Temat interpretacji

Czy wartość (koszt organizacji) imprezy integracyjnej będzie dla pracownika przychodem ze stosunku pracy i czy w związku z organizacją imprezy integracyjnej Spółka zobowiązana będzie do pobrania jako płatnik podatku dochodowego z tytułu uzyskania przez jej pracowników przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 01 lutego 2011r.), uzupełnionym w dniu 11 kwietnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zorganizowania i sfinansowania przez pracodawcę imprezy integracyjnej dla pracowników, w sytuacji gdy:

• pracownik nie będzie brał udziału w imprezie integracyjnej - jest prawidłowe,
• pracownik weźmie udział w imprezie integracyjnej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 lutego 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zorganizowania i sfinansowania przez pracodawcę imprezy integracyjnej dla pracowników.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 01 kwietnia 2011r. Znak: IBPBI/1/415-240/11/HSt wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 11 kwietnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Spółką z branży IT, specjalizującą się w doradztwie, projektowaniu oraz wdrażaniu innowacyjnych rozwiązań informatycznych wykorzystywanych w komunikacji w sieci Internet. Wnioskodawca organizuje imprezy integracyjne dla swoich pracowników, mające na celu zmotywowanie pracowników do dalszej pracy, podtrzymywanie poczucia utożsamiania się pracowników z własną firmą, polepszenie współpracy między pracownikami oraz podziękowania pracownikom za ich pracę i zaangażowanie. Spotkania integracyjne mają różnorodną postać (np. pikniki lub spotkania w restauracji lub klubach, połączone z imprezą taneczną) i mogą odbywać się w wynajętych lub zarezerwowanych lokalach oraz innych miejscach. Imprezy integracyjne organizowane dla pracowników mają charakter otwarty, czyli zaproszeni są wszyscy pracownicy lub grupy pracowników, ale ich obecność jest całkowicie dobrowolna, nieobowiązkowa, a sam udział darmowy. Wnioskodawca zleca organizowanie imprez podmiotom zewnętrznym, a wynagrodzenie za usługi w tym zakresie płatne jest ryczałtowo przed datą samej imprezy. Wnioskodawca ma informacje na temat szacowanej ilości osób, które zamierzają przybyć na imprezę, niemniej nie weryfikuje, czy wszystkie osoby, które potwierdziły zamiar wzięcia udziału w imprezie, rzeczywiście na nią przybyły oraz jak długo na niej przebywały i z jakich atrakcji (świadczeń) korzystały. Wnioskodawca nie sporządza listy pracowników biorących udział w imprezie integracyjnej. Nie jest też w stanie określić, z których udostępnionych atrakcji (świadczeń) dany pracownik skorzystał, gdyż nie prowadzi ewidencji w tym zakresie. Podczas imprezy pracownicy mogą korzystać z usług gastronomicznych lub cateringowych. Pracownicy nie mają przydzielonych racji żywnościowych, a każdy pracownik ma możliwość wyboru na imprezie, jaki posiłek chce zjeść lub czego chce się napić i w jakiej ilości. Wnioskodawca ze względu na liczebność pracowników i formę udostępniania świadczeń, np. szwedzki stół lub catering nie jest w stanie ewidencjonować ilości spożytych przez danego pracownika produktów. W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż koszty imprezy integracyjnej dla pracowników zostaną sfinansowane ze środków obrotowych Spółki, a nie ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość (koszt organizacji) imprezy integracyjnej będzie dla pracownika przychodem ze stosunku pracy i czy w związku z organizacją imprezy integracyjnej Spółka zobowiązana będzie do pobrania jako płatnik podatku dochodowego z tytułu uzyskania przez jej pracowników przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń łub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisów tych, z których art. 12 ust. 1 jest przepisem uściślającym normę zawartą w art. 11 ust. 1, a więc jego wykładnia nie powinna mieścić się w zakresie ogólnej normy art. 11 ust. 1 statuującej, co może być uznane za przychód, wynika, iż aby można mówić o przychodzie w postaci nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia w naturze na rzecz pracownika, to musi być świadczenie otrzymane" oraz związane ze stosunkiem pracy.

