Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 04.06.2008 r. (data wpływu 11.06.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu obliczenia miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy z tytułu otrzymanego z zagranicy wynagrodzenia za pracę:

• jest prawidłowe w zakresie odliczenia od dochodu zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne,
• jest nieprawidłowe w zakresie możliwości odliczenia zapłaconej składki na Fundusz Pracy.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 11.06.2008 r., został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu obliczenia miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy z tytułu otrzymanego z zagranicy wynagrodzenia za pracę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od kwietnia 2008 r. jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę u pracodawcy niemieckiego, mającego siedzibę w Niemczech, na stanowisku Regionalny menager miejsce zatrudnienia Polska.

Za wykonaną pracę pobiera on wynagrodzenie w EURO, które jest przesyłane na konto Wnioskodawcy w Polsce.

Wnioskodawca przelicza to wynagrodzenie na złote, zgodnie z art. 11 ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pracodawca Wnioskodawcy w oparciu o art. 109 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 574/72 z dnia 21.03.1972 r. (Dz. Urz. WE L 74 z 27.03.1972 r.) przeniósł obowiązki płatnika składek X na Wnioskodawcę, ponieważ jest pracodawcą zagranicznym państwa UE nieposiadającym w Polsce siedziby ani przedstawicielstwa.

Wnioskodawca wskazuje, iż powyższe zostało udokumentowane dwustronną umową pomiędzy Wnioskodawcą a pracodawcą. Umowa ta została złożona wraz z dokumentami zgłoszeniowymi w jednostce X. Wnioskodawca podkreśla, iż w umowie tej wyraźnie zaznaczono, że pracodawca w Niemczech nie będzie ponosił żadnych kosztów w związku z ubezpieczeniem strony.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca opłaca w Polsce składki X za siebie, ubezpieczenie społeczne (emerytalne 9,76%, rentowe 1,5%, chorobowe 2,45%) i ubezpieczenie zdrowotne 9%. Wnioskodawca opłaca również za płatnika, czyli pracodawcę ubezpieczenie społeczne (emerytalne 9,76%, rentowe 4,5%, wypadkowe 1,8%), dodatkowo również Fundusz Pracy.

Wnioskodawca zaznacza, iż podstawą ubezpieczenia zdrowotnego X jest wynagrodzenie brutto minus ubezpieczenie społeczne, które pracownik płaci sam za siebie.

Obliczając zaliczkę na podatek dochodowy od wynagrodzeń od przeliczonej na złote kwoty wynagrodzenia brutto Wnioskodawca odjął przysługujące mu koszty uzyskania przychodów, otrzymany dochód zmniejszył o ubezpieczenie społeczne w całości zapłacone za ubezpieczonego i płatnika. Od tak uzyskanej podstawy do opodatkowania Wnioskodawca obliczył zaliczkę na podatek od wynagrodzeń uwzględniając kwotę wolną, a następnie zmniejszył o ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75%.

Tak obliczoną zaliczkę Wnioskodawca wpłacił w obowiązującym terminie na konto Urzędu Skarbowego.

Wnioskodawca podnosi, iż nie wie, czy postąpił prawidłowo obliczając zaliczkę, jak powyżej.

W związku z pismem z dnia IPPB1/415-677/08-2/JB z dnia 01.08.2008 r. Wnioskodawca uzupełnił swój wniosek pismem z dnia 05.08.2008 r. informując, iż przepisy dotyczące obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od przychodów z tytułu wynagrodzenia za pracę nie uwzględniają składek na Fundusz Pracy. Opłacanie jej jest bowiem obowiązkiem pracodawcy (płatnika), dla którego stanowi koszt uzyskania przychodów, przez co zmniejsza swój dochód do opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy obliczyć zaliczkę w oparciu o art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odjąć składki ubezpieczeniowe potrącane z wynagrodzenia pracownika?
2. Czy obliczyć zaliczkę stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 2a i od dochodu odjąć faktycznie zapłacone przez Wnioskodawcę składki na ubezpieczenie społeczne (za pracownika i płatnika składek), analogicznie jak robią to prowadzący działalność gospodarczą, odejmując od dochodu całość zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne za siebie i osoby współpracujące?
3. Czy zmniejszyć dochód z tytułu pracy o zapłaconą przez Wnioskodawcę za płatnika składkę na Fundusz Pracy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy stosując art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa on, że obliczając podstawę opodatkowania należy od przeliczonych na złote przychodów z tytułu pracy odjąć przysługujące koszty uzyskania przychodów i wyliczony dochód zmniejszyć o całość zapłaconych przez Wnioskodawcę składek na ubezpieczenie społeczne (ubezpieczonego i płatnika) do czego zobowiązuje stronę umowa o przejęciu obowiązków płatnika.

Wnioskodawca wskazuje, iż ponieważ faktycznie te składki zapłacił, zmniejszyły one jego dochody z tytułu pracy. Podkreśla również, iż nastąpiłoby opodatkowanie dochodów, których faktycznie nie osiągnął, gdyby zastosował się do art. 26 ust. 1 pkt 2b ustawy podatkowej.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż pracodawca nie zwraca zapłaconych przez niego składek za płatnika a umowa o pracę zawiera wyłącznie kwotę wynagrodzenia za wykonywaną przez stronę pracę.

Wnioskodawca uważa, iż w związku z przejęciem przez niego obowiązków płatnika, należy postąpić jak w przypadku zapłaconej za płatnika składki na ubezpieczenie społeczne, czyli zmniejszyć przychód do opodatkowania również o zapłaconą przez niego składkę na Fundusz Pracy.

Jednocześnie podkreśla, iż część pytania dotycząca składki na Fundusz Pracy budziła wątpliwości, wobec czego wstrzymał się ze zmniejszeniem podstawy opodatkowania o wysokość zapłaconej składki na Fundusz Pracy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Nadto, w myśl art. 3 ust. 1a ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska art. 4a ww. ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 umowy między Rzeczpospolita Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14.05.2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z powyższego przepisu wynika, że wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę wykonywanej w Polsce wypłacane przez pracodawcę niemieckiego, wypłacane z terytorium Niemiec osobie zamieszkałej w Polsce podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Do opodatkowania w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego.

Art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody osiągane w walutach obcych przelicza się na złote według kursów z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli podatnik nie korzysta z usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych z dnia uzyskania przychodów, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z zastrzeżeniem ust. 4. Jeżeli bank, z którego usług korzysta podatnik, stosuje różne kursy walut obcych i nie jest możliwe dostosowanie kursu, o którym mowa w ust. 3 zdanie pierwsze, do przeliczenia na złote przychodu uzyskanego przez podatnika stosuje się kurs średni walut obcych z dnia uzyskania przychodu, ogłaszany przez Narodowy Bank Polski.

Zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Stosownie do art. 44 ust. 3a ustawy podatkowej podatnicy uzyskujący dochody m.in. ze stosunku pracy z zagranicy, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, przy czym przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 1 i ust. 2, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconej w danym miesiącu zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych art. 44 ust. 3c ww. ustawy.

Wobec powyższego, otrzymując wynagrodzenie z Niemiec, jest Pan obowiązany bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego obliczone samodzielnie zaliczki na podatek dochodowy w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przychód był uzyskany. Kwotę otrzymaną w Euro należy przeliczyć na złote według kursów z dnia otrzymania lub postawienia do Pana dyspozycji, ogłaszanych przez bank, z którego usług Pan korzystał, i mających zastosowanie przy kupnie walut, uwzględniając przy tym przepisy art. 11 ust. 3 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Następnie w celu obliczenia zaliczki na podatek dochodowy od uzyskanego przychodu należy odliczyć koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy zgodnie z art. 22 ust. 2 ww. ustawy.

Wyliczony w ten sposób dochód należy pomniejszyć o: składki zapłacone w danym miesiącu bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe, a także składki potrącone w danym miesiącu przez płatnika ze środków podatnika (art. 26 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 44 ust. 3a ustawy), jeżeli w opisanym stanie faktycznym przejął Pan na podstawie dodatkowej umowy obowiązki płatnika składek oraz o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconej w danym miesiącu bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych bądź pobranej przez płatnika (w przypadku przejęcia obowiązków płatnika składek), przy czym kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się zaliczkę na podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b).

W myśl bowiem art. 26 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29 -30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot:

składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.):

1. zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,
2. potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym, że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

• odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
  
  

Od dochodu po odliczeniach należy obliczyć zaliczkę na podatek dochodowy stosując 19% stawkę podatku, jak również można zastosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 27b ust. 1 ustawy podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135):

1. opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
2. pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

• obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
  
  

Zgodnie z art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki.

Podatnicy samodzielnie płacący w 2008 r. miesięczne zaliczki na podatek dochodowy, nie składają miesięcznych deklaracji. Natomiast po zakończeniu roku podatkowego zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy podatnicy ci składają zeznanie podatkowe o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym na formularzu PIT-36 w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

W związku z powyższym podkreślenia wymaga, iż w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 26 ust. 1 pkt 2 zawiera zamknięty katalog składek, które mogą być odliczone od dochodu a są nimi wyłącznie składki określone w ustawie z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm).

Opłacanie składek na Fundusz Pracy wynika z treści ustawy z dnia 14.12.1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 6, poz. 56 ze zm.) oraz ustawy z dnia 13.07.2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U z 2006 r., Nr 158, poz. 1121) i mimo faktu nałożenia na Pana obowiązku ich zapłaty w związku z przejęciem obowiązków płatnika, nie ma Pan możliwości odliczenia ich od dochodu.

Reasumując, wskazać należy, iż w świetle powyższych przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca ma prawo pomniejszyć dochód o składki zapłacone w danym miesiącu bezpośrednio na własne ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe, jak i składki potrącone przez płatnika ze środków podatnika (bowiem nastąpiło przejęcie obowiązków płatnika składek), stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże bez możliwości odliczenia składek opłaconych na Fundusz Pracy.

Ponadto w kwestii prawidłowości rozliczenia składek na ubezpieczenia społeczne oraz na ubezpieczenie zdrowotne należy stwierdzić, iż w świetle art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Kwestie rozliczenia ww. składek uregulowane zostały w przepisach ustawy z dnia 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) i ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135 ze zm.) oraz innych przepisów regulujących ww. zagadnienia. Zatem sposób rozliczenia składek wynika z tych przepisów, a ich interpretacja nie należy do właściwości organu upoważnionego do wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.