Temat interpretacji

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo skorygowania zeznania podatkowego podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2008 i 2009 w zakresie umniejszenia przychodu w związku z anulowaniem faktur dotyczących okresu od 16 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r., związanego z nie świadczeniem usługi na rzecz Spółki X?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2011 r. (data wpływu 1 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniach 17 i 20 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie umniejszenia przychodu i związanej z tym korekty zeznań podatkowych za lata 2008 i 2009 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie umniejszenia przychodu i związanej z tym korekty zeznań podatkowych za lata 2008 i 2009.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 11 maja 2011 r. nr ILPP1/443-364/11-2/KŁ i ILPB1/415-254/11-2/AO wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 maja 2011 r., natomiast w dniu 20 maja 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 18 maja 2011 r.). Brakującą opłatę uzupełniono w dniu 17 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej miał podpisaną umowę o świadczenie usług ze Spółką X. W dniu xx grudnia 2008 r. bez wypowiedzenia w trybie natychmiastowym Spółka X rozwiązała z Zainteresowanym umowę o świadczenie usług. W umowie o współpracy było zawarte, że strony mają prawo rozwiązać umowę za trzymiesięcznym wypowiedzeniem. W związku z tym, że Spółka X nie dochowała terminu wypowiedzenia umowy Wnioskodawca wystawił na przedmiotową Spółkę faktury VAT za okres od 16 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. oraz za styczeń 2009 r. do 31 marca 2009 r. (3 kolejne miesiące). Przedmiotowe faktury Zainteresowany wykazał w swoich pierwotnych ewidencjach oraz deklaracjach i zeznaniach.

Wnioskodawca zaznaczył, że w okresie od 16 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. nie świadczył faktycznie usług na rzecz Spółki X.

Powyższe faktury Wnioskodawca przekazywał listem poleconym do Spółki X. Spółka każdorazowo odsyłała oryginały spornych faktur na adres Zainteresowanego z pismem, że odsyłają jako niezasadne bez księgowania. Wnioskodawca posiada oryginały oraz kopie faktur z adnotacją o ich anulowaniu. Zainteresowany, przeświadczony, że pieniądze za ten okres mimo nie świadczenia usługi są mu należne, wystąpił z powództwem do sądu. Sąd odrzucił Jego wniosek. W grudniu 2010 roku Sąd uznał, że usługa faktycznie nie była świadczona i pieniądze te są Wnioskodawcy nienależne. Po wyroku sądowym na oryginałach faktur oraz kopii Zainteresowany naniósł adnotację o ich anulowaniu. W związku z tym, że faktury te nie były wprowadzone do obrotu prawnego, a Spółka X z całą pewnością nie posiada oryginałów faktur oraz nie wykazała ich w swoich ewidencjach Zainteresowany nie mógł wystawić faktur korygujących, bo nie zostałyby one potwierdzone przez Spółkę z przyczyny nie posiadania oryginałów pierwotnych faktur. W związku z tym, Wnioskodawca jest przekonany, że może skorygować deklaracje VAT umniejszając VAT należny oraz zeznania podatku dochodowego od osób fizycznych umniejszając przychód za okres od 16 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż prowadzi i w latach 2008-2009 prowadził działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, opodatkowaną na zasadach ogólnych KPiR - podatek progresywny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo skorygowania zeznania podatkowego podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2008 i 2009 w zakresie umniejszenia przychodu w związku z anulowaniem faktur dotyczących okresu od 16 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r., związanego z nie świadczeniem usługi na rzecz Spółki X...

Zdaniem Wnioskodawcy, może skorygować zeznania roczne PIT-36 umniejszając przychód w zakresie anulowanych faktur i umniejszyć podstawę opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Moment uzyskania przychodu z tytułu wykonania usług określa art. 14 ust. 1c ww. ustawy. Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. czy przychód powiększa się (pomniejsza) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu należnego.