Z przepisów tych wynika, iż w przeciwieństwie do świadczeń pieniężnych (pieniądze lub wartości pieniężne), które wystarczy, że zostaną postawione do dyspozycji podatnika", aby można było mówić o przychodzie w postaci świadczeń w naturze i nieodpłatnych świadczeń niezbędne jest ich otrzymanie". Odmienna interpretacja sprzeciwiała by się wprost zasadzie racjonalności ustawodawcy i zakazie dokonywania wykładni w taki sposób, aby określona część normy prawnej (otrzymanych") była uznana za zbędną lub nie mającą znaczenia.

Oznacza to, iż nie wystarczy sama możliwość skorzystania z określonego świadczenia, lecz konieczne jest ustalenie określonego, konkretnego wymiaru finansowego danego świadczenia, z którego skorzystał pracownik. Jak bowiem podkreśla Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 stycznia 2000r. sygn. akt I SA/Gd 2285/98: "Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy".

W konsekwencji nie wystarczające jest stwierdzenie, iż w określonej sytuacji pracownik miał realną możliwość korzystania z określonego świadczenia, lecz ustalenie konkretnej wartości tegoż świadczenia dla danego pracownika.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, charakter i natura spotkań integracyjnych sprawia, iż nie spowodują one powstania zindywidualizowanego i skonkretyzowanego świadczenia na rzecz określonego pracownika, gdyż w zależności od okoliczności dany pracownik może w ogóle nie skorzystać z udostępnionych w ramach imprezy atrakcji (świadczeń), lub też skorzystać w większej lub mniejszej mierze niż inni. Nie jest możliwe z punktu widzenia racjonalności również kontrolowanie samego korzystania z określonych atrakcji (dóbr) w toku imprezy, gdyż powodowałoby to udaremnienie celu samej imprezy integracyjnej, która ma się co do zasady wiązać się dla pracowników z przyjemnym spędzeniem czasu, w celu uzyskania efektu w postaci integracji i poczuciu związania z innymi pracownikami oraz firmą. Nie można również mówić o nieodpłatnym świadczeniu, gdyż Wnioskodawca finansując i zlecając zorganizowanie imprezy, w momencie dokonywania tego, nie przekazuje świadczenia na rzecz konkretnych osób, tym samym brak jest niezbędnego elementu, którym jest konkretny odbiorca świadczenia.

Wnioskodawca niejako udostępnia określone świadczenia i dobra do szerokiego grona osób, a skorzystanie z nich nie jest zależne, ani kontrolowane przez niego, choć znany jest potencjalny zakres osób mogących z niego skorzystać (co wynika z samego charakteru imprezy integracyjnej, która może być skierowana wyłącznie do określonego zakresu osób). Niemniej może zdarzyć się, iż pomimo że zakres takich osób jest znany, to żadna z nich nie weźmie udziału w imprezie integracyjnej, dlatego powinny znaleźć w tym wypadku zastosowanie odpowiednio wnioski zawarte w wykładni dokonanej interpretacją Ministra Finansów z dnia 10 marca 2006r. Znak: PB3/GM-8213-12/06/144: W przypadku, gdy określone świadczenia (m.in. przekazanie praw) są z założenia bezpłatne dla wszystkich podatników, a nie jednostkowym przypadkiem stosowanym w stosunku do indywidualnego podmiotu, to wówczas nie należy ustalać w związku z zaistnieniem takiego zdarzenia przychodów podatkowych, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Na zależność polegającą na tym, iż określone zdarzenie musi powodować przysporzenie

o konkretnym wymiarze finansowym możliwe do powiązania z konkretną osobą, aby można było mówić o nieodpłatnym świadczeniu lub świadczeniu w naturze wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku dotyczącym nieodpłatnych dojazdów do pracy (wyrok z 15 września 2009r., sygn. akt II FSK 536/08): W przypadku świadczeń w naturze muszą one być faktycznie otrzymane, a nie tylko postawione do dyspozycji.W niniejszej sprawie nie ma możliwości ustalenia kwoty przychodu dla konkretnego pracownika, gdyż pracownicy korzystający z dojazdów mieli jedynie to świadczenie w naturze postawione do dyspozycji. Nie ma możliwości stwierdzenia, czy pracownik rzeczywiście otrzymał świadczenie i jaka była jego wartość. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Zatem, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionego do jego dyspozycji transportu, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w updof."

Podobnież, w odniesieniu do samych imprez integracyjnych orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (wyrok z dnia 7 maja 2009r., sygn. akt I SA/Wr 1326/08): Reasumując stwierdzić należy, że w przypadku, gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie), gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo, bez względu na to, czy pracownik z usług korzystał, czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanych imprez. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owo świadczenie i jaka jest jego wartość" oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie (wyrok z dnia 20 stycznia 2010r., sygn. akt I SA/Sz 862/09): Zdaniem Sądu, stanowisko to jest nieuprawnione w świetle postanowień art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., który warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia jego otrzymaniem. Inaczej mówiąc, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania ze świadczenia). Zatem, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w updof."

Zdaniem Wnioskodawcy, należy wskazać, iż uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2010r. sygn. akt II FPS 1/10, która dotyczy wykupu medycznych pakietów ubezpieczeniowych dla pracowników, abstrahując od samej polemiki ze słusznością tez w niej zawartych, nie może w żadnej mierze służyć jako argument w sprawie, której dotyczy przedmiotowa interpretacja, gdyż stan faktyczny, którego dotyczy niniejsza interpretacja jest jakościowo inny od stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Wnioskodawca podkreśla, iż przedstawiona w wyroku wykładnia, co do konieczności rozpoznania nieodpłatnego świadczenia po stronie pracowników, na rzecz których wykupione zostało ubezpieczenie medyczne, uzasadnione jest szczególnym charakterem umowy ubezpieczeniowej. Jak podkreśla się bowiem w literaturze prawa cywilnego, cechą charakterystyczną umów ubezpieczeniowych jest spełnienie przez ubezpieczyciela określonego świadczenia (pieniężnego lub niepieniężnego) w przypadku zajścia określonego wypadku ubezpieczeniowego. Istotą usługi ubezpieczeniowej jest zatem udzielenie ochrony przed konsekwencjami wystąpienia zdarzeń losowych określonych w umowie. Jak przyjmuje się w piśmiennictwie świadczenie (...) ochrony ubezpieczeniowej ma dla ubezpieczającego (ubezpieczonego) wartość samą w sobie", w związku z czym, jeśli nawet w czasie trwania umowy ubezpieczenia wypadek ubezpieczeniowy nie zajdzie, to i tak ubezpieczający (ubezpieczony) odniesie realną korzyść, która w niektórych wypadkach może być precyzyjnie określona w pieniądzu" (System Prawa Prywatnego. Prawo Zobowiązań - część szczegółowa, pod redakcją prof. dr hab. Janiny Panowicz - Lipskiej).

Cecha ta charakterystyczna dla umów ubezpieczeniowych nie występuje jednak, w przypadku organizowania i sfinansowania imprezy integracyjnej. Tym samym nieuzasadnione jest odwoływanie się do wniosków przedstawionych w przedmiotowej uchwale.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu organizowania imprezy integracyjnej nie powstanie po stronie Jego pracowników przychód na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie jest zobowiązany do odprowadzania jako płatnik podatku z tego tytułu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta. Stosownie zaś do pkt 9 tegoż artykułu źródłem przychodów są również inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość (koszt organizacji). Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa, wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b cyt. ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone m.in. w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Powyższe postanowienia zastosować należy zarówno do nieodpłatnych świadczeń stanowiących przychód z innych źródeł, jak i tych, które na mocy art. 12 ust. 3 ww. ustawy, stanowią przychód ze stosunku pracy.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca, będący Spółką z o.o., organizuje imprezy integracyjne dla swoich pracowników, mające na celu zmotywowanie pracowników do dalszej efektywnej pracy, podtrzymywanie poczucia utożsamiania się pracowników z własną firmą, polepszenie współpracy między pracownikami oraz podziękowania pracownikom za ich pracę i zaangażowanie. Wnioskodawca zleca organizowanie imprez podmiotom zewnętrznym, a wynagrodzenie za usługi w tym zakresie płatne jest ryczałtowo przed datą samej imprezy. Imprezy integracyjne mają charakter otwarty, czyli zaproszeni są wszyscy pracownicy lub grupy pracowników, ale ich obecność jest całkowicie dobrowolna, nieobowiązkowa, a sam udział darmowy. Wnioskodawca nie sporządza listy pracowników biorących udział w imprezie integracyjnej. Nie jest też w stanie określić, z których udostępnionych atrakcji (świadczeń) dany pracownik skorzysta, gdyż nie prowadzi ewidencji w tym zakresie.

