, i o tę kwotę powiększy wartość nieruchomości gospodarczej. Część przeznaczona na działalność gospodarcza tak ustalonej wartości będzie wprowadzona do książki środków trwałych i strona będzie od niej dokonywała odpisów amortyzacyjnych, przez co spółka uwzględni wydatki w kosztach działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 28.01.2008 r. Nr IPPB1/415-336/07-4/ES pismem z dnia 6.02.2008 r. (data wpływu 11.02.2008 r.) Strona doprecyzowała, iż:

• działalność w zakresie usług gastronomicznych prowadzi od kwietnia 1992 r.,

• budynek w chwili obecnej ma charakter mieszkalno-użytkowy, gdzie parter jest przeznaczony pod działalność gospodarczą, natomiast piętro ma charakter mieszkalny,

• budowa była prowadzona jako budynek mieszkalny; przeznaczenie części budynku na cele działalności gospodarczej nastąpiło po oddaniu budynku do używania,

• nie korzystała z tytułu budowy budynku z ulg podatkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Na podstawie art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty.

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Za koszt wytworzenia w myśl art. 22g ust. 4, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Z treści wyżej cytowanych przepisów wynika, iż podatnik ma możliwość ustalenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego na podstawie dokonanej przez biegłego jedynie w sytuacji gdy nie można ustalić kosztu wytworzenia.

Ma to miejsce wówczas gdy podatnik pomimo dołożenia należytej staranności, w wyniku zaistnienia obiektywnych okoliczności nie jest w stanie ustalić tego kosztu.

Nie można przyjąć, że w trakcie procesu inwestycyjnego wnioskodawczyni ponosiła wydatki niemożliwe do udokumentowania w szczególności w sytuacji, w której od wybudowania budynku nie upłynął znaczny okres czasu.

W związku z powyższym, podatnik powinien przede wszystkim podjąć próbę uzyskania dokumentów umożliwiających określenie kosztu wytworzenia.

Poniesienie kosztów wytworzenia środka trwałego można udowodnić za pomocą, dopuszczonych przez prawo środków dowodowych.

Dopiero w sytuacji gdyby podjęte czynności nie przyniosły skutku (strona powinna posiadać dowody potwierdzające podjęte kroki np. kopie stosownych wystąpień) możliwe będzie ustalenie wartości początkowej na zasadach określonych w art. 22g ust. 9 ww. ustawy tj. w wysokości ustalonej przez biegłego.

W myśl art. 22 f ust. 4, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Reasumując stanowisko przedstawione we wniosku przez stronę jest nieprawidłowe. W przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw do ustalenia przez stronę wartości początkowej środka trwałego wyłącznie na podstawie cen rynkowych z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji. Wycena taka jest możliwa wyłącznie w przypadku nabycia środka trwałego a nie w przypadku jego wytworzenia. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie