Temat interpretacji

W dniu 24.05.2005 r. wnioskodawca zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Rawiczu z zapytaniem czy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest bezpośrednie zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków remontowych oraz adaptacyjno - modernizujących w sytuacji gdy lokal w którym jest prowadzona działalność gospodarcza amortyzowany jest metodą uproszczoną.

Z przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że w pomieszczeniach piwnicznych budynku mieszkalnego prowadzona jest przez małżonków działalność gospodarcza w formie spółki cywilnej. Między małżonkami istnieje wspólność majątkowa, a budynek, w którym prowadzą działalność jest ich własnością. Lokal, który służy działalności jest amortyzowany metodą uproszczoną - nie ustalono wartości początkowej. Obecnie wnioskodawcy chcą przeprowadzić prace remontowe oraz adaptacyjno - modernizacyjne.

Zdaniem wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów można bezpośrednio zaliczyć wydatki związane z pracami remontowymi oraz modernizacyjnymi pod warunkiem, iż będą one poniesione w celu osiągnięcia przychodów z prowadzonej działalności.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rawiczu po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu oraz stanu prawnego uznał przedstawione przez podatnika stanowisko za prawidłowe.

Uregulowania dotyczące ustalania wartości początkowej budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego tzw. metodą uproszczoną zawiera art. 22g ust. 10 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zmianami). Przepis ten ma zastosowanie w odniesieniu do nieruchomości, co do których Podatnik posiada prawo własności, jak też tych posiadanych na podstawie własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego. Zgodnie z jego treścią, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo wykorzystywanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej budynku lub lokalu i kwoty 988 zł. Przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości. Stąd powierzchnię wyznacza się po wewnętrznej długości ścian we wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych. W przypadku pomieszczeń o wysokości od 1,40 m do 2,20 m ich powierzchnię zalicza się do powierzchni użytkowej w 50%. Natomiast pomija się powierzchnię o wysokości poniżej 1,40 m. Za powierzchnię użytkową uznaje się też powierzchnię piwnic.

Zgodnie z art. 22f ust. 4 w/w ustawy, jeżeli tylko część budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana, wtedy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej budynku lub lokalu, odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni, użytkowej budynku lub lokalu. Powyższą zasadę należy stosować do budynków lub lokali własnych oraz tych, w stosunku do których posiada się spółdzielcze prawo własności.

Wartość początkowa własnego lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego ustalona według zasad ogólnych, przyjęta dla celów amortyzacji, może ulec zmianie w przypadku, gdy Podatnik poniesie wydatki na jego ulepszenie.

O ulepszeniu środka trwałego mówimy wówczas, gdy został on poddany adaptacji, modernizacji, rekonstrukcji, rozbudowie bądź przebudowie, co spowodowało wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia do używania. Wzrost wartości użytkowej mierzony jest w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Środek trwały uważa się za ulepszony wówczas, gdy suma wymienionych wyżej wydatków przekracza w danym roku podatkowym 3.500 zł. Ulepszeniem środka trwałego jest także wydatek na nabycie części składowej lub peryferyjnej stanowiącej doposażenie środka trwałego lub wymianę tej części powodującą takie ulepszenie. W przypadku nabycia części składowych i peryferyjnych obowiązek podwyższenia wartości początkowej wystąpi dopiero wówczas, gdy ich jednostkowa cena nabycia przekroczy 3.500 zł.

W przypadku lokalu lub budynku należy przyjąć, że częściami składowymi są np. instalacje: sanitarna, elektryczna, komputerowa, alarmowa, przeciwpożarowa.

Na wartość początkową nie mają wpływu wydatki remontowe, służące nie ulepszeniu, a zachowaniu środka trwałego w dotychczasowym stanie użytkowym.

Jeżeli podatnik ustali wartość początkową budynku (lokalu) mieszkalnego według metody uproszczonej, to w przypadku ulepszenia nie może zwiększyć jego wartości początkowej, co wynika wprost z art. 22g ust. 17 ustawy. Przepis ten stanowi bowiem, że wydatki poniesione na ulepszenie środka trwałego powiększają jego wartość początkową ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 1, 3-9 i 11-15. Natomiast uproszczona metoda ustalania tej wartości określona jest w art. 22g ust. 10 ustawy.

W przypadku zastosowania metody uproszczonej przy ustalaniu wartości początkowej budynku (lokalu) mieszkalnego, wydatki poniesione na jego ulepszenie należy ocenić na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy. Będą one kosztem uzyskania przychodu, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu z działalności gospodarczej.

Decyzję o zastosowaniu ogólnej lub uproszczonej metody obliczenia wartości początkowej własnej nieruchomości lub prawa spółdzielczego należy podjąć przed rozpoczęciem amortyzacji. Wybór jednej z tych metod jest nieodwracalny, a jednocześnie rodzi określone konsekwencje podatkowe.

Podsumowując, jeżeli jest to lokal mieszkalny lub dom mieszkalny, do których podatnik ma prawo własności i ustala wartość początkową metodą uproszczoną to:

- wartość początkowa równa się powierzchni użytkowej w m2 wynajmowana, wydzierżawiana lub wykorzystywana przez Podatnika do celów działalności gospodarczej razy 988 zł,

- nie ma obowiązku objęcia ewidencją środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- podstawowa roczna stawka amortyzacyjna wynosi 1,5%,

- nakłady poniesione na ulepszenie nie powiększają wartości początkowej, mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rawiczu uznaje przedstawione przez Podatnika stanowisko za prawidłowe.

Interpretacja powyższa została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku podatnika oraz stan prawny obowiązujący w dniu jej wydania.