Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie przepisów art. 14a § 1, 3 i 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (jedn. tekst w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sokołowie Podlaskim stwierdza, że stanowisko Pana xxx przedstawione we wniosku z dnia 22.03.2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie zaliczania diet zagranicznych do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w zakresie wykonywania usług transportowych - jest nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Wnioskiem z dnia 22.03.2006 r. Pan xxx zwrócił się o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w następującej sprawie:

"czy podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług - kierowca samochodu ciężarowego, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności diety zagraniczne?".

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz z materiałów dowodowych znajdujących się w aktach sprawy wynika, że wykonuje Pan usługi transportowe na terenie Unii Europejskiej i poza jej granicami.

Zdaniem podatnika, w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie przepis art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego kosztem uzyskania przychodów nie jest wartość diet z tytułu podróży służbowej osób prowadzących działalność gospodarczą jedynie w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sokołowie Podlaskim po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst w Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. O zakwalifikowaniu danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu decyduje więc poniesienie wydatku, w celu uzyskania przychodu i niezakwalifikowanie wydatku do grupy wydatków nie uznanych za koszty uzyskania przychodów. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 powyższej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Przepisy te zawarte są w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:

1. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz
2. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.)

Przepisy prawa podatkowego, a także przepisy odrębne o których mowa wyżej, nie definiują pojęcia "podróży służbowej". Definicję taką można jednak wywieść z treści art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (jedn. tekst w Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). W świetle tego przepisu, podróżą służbową jest wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Praca w charakterze kierowcy, w tym również prowadzona w ramach działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług transportowych na rzecz danego (innego) podmiotu - nie może być identyfikowana z odbywaniem podróży służbowej, a więc z wykonywaniem danego zadania w terminie i miejscu określonym przez zakład pracy bądź zleceniodawcę - inny podmiot gospodarczy (kontrahenta).

Podróż służbowa charakteryzuje się bowiem tym, że stanowi wyjątek od codziennych obowiązków wynikających z umowy o pracę lub innej umowy cywilnoprawnej. W pojęciu podróży służbowej nie mieszczą się zatem stałe wyjazdy w związku z wykonywaniem czynności prowadzenia samochodu w celu realizacji zlecenia transportowego (kontraktu).

W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych, w tym również i w Pana przypadku, wyjazdy-przewozy krajowe i zagraniczne należą do istoty tej działalności i jako takie nie są podróżami służbowymi. Stanowią one czynności będące przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji, jeżeli przedsiębiorca nie odbywa podróży służbowej, nie przysługuje mu prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowych.

Nie zmienia to jednak faktu, że istnieją sytuacje, w których osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą polegającą na usługach transportowych, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet w wysokości określonego limitu. Przykładowo można wskazać podróż związaną z koniecznością zawarcia umowy o świadczenie usługi, czy dokonania zakupu środka trwałego dla potrzeb prowadzonej działalności. W transporcie-przewozach, kosztem uzyskania w pełnej wysokości będą natomiast inne poniesione i prawidłowo udokumentowane przez przedsiębiorcę wydatki (np. rachunki za pobyt w hotelu, opłaty za przejazd płatną autostradą).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że usługi kierowcy samochodu ciężarowego wykonywane przez Pana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w zakresie usług transportowych w transporcie międzynarodowym - nie są podróżami służbowymi, o których mowa w ww. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r., a tym samym brak jest podstaw do wyliczania diet za czas podróży służbowych i zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie nie znajduje zatem zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 52 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko wyrażone przez Pana w tej sprawie jest więc nieprawidłowe.

Powyższa interpretacja dotyczy przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sokołowie Podlaskim, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 239 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Nadmienia się przy tym, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit.a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (tekst jednolity w Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 z późn. zm.) od ewentualnie złożonego zażalenia (podania) istnieje obowiązek uiszczenia z góry opłaty skarbowej w wysokości 5 zł. oraz po 0,50 zł. od każdego załącznika.