Temat interpretacji

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że podatnik prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Przedmiotem działalności jest automatyzacja procesów technologicznych, głównie w zakresie gospodarki wodno-ściekowej.

Wzrost konkurencyjności na rynku krajowym i unijnym wymaga stosowania standardów, systemów zarządzania jakością, zgodnie z dyrektywami i przepisami Unii Europejskiej.

Zdaniem podatnika koszty związane z prowadzeniem szkoleń, opracowywaniem procedur, uzyskaniem certyfikatu jakości ISO zgodnie z normą PN EN ISO 9001-2000 należy zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, a nie poprzez odpisy amortyzacyjne, traktując certyfikat ISO jako wartość niematerialną i prawną.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby uznać określony wydatek za koszt podatkowy, musi być on poniesiony w celu uzyskania przychodu oraz nie może to być koszt wymieniony w katalogu negatywnym tj. w ustawowym wykazie kosztów nie uznanych za koszt podatkowy (art. 23 ustawy).

Normy ISO określają minimum wymagań i stanowią konieczne składniki dobrze skonstruowanego systemu zarządzania jakością. Zawierają też wskazówki dotyczące doskonalenia jakości usług lub wyrobów.

Oceniając wydatki na nabycie certyfikatu ISO w aspekcie wartości niematerialnych i prawnych, należy stwierdzić, że tego rodzaju certyfikaty nie mają zbywczej wartości majątkowej, nie nabywa się ich w drodze umowy kupna i nie mogą być przedmiotem obrotu.

Należy zwrócić uwagę, że certyfikat dotyczy tylko danej jednostki i nie można go zbyć innej jednostce. Certyfikat jakości ISO jest dokumentem zaświadczającym, że dana jednostka spełnia określone w międzynarodowych normach ISO wymagania, co do zapewnienia jakości i zarządzania nią. Naruszenie tych norm powoduje utratę certyfikatu. Certyfikat ISO stanowi zatem pewien rodzaj prawa o charakterze osobistym, ściśle związanego z podmiotem, który ten dokument otrzymał, a tym samym jest to prawo niezbywalne.

W takiej sytuacji nie ma podstaw uznania certyfikatu ISO jako wartości niematerialnej i prawnej, która podlega odpisom amortyzacyjnym.

Reasumując wydatki poniesione na uzyskanie certyfikatu jakości ISO zgodnie z normą PN EN ISO 9001:2000 należy zaliczać bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, dokonując tego sukcesywnie w momencie ich ponoszenia.

Wobec powyższego Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego uznaje stanowisko podatnika za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.