Temat interpretacji
Pytanie podatnika
Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy z dnia 16.12.1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20) oraz konwencji z dnia 20.07.2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. Nr 250, poz. 1840),
Minister Finansów uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w sprawie dotyczącej interpretacji prawa podatkowego w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce z tytułu dochodów uzyskanych w Zjednoczonym Królestwie w 2006 r. i 2007 r.
UZASADNIENIE
Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Podatnik od 05.03.2006 r. przebywa w Zjednoczonym Królestwie i osiąga tam dochody z pracy wykonywanej u brytyjskiego pracodawcy. W Polsce Podatnik był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w okresie 01.01.2006 r. 28.02.2006 r. Jednocześnie Podatnik informuje, iż nie ma żony ani dzieci. W Polsce Podatnik nie posiada żadnych nieruchomości, samochodów, zobowiązań kredytowych. Podatnik oświadcza, iż do Zjednoczonego Królestwa wyjechał z zamiarem tymczasowego tam pobytu w celu nauki języka angielskiego. Planuje powrót do Polski na koniec lipca 2007 r. Podatnik informuje, iż nie posiada brytyjskiego certyfikatu rezydencji podatkowej.
Podatnik pobyt tymczasowy w Zjednoczonym Królestwie rozumie jako tymczasowe przeniesienie ośrodka swojego życia do Zjednoczonego Królestwa, z zamiarem powrotu do Polski.
Zdaniem Podatnika, nie powinien się rozliczać w Polsce z dochodów osiągniętych przez niego w Zjednoczonym Królestwie.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zważono, co następuje.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast art. 3 ust. 2a tej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl zaś art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2007r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a tej ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Powołane przepisy, w obydwu brzmieniach, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy).
Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Polską a Zjednoczonym Królestwem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza - z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu - każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.
Zgodnie zaś z art. 4 ust. 1 konwencji między Polską a Zjednoczonym Królestwem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, obowiązującej od dnia 01.01.2007 r., określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.
Definicje te odnoszą się zatem bezpośrednio do określenia miejsca zamieszkania przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględniają różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
W przepisach polskiego prawa podatkowego w 2006 r. pojęcie miejsca zamieszkania nie zostało zdefiniowane. Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby.
Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007 r., za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
- posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
- przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż Podatnik spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, gdyż nie wyjechał do Zjednoczonego Królestwa z zamiarem stałego tam pobytu, a zatem nie został spełniony warunek z definicji zawartej w powołanym wyżej art. 25 Kodeksu cywilnego.
Na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu zmiana art. 3 ust. 1, art. 3 ust. 2a oraz art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które obowiązują od dnia 1 stycznia 2007 r.
Reasumując, Podatnik podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Oznacza to, iż uzyskany przez Podatnika dochód na terytorium Zjednoczonego Królestwa podlega opodatkowaniu także w Polsce. Jednakże w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować właściwą metodą zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Odnośnie 2006 r. jest to metoda proporcjonalnego odliczenia podatku, określona w art. 23 ust. 2 umowy między Polską a Zjednoczonym Królestwem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, w związku z art. 27 ust. 9 i ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2006 r.
Odnośnie zaś 2007 r. jest to metoda wyłączenia z progresją wskazana w art. 22 ust. 2 konwencji między Polską a Zjednoczonym Królestwem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2007 r.
Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Minister Finansów