Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60, z późn. zm.), art. 22a ust. 1, art. 22d ust. 2, art. 22g ust. 8, art. 22h ust. 1 pkt. 4 oraz art. 22j ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 roku, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Wola po rozpatrzeniu Pani wniosku z dnia 22 listopada 2006 roku (data wpływu: 23 listopada 2006 r.), w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

p o s t a n o w i ł

uznać stanowisko Pani, w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych wynajmowanego lokalu mieszkalnego jako prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 22 listopada 2006 roku zwróciła się Pani z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, który to wniosek zawierał następujące pytania :

1)czy w związku z faktem, że wynajmowany przeze mnie lokal był wykorzystywany przed jego nabyciem przez okres przekraczający 60 miesięcy, mogę skorzystać z prawa do indywidualnego określenia stawek amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2)czy wobec faktu, że lokal został nabyty w 2001 roku, a rokiem założenia ewidencji i wprowadzenia do niej lokalu będzie rok 2007 mogę ustalić wartość początkową lokalu zgodnie z art. 22g ust. 8, ustawy, czyli wg jego ceny rynkowej z grudnia 2006 r.?
3)czy dokonując odpisów amortyzacyjnych lokalu mieszkalnego, jestem zobowiązana do prowadzenia ewidencji środków trwałych?

Stan faktyczny: jestem właścicielką lokalu mieszkalnego (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu) nabytego w drodze kupna sprzedaży w 2001 roku. Cena zakupu lokalu wynosiła 95 tys. zł. Od czerwca 2006 roku, wynajmuję lokal.

Dochody uzyskiwane z tego tytułu rozliczam na zasadach ogólnych (składam co miesiąc deklaracje PIT-5). Dotychczas nie dokonywałam odpisów amortyzacyjnych.

Lokal znajduje się w budynku wielorodzinnym wybudowanym w roku 1970. Od tego czasu był wykorzystywany, zgodnie z przeznaczeniem, w celach mieszkaniowych przez poprzedniego właściciela.

Stanowisko wnioskodawcy jest następujące: Strona uważa, że w związku w wynajmem lokalu mieszkalnego przysługuje jej prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych środka trwałego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, wg indywidualnych stawek ustalonych zgodnie z art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustalonych zgodnie z wartością początkową, wynikającą z art. 22g ust. 9.

Ocena prawna w/w stanowiska wnioskodawcy: zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 roku, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt. 1, zwane środkami trwałymi.

Przy ustaleniu stawki amortyzacyjnej, ustawodawca dał możliwość określenia indywidualnej stawki dla budynków lub lokali używanych. Jednoznacznie sprecyzował co należy rozumieć pod pojęciem używany. W myśl art. 22j ust. 3 pkt. 1, w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki trwałe wymienione w art. 22a ust. 1 pkt. 3 cytowanej ustawy (budynki, budowle, lokale), uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane, co najmniej przez okres 60 miesięcy, przy czym ustawodawca nie sprecyzował jakiego rodzaju dowody podatnik powinien przedstawić w tym zakresie. Możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej istnieje wyłącznie w stosunku do lokalu, który został nabyty, przy czym podatnik powinien udowodnić, że lokal ten był eksploatowany przez wskazany wyżej okres.

W części dotyczącej odpowiedzi na drugie pytanie zawarte w w/w wniosku, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Istotną kwestią, dotyczącą możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych, jest założenie ewidencji środków trwałych; o której mowa w art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym składniki majątku, o których mowa w art. 22a 22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt. 4.

Z powołanego przepisu art. 22h ust. 1 pkt. 4, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji .

Tak więc biorąc pod uwagę powyższe uzasadnienie organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.