Temat interpretacji

Na podstawie przepisów art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8 poz 60 z 2005r. z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29.05.2006r. (data wpływu 1.06.2006r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad zaliczania do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej indywidualnie pozarolniczej dzoałalności gospodarczej wydatków ponoszonych w związku z używaniem w tej działalności lokalu będącego przedmiotem współwłasności z osobą prowadzącą w tym samym lokalu odrębnie podobnego rodzaju działalność.

postanawiam

- uznać stanowisko przedstawione w złożonym wniosku za częściowo zgodne z przepisami prawa podatkowego.

Powołanym w sentencji wnioskiem z dnia 29.05.2006r. Podatniczka wystąpiła do tutejszego organu podatkowego w trybie przepisów art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Przedmiotem wniosku jest zakres i sposób zastosowania prawa podatkowego przy zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej indywidualnie pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków ponoszonych w związku z używaniem w tej działalności lokalu będącego przedmiotem współwłasności z osobą prowadzącą w tym samym lokalu odrębnie podobnego rodzaju działalność.

Z akt sprawy wynika, że:

1. Według przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Podatniczka prowadzi indywidualną praktykę stomatologiczną opłacając w związku z tym podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach ogólnych i prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Żadnej innej działalności Podatniczka nie prowadzi. Działalność prowadzona jest w lokalu będącym współwłasnością z inną osobą, która w tym samym lokalu prowadzi odrębnie indywidualną praktykę stomatologiczną. Z racji wykonywania powyższej działalności Podatniczka korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Używany przez Podatników lokal ma wspólne instalacje, jedno wejście, wspólną poczekalnię i niektóre inne (nie wszystkie) wspólnie używane pomieszczenia. Pomimo istniejącego ustroju współwłasności lokalu i wspólnego ponoszenia części związanych z nim wydatków dostawcy energii i gazu, a także dostawcy materiałów niezbędnych do remontu czy modernizacji lokalu odmawiają wystawiania jednej faktury na dwóch współwłaścicieli lokalu, wystawiając za każdym razem fakturę tylko na jednego z nich. Dowód wpłaty należności określonej w fakturze również jest wystawiany tylko na jednego współwłaściciela.
W powyższej sytuacji współwłaściciele przyjęli taki sposób postępowania, że na każdy wydatek dotyczący wspólnego lokalu wynikający z faktury otrzymanej przez jednego z nich "składają się" wspólnie w proporcji wynikającej z ich udziałów we współwłasności. Zarówno na wydatki ponoszone na podstawie faktur i dowodów wpłaty wystawionych na nazwisko Podatniczki, jak też na wydatki ponoszone na podstawie faktur i dowodów wpłaty wystawionych na nazwisko drugiego z współwłaścicieli, w związku z udziałem w ponoszeniu tych wydatków, Podatniczka sporządza dowody wewnętrzne obejmujące część wydatków, która przypada na Podatniczkę z racji udziału w ich ponoszeniu i na podstawie tych dowodów dokonuje Podatniczka zapisów kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W tej sytuacji wątpliwości budzi to czy ten sposób postępowania jest prawidłowy w odniesieniu do wydatków ponoszonych na podstawie faktur i dowodów wpłaty wystawionych na drugiego współwłaściciela. Podatniczka ma też wątpliwości odnośnie tego, czy prawidłowo postępuje nie uważając za swój przychód pieniędzy otrzymywanych od drugiego współwłaściciela, które stanowią jego "składkę" na wydatki ponoszone przez nią na podstawie wystawionych na imię Podatniczki faktur i dowodów wpłaty.

2. Zgodnie z przepisami art. 195 - 196, art. 200, art. 206 - 207, art. 209, art. 3531, art. 462 § 1 i 2 oraz art. 463 ustawy z dnia 26.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.), własność tej samej rzeczy (tu: lokalu) może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy działu IV tytuł I księgi drugiej tej ustawy. Każdy ze współwłaścicieli jest obowiązany do współdziałania w zarządzie rzeczą wspólną. Każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli. Pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Każdy ze współwłaścicieli może wykonywać wszelkie czynności i dochodzić wszelkich roszczeń, które zmierzają do zachowania wspólnego prawa. Niezależnie od powyższego strony zawierając umowę mogą ułożyć stosunek prawny (tu: stosunek współwłasności) według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Dłużnik, spełniając świadczenie, może żądać od wierzyciela pokwitowania. Dłużnik może żądać pokwitowania w szczególnej formie, jeżeli ma w tym interes. Jeżeli wierzyciel odmawia pokwitowania, dłużnik może powstrzymać się ze spełnieniem świadczenia albo złożyć przedmiot świadczenia do depozytu sądowego.
Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1, art. 8 ust. 2 pkt 1, art. 11 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. nr 14 poz. 176 z 2000r. z późn. zm.), przychody ze wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat. Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są między innymi otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze. Kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zgodnie z przepisami § 12 ust. 3 pkt 2 i § 13 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 z późn. zm.) podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, to jest dokumenty stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych,
- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

3. Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wskazać należy, że w zakresie dotyczącym dokumentowania za pomocą dowodów wewnętrznych kosztów uzyskania przychodów przypadających na prowadzoną przez Podatniczkę działalność gospodarczą i wynikających z wystawionych na jej nazwisko faktur oraz dowodów wpłaty należności, wiążące jest dla Naczelnika tutejszego Urzędu postanowienie znak PO I-415/8/2006 z dnia 14.04.2006r. doręczone Podatniczce w dniu 28.04.2006r.
W zakresie dotyczącym pieniędzy, które otrzymuje jako współwłaściciel, który dokonał nakładów na cały wspólny lokal (udokumentowanych wystawioną dla Podatniczki fakturą i dowodem wpłaty wynikającej z niej należności) tytułem zwrotu ich wartości przysługującego Podatniczce, na podstawie przepisów prawa cywilnego od drugiego współwłaściciela w stosunku do jego udziału w rzeczy wspólnej wskazać należy, że pieniądze te nie stanowią przysporzenia majątkowego. Są one w istocie częściowym, dokonanym zaliczkowo zwrotem wydatków poniesionych przez Podatniczkę we wspólnym interesie współwłaścicieli, zmierzającym do zachowania ich wspólnego prawa. Pieniądze te nie stanowią dla przychodów w rozumieniu art. 11 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani tym bardziej przychodów z działalności gospodarczej w rozumieniu tej ustawy.
W zakresie dotyczącym z kolei wydatków, które Podatniczka ponosi zwracając drugiemu współwłaścicielowi w stosunku do udziału wydatki (udokumentowane wystawioną mu fakturą i dowodem wpłaty wynikającej z niej należności), które ten poniósł dokonując nakładów na cały wspólny lokal wskazać należy, że ponosząc te wydatki Podatniczka ma prawo żądać od współwłaściciela pokwitowania sporządzonego przez niego w formie szczególnego dokumentu (dowodu księgowego) zawierającego dane określone § 12 ust. 3 pkt 2 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003r., mając interes w udokumentowaniu tym pokwitowaniem poniesionego wydatku, a w razie odmowy wydania go - do powstrzymania się od spełniania świadczeń, których wydatki te dotyczą.
W powyższych okolicznościach brak jest podstawy prawnej do sporządzania przez Podatniczkę dla udokumentowania przedmiotowych wydatków dowodów wewnętrznych wprost na podstawie dokumentów (faktur i dowodów wpłaty wynikających z nich należności) wydanych drugiemu współwłaścicielowi, z których nie wynika, że Podatniczka miała swój współwłaścicielski udział w ponoszeniu tych wydatków.

4. Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że stanowisko zajęte przez Podatniczkę w powołanym na wstępie wniosku, co do stosowania w przedmiotowej sprawie przepisów prawa podatkowego, jest zgodne z przepisami prawa podatkowego, w takim zakresie w jakim uważa, że pieniądze, które otrzymuje jako współwłaściciel od drugiego współwłaściciela tytułem częściowego zwrotu wydatków poniesionych przez Podatniczkę dla zachowania wspólnego prawa nie stanowią dla Podatniczki przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W zakresie dotyczącym prawidłowości przyjętego przez Podatniczkę sposobu dokumentowania (za pomocą dowodów wewnętrznych sporządzanych wprost na podstawie faktur i dowodów wpłaty wydanych drugiemu współwłaścicielowi, a nie za pomocą wydanego Podatniczce pokwitowania o cechach dowodu księgowego) kosztów uzyskania przychodów wykonywanej działalności gospodarczej, wyrażone we wniosku stanowisko nie jest zgodne z przepisami prawa podatkowego. Przyjęta przez Podatniczkę w tym przypadku zasada postępowania przy dokumentowaniu wydatków może mieć bowiem zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do dokumentowania wydatków ponoszonych na podstawie faktur oraz dowodów wpłaty wystawionych na imię Podatniczki i tylko częściowo przypadających na jej działalność gospodarczą, o czym już była mowa w powołanym postanowieniu Naczelnika tutejszego Urzędu znak PO I-415/8/2006 z dnia 14.04.2006r.

W zakresie dotyczącym stosowania w przedmiotowej sprawie przepisów o podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Mając powyższe na uwadze postanawiam jak w sentencji.

Interpretacja niniejsza uwzględnia stan prawny istniejący w dacie zaistnienia zdarzenia oraz stan faktyczny przedstawiony w powołanym na wstępie wniosku.

Stosownie do przepisu art. 14b § 1 i 2 powołanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla podatnika, jest jednak wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5 tego artykułu.