Temat interpretacji
Pytanie podatnika
Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie postanowień umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii z dnia 16 grudnia 1976 r. w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz.U. z 1978 Nr 7 poz. 20),
Minister Finansów uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku w części dotyczącej zmiany rezydencji podatkowej oraz za nieprawidłowe w części dotyczącej terminu zmiany rezydencji podatkowej.
UZASADNIENIE
Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Podatnik w dniu 1 marca 2006 r. wyjechał do Zjednoczonego Królestwa z zamiarem stałego pobytu, w celu podjęcia zatrudnienia u brytyjskiego pracodawcy. Żona Podatnika dołączyła do niego w dniu 1 kwietnia 2006 r. Prawdopodobny termin powrotu do Polski Podatnik przewiduje na 2009 r. Pełnoletnie dzieci Podatnika przebywają w Polsce. Podatnik na terytorium Zjednoczonego Królestwa wynajmuje mieszkanie, natomiast w Polsce pozostawił dom stanowiący jego własność. Poza dochodami z pracy w Zjednoczonym Królestwie Podatnik będzie uzyskiwał na terytorium Polski dochody z akcji oraz z najmu.
Zdaniem Podatnika będzie on podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od dnia 6 kwietnia 2006 r., ponieważ tego dnia rozpoczyna się rok podatkowy, w którym Podatnik uzyskał status rezydenta podatkowego Zjednoczonego Królestwa.
Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa zważono co następuje:
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy).
Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 polsko - brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże niniejsze określenie nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł położonych w tym Państwie.
W myśl art. 4 ust. 2 polsko - brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:
- osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
- jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
- jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
- jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
Z powyższego wynika, iż definicja "miejsca zamieszkania" odnosi się bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw będących Stronami umowy i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
W przepisach polskiego prawa podatkowego pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz.U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.
W przypadku natomiast kolizji ustawodawstw wewnętrznych państw będących stronami umowy, jeśli zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 umowy podatnik posiada miejsce zamieszkania w obydwu państwach, państwo rezydencji podatnika należy ustalić w oparciu o reguły zawarte w art. 4 ust. 2 konwencji.
Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, Minister Finansów stwierdza, iż Podatnik spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w Zjednoczonym Królestwie. W Zjednoczonym Królestwie Podatnik pracuje i mieszka razem z żoną od dnia 1 kwietnia 2006 r. w wynajętym mieszkaniu. Jednocześnie Podatnik planuje termin powrotu do Polski na 2009 r., jest właścicielem domu położonego w Polsce i będzie uzyskiwał na terytorium Polski dochody z akcji oraz z najmu. Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji Podatników należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 polsko - brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt a) polsko - brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Podatnika należy uznać, iż ściślejsze związki gospodarcze i osobiste od dnia 1 kwietnia 2006 r. tj. od dnia przyjazdu żony Podatnika do Zjednoczonego Królestwa łączą go z tym państwem.
W związku z powyższym, od dnia 1 kwietnia 2006 r. tj. od momentu przyjazdu żony Podatnika do Zjednoczonego Królestwa, Podatnik podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Podatnik podlega w Polsce opodatkowaniu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 4a ustawy, przepis ten stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Jednocześnie do momentu zmiany rezydencji podatkowej Podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Oznacza to, iż Podatnik podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Jednakże w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu należy zastosować metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w art. 23 ust. 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (proporcjonalne zaliczenie) w związku z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając powyższe na uwadze, Minister Finansów postanowił jak w sentencji.
Minister Finansów informuje, że powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Odpowiedź nie jest wiążąca dla podatnika, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Referencje
ILPB2/415-649/08-2/AJ, interpretacja indywidualna
Minister Finansów