Zdaniem Wnioskodawczyni:

Termin nabycie w rozumieniu art. 10 pkt 8 a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006 roku nie dotyczy sytuacji Wnioskodawczyni opisanej w rubryce 55 wniosku. Uzyskanie przez nią własności działki 149/2 w sposób wskazany w rubryce nr 55 nie powoduje powstania po stronie Wnioskodawczyni obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu do dnia 31 grudnia 2006 roku w sytuacji jej zbycia w ciągu 5 lat od dnia nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości, albowiem Wnioskodawczyni była także wcześniej współwłaścicielem tejże nieruchomości w udziale wynoszącym ½. W ocenie Wnioskodawczyni, ze względu na to iż, pozostawała ona współwłaścicielem nieruchomości od 1991 roku, termin nabycie w rozumieniu art. 10 pkt 8 a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2006 roku, nie znajduje wobec niej zastosowania w przypadku dokonania czynności nieodpłatnego zniesienia współwłasności i tym samym nie jest ona obowiązana do zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży nieruchomości 149/2, przed upływem 5 lat od daty nieodpłatnego zniesienia współwłasności, bowiem do chwili zniesienia współwłasności była ona współwłaścicielem całej nieruchomości (współwłaściciele mieli udział po ½ części całej nieruchomości. W ocenie Wnioskodawczyni przysporzenie związane z nieodpłatnym zniesieniem nieruchomości dotyczy jedynie działki 149/1, której nadal jest wyłącznym właścicielem.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), źródłem przychodu jest z zastrzeżeniem ust. 2 odpłatne zbycie m. in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego. Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) polega na tym, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego). Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej. Zgodnie z art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

Zniesienie współwłasności może nastąpić przez fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej z niej rzeczy, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Natomiast jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która po dokonanym podziale przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Pan Mirosław D. i Wnioskodawczyni byli współwłaścicielami w udziałach wynoszących po 1/2 każdy z nich w niezabudowanej nieruchomości. Oboje współwłaściciele nabyli swoje udziały na podstawie umowy darowizny sporządzonej w dniu 18 grudnia 1991 roku. W dniu 29.12.2005 r. w wyniku umowy darowizny Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli od Pana Mirosława D. udział wynoszący 1/10 ww. nieruchomości. Następnie w tym samym dniu dokonano zniesienia współwłasności ww. nieruchomości bez spłat i dopłat, w ten sposób, że Wnioskodawczyni nabyła na własność wydzieloną działkę gruntu oznaczoną Nr 149/1, o obszarze 755 m² do swojego majątku osobistego. Natomiast oboje małżonkowie otrzymali do majątku objętego wspólnością ustawową wydzieloną działkę 149/2 o obszarze 756 metrów kwadratowych. Mirosław D. przestał tym samym być współwłaścicielem opisanej nieruchomości. W dniu 23 czerwca 2010 roku wraz z mężem zawarli z Panią Zofią F. umowę sprzedaży nieruchomości, na podstawie której za kwotę 1.200.000,00 zł została sprzedana cała nieruchomość o obszarze 756 m² oznaczona Nr 149/2 będąca do tej chwili w majątkowej wspólności ustawowej małżonków. Wnioskodawczyni wskazuje, iż jej udział w niezabudowanej nieruchomości w stosunku do udziału nabytego w drodze darowizny zwiększył się.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. W Pani sytuacji zniesienie współwłasności nieruchomości zaliczane będzie jednak do kategorii nabycia, a ponieważ nastąpi nieodpłatnie to nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym, lecz podatkiem od spadków i darowizn.

Stosownie bowiem do art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. z 2009 r. Dz. U. Nr 93, poz. 768) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 1 pkt 3 przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Natomiast odnosząc się do kwestii zbycia działki 149/2 w przeciągu 5 lat od dnia nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości, stwierdzić należy, co następuje.

Przychód uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Tak więc należy stwierdzić, iż w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości istotne jest określenie daty jej nabycia aby stwierdzić czy mamy do czynienia ze źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu.

Jak już wyżej wskazano zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która po dokonanym podziale przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Wielkość udziału otrzymanego ponad dotychczasowy udział stanowi nowe nabycie.

Zatem w wyniku zniesienia współwłasności przedmiotowej nieruchomości w 2005 r. Wnioskodawczyni nabyła część majątku który należał do drugiego współwłaściciela, tj. otrzymała z majątku wspólnego udział przekraczający pierwotny udział Wnioskodawczyni we współwłasności.

Podsumowując, Wnioskodawczyni działkę 149/2 nabyła w części na podstawie umowy darowizny w dniu 18.12.1991 r. oraz w części w 2005 r. na skutek umowy darowizny i zniesienia współwłasności. Następnie dnia 23.06.2010 r. wspólnie z mężem sprzedała przedmiotową nieruchomość i złożyła oświadczenie, że cały uzyskany przychód w ciągu 2 lat przeznaczy na własne cele mieszkaniowe. Odnosząc poszczególne daty nabycia przedmiotowej nieruchomości do treści ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż źródło przychodu podlegające opodatkowaniu stanowić będzie wyłącznie przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości odpowiadający proporcjonalnie wielkości udziału nabytego w 2005 r.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217 poz. 1588 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007r.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 01 stycznia 2007r. przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł. Podatek od przychodu, o którym mowa powyżej, zgodnie z art. 28 ust. 2 ww. ustawy ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Jednakże w myśl art. 28 ust. 2a zasada, o której mowa w wyżej cytowanym ust. 2 tegoż artykułu, nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej transakcji złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

Wśród celów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i lit. e) ustawa wymienia:

• nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

• nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,

• budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

• rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację - na cele mieszkalne - własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a)

• spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów. (art. 21 ust. 1 pkt 32 lit e)

Zgodnie z art. 21 ust. 16 ww. ustawy przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 1 pkt 32 lit. a), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie.

Wnioskodawczyni w złożonym wniosku wskazuje, iż wraz z mężem złożyła zgodnie z art. 28 ust. 2a z ostrożności stosowne oświadczenie, iż dochód ze sprzedaży działki zostanie przeznaczony na cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż przychód uzyskany z zbycia działki Nr 149/2 odpowiadający proporcjonalnie do wielkości udziału jaki Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny w 1991 r. nie podlega opodatkowaniu, gdyż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stanowi źródła przychodu.

Natomiast przychód odpowiadający proporcjonalnie do wielkości udziału jaki Wnioskodawczyni nabyła w wyniku darowizny oraz zniesienia współwłasności w 2005 r. stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu w 2010 roku, chyba, że zostanie wydatkowany na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub e) ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie