Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa ( tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm. ) w związku ze złożonym przez Pana D. wnioskiem z dnia 27.07.2005r. ( data wpływu 28.07.2005r. ) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach uznaje stanowisko wnioskodawcy, iż za wartość początkową środka trwałego - budynku - należy przyjąć wartość budynku pomniejszoną proporcjonalnie o wartość lokalu mieszkalnego zajmowanego na cele prywatne oraz o wartość powierzchni lokali na chwilę obecną nie wynajmowanych, za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 27.07.2005r. ( data wpływu 28.08.2005r. ) Pan D. zwrócił się w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Przedstawiony we wniosku problem dotyczy sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego ( budynku ) wytworzonego we własnym zakresie, dla celów amortyzacji.Podatnik prowadzi działalność gospodarczą - usługowo-handlową - opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych oraz podatkiem od towarów i usług. Jako osoba prywatna podatnik wybudował budynek usługowo-handlowy z lokalami mieszkalnymi na wynajem. Całą inwestycję przeprowadził sposobem gospodarczym. W maju 2005 roku budowa została zakończona a budynek został oddany do użytku. Część lokali jest już wynajmowana.Zdaniem podatnika za wartość początkową budynku należy przyjąć wartość budynku pomniejszoną proporcjonalnie o wartość lokalu mieszkalnego zajmowanego na cele prywatne oraz o wartość powierzchni lokali nie wykorzystywanych na chwilę obecną. W przypadku gdy kolejne lokale będą wynajmowane, wartość początkowa budynku dla celów odpisów amortyzacyjnych będzie zwiększana.

Amortyzacji - na zasadzie art.22a ust.1 ustawy z dnia 21 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz.176 ze zm. ) - podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania między innymi, budynki o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art.23a pkt 1 tj. umowy leasingu, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22f ust.4 jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu. Należy dodać, iż ustawodawca w powyższym przepisie nie posługuje się pojęciem "proporcjonalnie" tak jak czyni to podatnik w przedmiotowym zapytaniu, jednak jego sposób interpretowania zagadnienia w nim zawartym należy uznać za zgodny z treścią ww. przepisu. Tak więc, ustala Pan wartość początkową środka trwałego - budynku - przyjmując wartość budynku pomniejszoną tylko o wartość zajmowanego lokalu mieszkalnego na własne cele mieszkalne. Zatem, jeśli część budynku przeznaczona jest na wynajem lokali, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w takiej części, jaka przeznaczona jest w danym okresie na ww. działalność - wynajem.

Mając na uwadze treść powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przedstawiony w piśmie stan faktyczny organ podatkowy uznaje za prawidłowe stanowiska wnioskodawcy.Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie niniejsze przysługuje, zgodnie z art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie .Zażalenie wnosi się za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Siedlcach w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia stosownie do art. 236 § 2 Ordynacji podatkowej.