Temat interpretacji

Ad. 1) Stosownie do art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), stawkę podatku VAT w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.
Zgodnie z art. 83 ust 3 pkt 1 lit d przez usługi transportu międzynarodowego o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
Zatem usługa transportowa wykonywana z miejsca załadunku w Czechach i miejscem rozładunku w Rosji, jeżeli trasa na pewnym odcinku przebiega przez terytorium Polski, może być potraktowana jako usługa transportu międzynarodowego.

Ad. 2) Kwestia opodatkowania wewnątrzwspólnotowych usług transportowych wymaga szczegółowego przeanalizowania przepisów art. 27 ust 2 pkt 2 i art. 28 ust. 1 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Sposób opodatkowania usług transportowych ściśle wiąże się z ustaleniem miejsca świadczenia tych usług. Zgodnie z przepisem art. 28 ust 1 wymienionej ustawy, w przypadku transportu towarów którego rozpoczęcie i zakończenie ma miejsce odpowiednio na terytorium dwóch państw członkowskich, miejscem świadczenia usługi jest co do zasady - miejsce gdzie transport towarów się rozpoczyna.
W przypadku gdy nabywca usługi wewnątrzwspólnotowej podał dla tej czynności świadczącemu tę usługę, numer pod którym jest zindentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego inny niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu, to zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.
W przypadku rozliczenia świadczonych wewnątrzwspólnotowych usług transportowych nie należy ujmować w pozycji nr 28 deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7) jako "wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Usługi wewnątrzwspólnotowego transportu towarów nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce podatkiem od towarów i usług w sytuacji gdy nabywca usługi wewnątrzwspólnotowej podał dla tej czynności świadczącemu tę usługę numer, pod którym jest zindentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transportu. Jednakże, w tej sytuacji Podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi na to, że miejscem świadczenia tych usług (zgodnie z art. 28 ust 3 ustawy) jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer - ciężar opodatkowania przypada na nabywcę wewnątrzwspólnotowej usługi transportu.
W przypadku gdy rozpoczęcie transportu wewnątrzwspólnotowego następuje na terytorium Polski, a nabywca usługi wewnątrzwspólnotowej nie podał dla tej czynności świadczącemu tę usługę numeru, pod którym jest zindentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia transporut, usługa transportu towarów (wewnątrzwspólnotowa), winna być rozliczona w deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT -7) w pozycji 26 i 27 jako "dostawa towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju, opodatkowane stawką 22%".

Ad. 3) Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz.U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art., 23 ww ustawy.
W świetle postanowień art. 23 ust. 1 pkt 52 ww ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości dietz tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
Wymieniony przepis nie zawiera żadnych wyłączeń, co oznacza, że obejmuje on także osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą w zakresie usług transportu samochodowego.
W związku z tym można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów do wysokości określonego limitu, jedynie wartość diet z tytułu podróży służbowych.
Nie każdy wyjazd poza siedzibę firmy może być uznany za podróż służbową.
Przemieszczanie się poza miejscowością podaną we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej jako siedziby, adresu zakładu głównego stanowi istotę działalności polegającej na wykonywaniu świadczenia usług transportowych w ramach wykonywanej działalności gospodarczej.W takim przypadku nie można mówić o podróży służbowej. Przy usługach transportowych brak jest stałego miejsca wykonywania działalności.Tylko wyjazd poza stałe miejsce działalności może być uznany za podróż służbową .
Świadczenie usług transportowych w ramach wykonywanej działalności stanowi istotę tej działalności.
W przypadku, gdyby któryś ze wspólników odbył wyjazd poza siedzibę celem przewozu towarów na zlecenie - wykonanie usługi transportowej - nie przysługiwałaby jemu z tego tytułu dieta, bowiem wydatki na wyżywienie podczas podróży związanej ze świadczeniem usług transportowych, które miałaby rekompensować dieta są wydatkami o charakterze osobistym - zgodnie z orzecznictwem NSA. W tym przypadku nie ma znaczenia czy Przedsiębiorca posiada własny środek transportu, czy też nie i na rzecz ilu podmiotów świadczone są przez firmę usługi.
Pozostałe wydatki związane ze świadczeniem usług transportowych ( pod warunkiem odpowiedniego udokumentowania ) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu np. opłaty za autostradę, noclegi, zakup paliwa itd., jeżeli poniesione wydatki były niezbędne dla osiągnięcia przychodu firmy.Inne wyjazdy wspólników - nie będące świadczeniem usług transportowych - poza miejscowość podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej będą ich podróżą służbową i właściciele firmy mogą naliczać diety z tytułu odbywania podróży służbowych oraz zgodnie z wymienionym art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ujmować je do kosztów uzyskania przychodu do wysokości nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom określonym w przepisach wydanych przez ministra pracy i polityki społecznej.