Temat interpretacji

Czy wydatki dotyczące zakupów w państwach Unii Europejskiej w jego przypadku mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w kwotach brutto?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu 23 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 16 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 10 maja 2011 r. nr ILPB1/415-223/11-2/AGr wezwano Zainteresowanego do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 12 maja 2011 r., natomiast w dniu 16 maja 2011 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowane w krajach Unii Europejskiej jako podatnik VAT. Zainteresowany prowadzi usługi transportowe na terytorium państw członkowskich. Wnioskodawca dokonuje zakupów głównie paliw i winiet. Za pobrane materiały kierowcy płacą kartą kredytową wydana przez XXX, pobierając z automatów paragony. W 2009 r. za pośrednictwem XXX Wnioskodawca wystąpił o zwrot VAT. Firma dwa razy w miesiącu obciąża Wnioskodawcę za ww. zakupy materiałowe pomniejszając jego zobowiązanie o zwrócony VAT z poszczególnych krajów.

Księgowanie operacji:

Wartość brutto koszty rodzajowe,

Zwrócony VAT pozostałe przychody operacyjne w dacie wystawienia faktury.

Na dzień 31 grudnia niezapłacona faktura w której uznanie za zwrócony VAT (kwota VAT-u) przenoszona jest w bilansie na dochody przyszłych okresów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki dotyczące zakupów w państwach Unii Europejskiej w przypadku Wnioskodawcy mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w kwotach brutto...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup paliwa oraz innych materiałów do prawidłowego funkcjonowania samochodu powinny być ujęte w dacie otrzymania faktury obciążeniowej w wartości brutto, ponieważ podatnik w całości poniósł koszty, a odliczenie podatku VAT naliczonego w tych fakturach jest niemożliwe.

Firma XXX na podstawie zakupu (przesyła oryginały faktur do urzędów skarbowych) występuje o zwrot VAT-u naliczonego i gdy otrzyma (a jest to w różnym okresie czasu 3, 4, 6, a nawet 9 miesięcy) uznaje tą kwotę VAT-u zmniejszając zadłużenie wtedy Wnioskodawca uważa, że ma mniejsze koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

1. podatek naliczony:
   1. jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
   2. w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
2. podatek należny:
   1. w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
   2. w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
   3. od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż za wyjątkiem przypadków wskazanych w ww. przepisie, podatek od towarów i usług nie może stanowić podatkowego kosztu uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatku od towaru i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o podatku od wartości dodanej - rozumie się przez to podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium innych państw członkowskich, z wyjątkiem podatku od towaru i usług nakładanego tą ustawą. W polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej. Ustawa o podatku od towaru i usług stanowi implementację przepisów VI Dyrektywy dotyczącej wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje więc zarówno podatek od towarów i usług, obowiązujący na terenie Polski, jak i podatek od wartości dodanej, o którym mowa w powołanym wcześniej art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towaru i usług, tj. podatek nakładany na terenie innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Z uwagi na tożsamość podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nie jest zarejestrowane w krajach Unii Europejskiej jako podatnik VAT. Zainteresowany prowadzi usługi transportowe na terytorium państw członkowskich. Wnioskodawca dokonuje zakupów głównie paliw i winiet. Za pobrane materiały kierowcy płacą kartą kredytową wydana przez XXX. W 2009 r. za pośrednictwem XXX Wnioskodawca wystąpił o zwrot VAT. Firma dwa razy w miesiącu obciąża Wnioskodawcę za ww. zakupy materiałowe pomniejszając jego zobowiązanie z zwrócony VAT z poszczególnych krajów. Wnioskodawca księguje operacje w koszty brutto, natomiast zwrócony VAT w przychody.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym, nie występują przesłanki dające podstawę do zaliczania podatku od wartości dodanej do podatkowych kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w cyt. wyżej art. 23 ust. 1 pkt 43 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca powinien wydatki dotyczące zakupów w państwach Unii Europejskiej zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w kwocie netto.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku uznano za nieprawidłowe.

W konsekwencji powyższego otrzymany przez Wnioskodawcę zwrot zapłaconego podatku od wartości dodanej nie stanowi przychodu. W myśl bowiem art. 14 ust. 2 pkt 7d ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami - jest również naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli zatem Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do zaliczenia podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodu, zwrot tego podatku nie stanowi dla niego przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, iż nie odniósł się do stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego momentu zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, gdyż ta kwestia nie była przedmiotem zapytania.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu