Temat interpretacji

Do przychodów pracownika zalicza się wszelkie świadczenia pieniężne lub niepieniężne, jakie uzyskuje on w ramach stosunku pracy, niezależnie od tego, jaka jest ich podstawa prawna, chyba że zostały one wyłączone lub zwolnione z tego podatku na podstawie wyraźnego przepisu ustawy (art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Pracodawca jako płatnik powinien wliczać do przychodów swoich pracowników także świadczenia realizowane w ramach ciążącego na pracodawcy obowiązku wynikającego z regulaminu wynagradzania pracowników, polegającego na pokrywaniu kosztów z tytułu opłat za przejazdy do pracy. Świadczenia pracodawcy na rzecz pracowników polegające na pokrywaniu kosztów z tytułu opłat za przejazdy do miejsca pracy nie zostały wymienione pośród dochodów wolnych od podatku - art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zorganizowanie dojazdów do pracy w przypadku braku połączeń umożliwiających dojazd do pracy w godzinach ustalonych przez pracodawcę będzie obowiązkiem Spółki wynikającym z regulaminu wynagradzania, a przekazanie usługi nastąpi w wykonaniu tego obowiązku. Spółka organizując dowozy pracowników nie realizuje celów osobistych pracowników, a jedynie wykonuje obowiązki nałożone na pracodawcę. Wydatki ponoszone przez pracodawcę na sfinansowanie kosztów dojazdu do pracy pracowników stanowią dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy to również sytuacji w przypadku częściowo odpłatnych świadczeń, jakie Spółka by ponosiła w związku z częściowym finansowaniem przez nią kosztów przejazdów pracowników do pracy.

Wyjątkiem jest sytuacja, w której pracodawca ponosi wydatki z tytułu dowozu pracowników z siedziby firmy do miejsca świadczenia przez nich pracy, np. na plac budowy. Wówczas świadczenie pracodawcy nie stanowi dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu, a zarazem stanowi dla zakładu pracy koszt uzyskania przychodu na podstawie faktury wystawionej przez przewoźnika za dowóz.

Oznacza to, że pracodawca jako płatnik, który obowiązany jest obliczać, pobierać i odprowadzać do właściwego urzędu skarbowego w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy od przychodów pracowników, jakie u niego uzyskują w ramach stosunku zatrudnienia (art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), powinien wliczać do przychodów swych pracowników także świadczenia realizowane w ramach ciążącego na pracodawcy obowiązku wynikającego z zakładowego regulaminu wynagrodzeń, a polegającego na dowozie pracowników do miejsca pracy.