Wobec powyższego, należy posłużyć się literalną wykładnią wyżej powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Zainteresowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej miał podpisaną umowę o świadczenie usług ze Spółką X. W dniu xx grudnia 2008 r. bez wypowiedzenia w trybie natychmiastowym Spółka X rozwiązała z Zainteresowanym umowę o świadczenie usług. W związku z tym, że Spółka X nie dochowała terminu wypowiedzenia umowy Wnioskodawca wystawił na przedmiotową Spółkę faktury VAT za okres od 16 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2008 r. oraz za styczeń 2009 r. do 31 marca 2009 r. (3 kolejne miesiące). Przedmiotowe faktury Zainteresowany wykazał w swoich pierwotnych ewidencjach oraz deklaracjach i zeznaniach. Wnioskodawca zaznaczył, że w okresie od 16 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. nie świadczył faktycznie usług na rzecz Spółki X. Wnioskodawca posiada oryginały oraz kopie faktur z adnotacją o ich anulowaniu. W związku z tym, że faktury te nie były wprowadzone do obrotu prawnego, a Spółka X nie posiada oryginałów faktur oraz nie wykazała ich w swoich ewidencjach Zainteresowany nie mógł wystawić faktur korygujących, bo nie zostałyby one potwierdzone przez Spółkę z przyczyny nie posiadania oryginałów pierwotnych faktur.

W interpretacji indywidualnej z dnia 1 czerwca 2011 r. nr ILPP1/443-364/11-4/KŁ, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie anulowania faktur i prawa do skorygowania podatku należnego, tut. Organ stwierdził, iż wystawione przez Wnioskodawcę faktury VAT za okres od dnia 16 grudnia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. oraz za okres od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 marca 2009 r., nie zostały przyjęte przez Spółkę X, więc brak jest podstaw do wystawienia faktur korygujących, które - co do zasady - wystawiane są do dokumentów posiadanych przez nabywcę, tj. faktur, które weszły do obiegu prawnego.

W przedmiotowej sprawie istotne jest, że zarówno oryginały, jak i kopie faktur VAT są w posiadaniu Wnioskodawcy - zatem nie zostały wprowadzone do obrotu prawnego. W związku z powyższym wyjątkowo dopuszczalne jest anulowanie ww. dokumentów (oryginałów i kopii faktur). Dokumenty tej operacji księgowej opatrzone odpowiednią adnotacją powinny być zachowane w dokumentach Zainteresowanego.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż wystawione przez Wnioskodawcę faktury nie odzwierciedlały stanu faktycznego, a wynikający z nich przychód został ustalony nieprawidłowo.

Skutki anulowania wystawionych przez Wnioskodawcę faktur winny zostać odniesione wstecz, tj. do okresu ich zaewidencjonowania. Jeżeli bowiem wystawione faktury błędnie dokumentują stan faktyczny (wysokość przychodu należnego), to sytuacja taka skutkuje zadeklarowaniem i zapłatą podatku dochodowego w nieodpowiedniej wysokości. Nieprawidłowości te powinny zatem zostać skorygowane w odpowiednim okresie sprawozdawczym.

Uregulowania dotyczące korekty deklaracji zostały zawarte w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Art. 81 § 1 ww. ustawy stanowi, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 cyt. ustawy).

Powyższe oznacza, iż w obowiązującym stanie prawnym zasadą jest, że podatnik ma prawo skorygować deklarację, o ile nie zabrania tego przepis szczególny. W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na przepis art. 3 pkt 5 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje prawo skorygowania zeznania podatkowego podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2008 i 2009 w zakresie umniejszenia przychodu w związku z anulowaniem faktur dotyczących okresu od 16 grudnia 2008 r. do 31 marca 2009 r. związanego z nie świadczeniem usługi na rzecz Spółki X.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienia się, iż wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 1 czerwca 2011 r. nr ILPP1/443-364/11-4/KŁ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP1/443-364/11-4/KŁ, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu