Temat interpretacji

Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Firma mająca siedzibę w Polsce, oddelegowała w październiku 2001r. do pracy w Niemczech swojego pracownika. Praca świadczona jest na rzecz niemieckiego pracodawcy, od którego pracownik otrzymuje wynagrodzenie. Ponadto polska Spółka wypłaca również pracownikowi wynagrodzenie za pracę na rzecz niemieckiej firmy, w obrębie struktury organizacyjnej "Rozwój Przedsiębiorstwa". Z tym związane są szczególne zadania dotyczące międzynarodowych projektów, aby zagwarantować w przyszłości ich realizację w Polsce. Jednocześnie z pisma Spółki wynika, że pracownik mieszka w Niemczech i tam znajduje się jego ośrodek osobistych i majątkowych interesów.

W oparciu o powyższe zrodziła się wątpliwość związana z opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych dochodu uzyskanego przez pracownika w Polsce.

Zdaniem Wnioskującej, od płaconego pracownikowi w Polsce wynagrodzenia, winna Ona naliczać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i odprowadzać je do właściwego urzędu skarbowego.

Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony w piśmie, zastosowanie znajdują przepisy:

- art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zgodnie z którym osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy),

- art.4a cytowanej ustawy, stosownie, do którego przepisy art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,

- art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy z dnia 12 listopada 2003r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956), uchylający przepis art. 21 ust.1 pkt 33 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 926 z późn. zm. ), który stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są dochody osób fizycznych, o których mowa w art. 3 ust. 1, uzyskane z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi,

- art. 27 ust. 8 (zdanie wstępne) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tej regulacji, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób. (....)

- art. 4 umowy z dnia 18 grudnia 1972r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975r. Nr 31, poz. 163 z późn. zm.), który stanowi, że:

-ust. 1 - w rozumieniu niniejszej umowy wyrażenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona.

-ust. 2 - stanowiący, iż Jeżeli stosownie do ust. 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze,

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym Umawiającym się Państwie, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa

-art. 14 ust. 1 i 2 powyżej powołanej umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludowąa Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, zgodnie z którym z zastrzeżeniem postanowień art. 15, art. 16 ust. 2, art 17 i art. 18, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą być opodatkowane tylko w tym państwie, chyba że wykonuje pracę w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. Bez względu na ust. 1, wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie osiąga z pracy najemnej lub samodzielnej, wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym powołanym państwie, jeżeli:

a)odbiorca przebywa w drugim państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego, i

b)wynagrodzenia są wypłacane przez osobę lub osobie, która nie ma w tym drugim państwie miejsca zamieszkania lub siedziby,i

c)wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład, który posiada w drugim państwie osoba płacąca wynagrodzenia.

Przepis art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. 2000, Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), stanowio nieograniczonym obowiązku podatkowym, któremu podlegają osoby fizyczne, mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Jednakże przepisy art. 3 ust. 1 zgodnie z art. 4a cyt. ustawy - stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska .

Pomiędzy Polską a Niemcami została zawarta umowa z dnia 18 grudnia 1972r.. w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975r. Nr 31,poz. 163 z późn. zm.). Stosownie do postanowień art. 4 ust.1 cyt. umowy - miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się w tym Państwie, w którym osoba ta posiada stałe miejsce zamieszkania. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż miejscem zamieszkania osoby fizycznej, zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Na miejsce zamieszkania składa się więc zarówno element faktycznego przebywania (corpus) jak i zamiar stałego pobytu w tym miejscu (animus). Chodzi więc o miejscowość, która stanowi pewnego rodzaju centrum życiowe danej osoby. Jeżeli w oparciu o dokonane wyżej ustalenia nie można jednoznacznie stwiedzić, iż dana osoba posiada stałe miejsce zamieszkania wyłącznie w jednym z Państw, albowiem w każdym z Umawiających się Państw posiada ona swoje ogniska domowe, którym można przypisać atrybut stałości - to uznaje się, iż osoba ta posiada miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Mówiąc o ściślejszych powiązaniach osobistych i gospodarczych danej osoby, należy wziąć pod uwagę jej rodzinne i towarzyskie powiązania, wykonywane zajęcia, miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oraz wszelkiego rodzaju inną działalność, w tym polityczną i kulturalną. Wszystkie te okoliczności muszą być przy tym rozważane całościowo, z tym że kluczową kwestią w tej materii powinno być zawsze samo postępowanie danej osoby. Jeżeli jednak ustalenie miejsca zamieszkania danej osoby w oparciu o powyższe kryteria o charakterze subiektywnym ciągle nie jest możliwe, gdyż dana osoba posiadając stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, żadnego z nich nie traktuje jako swojego centrum życiowego, przyjmuje się za decydujące kryterium mające ściśle obiektywny charakter, czyli kryterium pobytu. Na jego podstawie uznaje się, że miejsce zamieszkania danej osoby jest w tym Państwie, w którym osoba ta zwykle przebywa. Tak więc o stałości pobytu na określonym terytorium decyduje przede wszystkim takie przebywanie, które ma na celu założenie tam pewnego rodzaju centrum interesów życiowych danej osoby. Należy przy tym podkreślić, że sama deklaracja osoby co do jej zamiaru nie ma doniosłości prawnej, jeżeli nie znajduje wyrazu w faktycznych okolicznościach wskazujących na to, gdzie ustanowiła ona ośrodek swojej życiowej działalności.

W myśl art. 14 ust. 1 i 2 umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975r. Nr 31,poz. 163 z późn. zm.), z zastrzeżeniem postanowień art. 15, art. 16 ust. 2, art 17 i art. 18, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą być opodatkowane tylko w tym państwie, chyba że wykonuje pracę w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. Bez względu na ust. 1, wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie osiąga z pracy najemnej lub samodzielnej, wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym powołanym państwie, jeżeli:

a) pracownik przebywa w Niemczech łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas danego roku kalendarzowego, i

b) wynagrodzenia są wypłacane przez osobę lub osobie, która nie ma w Niemczech miejsca zamieszkania lub siedziby,

c) wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład, który posiada w Niemczech osoba płacąca wynagrodzenia.

Aby wynagrodzenia były opodatkowane w kraju właściwym dla miejsca zamieszkania osoby uzyskującej wynagrodzenia (pracownika) - muszą zachodzić wszystkie 3 wyżej wymienione przesłanki równocześnie.

Stosownie do postanowień art. 21 powołanej umowy z dnia 18 grudnia 1972r. między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975r. Nr 31,poz. 163 z późn. zm.) dochód, który może być opodatkowany w Niemczech, wyłącza się z podstawy wymiaru podatku w Polsce. Dochód ten uwzględnia się jednak w Polsce przy ustaleniu stawki podatkowej. Jeżeli wynagrodzenie za pracę w Niemczech jest jedynym przychodem pracownika w ciągu roku kalendarzowego, to w Polsce nie ciążą na nim z tego tytułu żadne obowiązki podatkowe, a pracodawca nie ma obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym, uwzględniając okoliczności przedstawione w piśmie oraz przytoczone przepisy prawa, Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowegow Poznaniu, uprzejmie informuje, iż przychody uzyskane przez pracownika od firmy polskiej za pracę na rzecz firmy niemieckiej powinny być opodatkowane w Niemczech.

Informacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej sporządzenia.