Mając na względzie powołane wcześniej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podkreślić należy, iż przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Najistotniejszą więc kwestią do rozstrzygnięcia pozostaje zidentyfikowanie samego świadczenia oraz momentu jego otrzymania przez pracownika. W tym też zakresie, zauważyć należy, iż w przypadku organizowania przez pracodawcę imprez integracyjnych o powstaniu przychodu przesądza fakt uczestnictwa przez uprawnione osoby w zorganizowanej przez Wnioskodawcę imprezie integracyjnej oraz atrakcjach zapewnionych podczas tej imprezy, a nie samo otrzymanie przez te osoby możliwości skorzystania z imprezy. Tak więc, jeżeli pracownik nie weźmie udziału w imprezie integracyjnej nie otrzyma nieodpłatnego świadczenia, a w związku z tym nie powstanie u niego przychód podatkowy.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało więc uznać za prawidłowe.

Natomiast wzięcie udziału przez pracownika w imprezie integracyjnej zorganizowanej i w całości sfinansowanej przez pracodawcę jest równoznaczne z otrzymaniem przez niego nieodpłatnego świadczenie, którego wartość ustala się według zasad określonych w cyt. wyżej art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nieistotne jest przy tym, co i ile dana osoba skonsumuje, czy i z jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy uprawnione osoby skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że osoby te skorzystały z możliwości udziału w imprezie integracyjnej zaoferowanej im przez pracodawcę. Samo uczestnictwo pracownika w organizowanej imprezie, której koszty pokrywa w całości pracodawca posiada konkretny wymiar finansowy.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników, którzy będą uczestniczyć w imprezie, mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty kosztów zorganizowania imprezy integracyjnej nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość (część) uiszczonej kwoty przypada na danego pracownika.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy pracodawca zorganizuje imprezę integracyjną dla zaproszonych osób będących pracownikami i poniesie wszystkie koszty związane ze zorganizowaniem tej imprezy, winien ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia dla każdej uprawnionej osoby, która weźmie w niej udział. W świetle przepisów prawa podatkowego, nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, iż nie jest w stanie przypisać świadczenia konkretnym osobom obecnym na spotkaniu, jak również nie może tego świadczenia wycenić. Techniczne trudności w ustaleniu wartości świadczenia, czy też brak listy pracowników obecnych na spotkaniu integracyjnym, nie mogą bowiem stanowić podstawy do uznania, iż dana osoba świadczenia nie otrzymała. Wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, samo skorzystanie z danego świadczenia przez uprawnionego pracownika (wzięcie udziału w zorganizowanej imprezie), skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu u każdej z osób, która została zaproszona na imprezę integracyjną zorganizowaną przez pracodawcę.

Przychód powstały w ten sposób po stronie pracowników Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, jako przychód ze stosunku pracy. Obliczoną wartość świadczeń, przypadających na pracownika, należy doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Reasumując, w przypadku wzięcia przez pracownika udziału w imprezie integracyjnej, wartość otrzymanego od pracodawcy świadczenia w postaci pokrycia wszystkich kosztów zorganizowania tej imprezy integracyjnej stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym Wnioskodawca jako płatnik, będzie miał obowiązek obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według ustawowo przewidzianych zasad.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zorganizowania i sfinansowania przez pracodawcę imprezy integracyjnej dla pracowników, w sytuacji gdy:

• pracownik nie bierze udziału w imprezie integracyjnej - jest prawidłowe,
• pracownik bierze udział w imprezie integracyjnej jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do wskazanych przez Wnioskodawcę wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdza się, iż orzeczenia sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Zgodnie bowiem z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Zatem wyroki te nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach