Odpowiedź na pytanie pierwsze, drugie, trzecie i czwarte stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie piąte zostanie udzielona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z § 14 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów na udokumentowanie niektórych transakcji można sporządzać dowody wewnętrzne.

Zgodnie z § 17 ust. 1 i 2 cytowanego rozporządzenia zakupy dokumentowane dowodami wewnętrznymi mogą być wpisane do księgi przychodów i rozchodów jeden raz dziennie.

Jednocześnie w przepisach ochrony środowiska puszki aluminiowe klasyfikowane jako odpad opakowany z metalu (kod 150104), w związku z czym ich zakup można dokumentować dowodem wewnętrznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej księgą z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz szczegółowe warunki jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę do dokonania wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
3. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
4. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
5. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
6. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Zgodnie zaś z § 13 cyt. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w § 14 ust. 2 wymieniają enumeratywnie przypadki, w których poniesione koszty uzyskania przychodów mogą być udokumentowane dowodami wewnętrznymi. Z brzmienia ww. przepisu wynika zatem, iż katalog zdarzeń gospodarczych mogących zostać udokumentowany dowodami wewnętrznymi jest zamknięty.

W myśl § 14 ust. 2 pkt 6 ww. rozporządzenia, dowodami wewnętrznymi można udokumentować m.in. zakup od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych. Przy czym, pod pojęciem ludności, należy rozumieć osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Osoby te nie mają bowiem możliwości wystawienia faktury. Dlatego też, podatnik dokonując zakupu od tych osób, dokumentuje go dowodem wewnętrznym.

Zgodnie z § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub dalszej sprzedaży.

W myśl § 17 ust. 2 ww. rozporządzenia, zapisów dotyczących pozostałych wydatków dokonuje się, z zastrzeżeniem § 20 i 30, jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym.

W świetle powyższego przepisy § 17 stanowią o sposobie dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Natomiast sposób dokumentowania dokonywanych zapisów jest wskazany w ww. § 12, 13 i 14 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Pojęcie odpadów zostało natomiast zdefiniowane w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. o odpadach (t. j. Dz. U. z 2007 r. nr 39, poz. 251 ze zm.), w myśl którego odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany.

W załączniku Nr 1 do ww. ustawy o odpadach zostały wymienione kategorie odpadów, w tym w szczególności:

• Q1 pozostałości z produkcji lub konsumpcji, niewymienione w pozostałych kategoriach,

• Q5 substancje lub przedmioty zanieczyszczone lub zabrudzone w wyniku planowanych działań (np. pozostałości z czyszczenia, materiały z opakowań odpady opakowaniowe, pojemniki, itp.).

• Q6 przedmioty lub ich części nienadające się do użytku (np. usunięte baterie, zużyte katalizatory itp.),

• Q14 substancje lub przedmioty, dla których posiadacz nie znajduje już dalszego zastosowania (np. odpady z rolnictwa, gospodarstw domowych, odpady biurowe, z placówek handlowych, sklepów itp.).

Odpad opakowaniowy stanowią wszystkie opakowania, w tym opakowania wielokrotnego użytku wycofane z ponownego użycia, stanowiące odpady w rozumieniu przepisów o odpadach, z wyjątkiem odpadów powstających w procesie produkcji opakowań (art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych - Dz. U. nr 63 poz. 638 ze zm.).

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, iż złom żelazny stanowi odpad poużytkowy, a puszki aluminiowe stanowią odpad opakowaniowy poużytkowy. Zważywszy zatem, iż odpad ten stanowi surowiec wtórny, dopuszczalnym jest dokumentowanie jego zakupu (skupu) od ludności za pomocą dowodów wewnętrznych, z wyłączeniem jednak zakupu puszek wykonanych z aluminium i innych metali nieżelaznych, co bezpośrednio wynika z treści cyt. powyżej § 14 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż Wnioskodawca ma możliwość dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakup od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej złomu metali żelaznych, będącego odpadem poużytkowym, a zatem surowcem wtórnym, z wyłączeniem zakupu przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych. Niemniej jednak zbiorczy dowód wewnętrzny nie stanowi dowodu księgowego. Natomiast zakup złomu metali nieżelaznych oraz puszek aluminiowych nie może być dokumentowany za pomocą dowodów wewnętrznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie