Temat interpretacji

w zakresie obowiązków płatnika w związku z odprowadzeniem składek na ubezpieczenie społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne za byłych i obecnych zleceniobiorców uzyskania przychodów w związku z wycofaniem ze Spółki części wkładu (pytanie nr 2)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2016 r. (data wpływu 20 października 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 8 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od opodatkowania zwracanych pracownikowi kwot wydatków poniesionych podczas zagranicznej podróży służbowej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2016 r. wpłynął do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wniosek FCA Services Polska Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia 20 października 2016 r., który przy piśmie z dnia 28 października 2016 r., nr 2461-IBPB-2-2.4511.911.2016.1.MK na podstawie art. 170 § 1 ustawy dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) przekazano do tutejszego Organu celem załatwienia według właściwości.

Pismo wraz z wnioskiem wpłynęło do tutejszego Organu w dniu 3 listopada 2016 r.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, pismem z dnia 22 listopada 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.846.2016.1.PM (doręczonym w dniu 29 listopada 2016 r.) wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 8 grudnia 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 6 grudnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pracownik udający się w zagraniczną podróż służbową otrzyma zaliczkę na niezbędne koszty podróży, w wysokości wynikającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów. Za zgodą pracownika zaliczka zostanie wypłacona na konto złotówkowe pracownika w walucie polskiej w wysokości stanowiącej równowartość przysługującej pracownikowi zaliczki w walucie obcej, przeliczonej według średniego kursu złotego w stosunku do walut obcych określonych przez Narodowy Bank Polski z dnia wypłaty zaliczki. Pracownik dokonując wypłaty zaliczki poza granicami kraju, poniesie koszty związane z różnicami kursowymi, które wynikną z różnic pomiędzy kursem po którym zaliczka zostanie wypłacona, a kursem po którym konto bankowe pracownika zostanie obciążone oraz dodatkowo poniesie koszty opłaty prowizyjnej od wypłaty gotówki. Pomimo, że wypłata zaliczki na konto osobiste będzie na wniosek pracownika to pracodawca wyrazi zgodę na zwrot wyżej wymienionych opłat. Dodatkowo zaznaczyć należy, że pracownik będzie miał możliwość wypłaty zaliczki w walucie obcej przysługującej do państwa docelowego zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w placówce bankowej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że pracownik jest zatrudniony w firmie, która podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów. Na polecenie pracodawcy pracownik uda się w zagraniczną podróż służbową w celu wykonania zadania służbowego w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Pracownik zgodnie § 20 pkt l rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. (Dz. U. z dnia 5 lutego 2013 r., poz. 167, dalej: RMPIPS) otrzyma zaliczkę na niezbędne koszty podróży, w wysokości wynikającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów. Wnioskodawca zaznacza, że pracownik będzie miał możliwość wypłaty zaliczki w walucie obcej przysługującej do państwa docelowego zgodnie z załącznikiem do RMPIPS (np. euro w Belgii). Pomimo, że pracownik będzie miał możliwość otrzymania zaliczki w walucie obcej, to za jego zgodą pracodawca wypłaci zaliczkę w walucie polskiej na konto osobiste pracownika w wysokości stanowiącej równowartość przysługującej pracownikowi zaliczki w walucie obcej w rozumieniu § 20 pkt 2 RMPIPS, przeliczonej według średniego kursu złotego w stosunku do walut obcych określonych przez Narodowy Bank Polski z dnia wypłaty zaliczki. Pracownik dokonując wypłaty pieniędzy poza granicami kraju poniesie koszty związane z różnicami kursowymi, które wynikną z różnic pomiędzy kursem, po którym zaliczka zostanie wypłacona, a kursem po którym konto bankowe pracownika zostanie obciążone. Niejednokrotnie będzie to kurs wyższy, niż kurs po jakim zaliczka została przekazana na konto osobiste pracownika. Dodatkowo pracownik poniesie koszty opłat prowizyjnych od wypłaty gotówki. Pracodawca zwróci pracownikowi poniesione dodatkowe koszty, tj. opłaty prowizji oraz koszty poniesionych różnic kursowych. Pracodawca będzie zwracał opłaty prowizji oraz różnic kursowych poniesionych przez pracownika na podstawie § 2 pkt 2 lit. d) RMPIPS uznając je za uzasadnione. W celu udokumentowania poniesionych kosztów pracownik przedstawi do rozliczenia wyciągi bankowe z osobistego konta bankowego oraz faktury potwierdzające poniesione koszty podczas trwania podróży służbowej (np. rachunki za hotele, opłaty za autostrady, winiety, itp.). Aktualnie pracodawca posiada układ zbiorowy, który nie zawiera postanowień dotyczących zwrotu kosztów podróży służbowych, dlatego też zastosowanie mają przepisy RMPIPS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):
Czy w sytuacji, gdy pracodawca zwróci pracownikowi faktyczne i udokumentowane koszty zagranicznej podróży służbowej, w tym koszty opłat prowizyjnych oraz różnic kursowych, jakie wynikną z przedstawionego rozliczenia prywatnej karty płatniczej, którą pracownik posługiwał się do celów służbowych (tj. w kwocie wyrażonej w PLN, którą bank obciąży pracownika przy rozliczeniu jego karty płatniczej używanej do pokrywania wydatków za granicą), otrzymany zwrot będzie w całości korzystał ze zwolnienia przedmiotowego zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy zwrot ten będzie stanowił dla pracownika przychód i będzie podlegał opodatkowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów, tj. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podroży służbowej § 20 pkt 2, mówiącego, że wypłata zaliczki w takiej formie następuje za zgodą pracownika, a co za tym idzie pracodawca nie jest zobligowany do zwrotu opłat związanych z różnicami kursowymi oraz prowizjami od wypłaty gotówki. Zwroty te byłyby zasadne i zwolnione z opodatkowania jedynie wówczas, gdyby pracownik pozbawiony był możliwości wypłaty waluty obowiązującej do państwa docelowego do którego następuje wyjazd, zgodnie z załącznikiem do RMPIPS.

Godny docenienia jest fakt, że pracodawca wyraża dobrą wolę i chce dokonać zwrotu ww. opłat, jednak w takim przypadku na pracodawcy ciąży obowiązek naliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego należnych kwot podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem wolne od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 161, z późn. zm.), są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że Jego zdaniem wypłata zaliczki pracownikowi za jego zgodą, zgodnie z § 20 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki, nie podlega zwolnieniu z tytułu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż według opinii Wnioskodawcy, w przypadku gdy istnieje możliwość otrzymania zaliczki w walucie obcej, pracodawca nie jest zobligowany do zwrotu opłat związanych z różnicami kursowymi oraz prowizjami od wypłaty gotówki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższych przepisów wskazuje, że przychodami ze stosunku pracy są praktycznie wszystkie otrzymane przez pracownika od pracodawcy świadczenia. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z § 2 cyt. rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
3. przejazdów,
4. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
5. noclegów,
6. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Przepis ten określa obowiązek pracodawcy do zwrócenia pracownikowi wydatków poniesionych przez niego w czasie podróży służbowej, których zasadność poniesienia pracodawca zaakceptował.

Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.

Wydatki, o których mowa w § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, pracownik dokonuje rozliczenia kosztów podróży krajowej lub podróży zagranicznej nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia tej podróży.

W myśl § 5 ust. 2 tego rozporządzenia, do rozliczenia kosztów podróży, o których mowa w ust. 1, pracownik załącza dokumenty, w szczególności rachunki, faktury lub bilety potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli przedstawienie dokumentu nie jest możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Do rozliczenia kosztów podróży, o których mowa w ust. 1, pracownik załącza dokumenty, w szczególności rachunki, faktury lub bilety potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli przedstawienie dokumentu nie jest możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania.

Zgodnie z § 20 ust. 1 ww. rozporządzenia, pracownik otrzymuje zaliczkę w walucie obcej na niezbędne koszty podróży zagranicznej, w wysokości wynikającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów.

Za zgodą pracownika zaliczka może być wypłacona w walucie polskiej, w wysokości stanowiącej równowartość przysługującej pracownikowi zaliczki w walucie obcej, według średniego kursu złotego w stosunku do walut obcych określonego przez Narodowy Bank Polski z dnia wypłaty zaliczki (§ 20 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Rozliczenie kosztów podróży zagranicznej jest dokonywane w walucie otrzymanej zaliczki, w walucie wymienialnej albo w walucie polskiej, według średniego kursu z dnia jej wypłacenia (§ 20 ust. 3 cyt. rozporządzenia).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zatrudnia pracownika, który podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów. Na polecenie pracodawcy pracownik uda się w zagraniczną podróż służbową w celu wykonania zadania służbowego. Pracownik otrzyma zaliczkę na niezbędne koszty podróży, w wysokości wynikającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów. Pomimo, że pracownik będzie miał możliwość otrzymania zaliczki w walucie obcej, to za jego zgodą pracodawca wypłaci zaliczkę w walucie polskiej na konto osobiste pracownika w wysokości stanowiącej równowartość przysługującej pracownikowi zaliczki w walucie obcej, przeliczonej według średniego kursu złotego w stosunku do walut obcych określonych przez Narodowy Bank Polski z dnia wypłaty zaliczki. Pracownik dokonując wypłaty pieniędzy poza granicami kraju poniesie koszty związane z różnicami kursowymi, które wynikną z różnic pomiędzy kursem, po którym zaliczka zostanie wypłacona, a kursem po którym konto bankowe pracownika zostanie obciążone. Niejednokrotnie będzie to kurs wyższy, niż kurs po jakim zaliczka została przekazana na konto osobiste pracownika. Dodatkowo pracownik poniesie koszty opłat prowizyjnych od wypłaty gotówki. Pracodawca zwróci pracownikowi poniesione dodatkowe koszty, tj. opłaty prowizji oraz koszty poniesionych różnic kursowych. Pracodawca będzie zwracał opłaty prowizji oraz różnic kursowych poniesionych przez pracownika na podstawie § 2 pkt 2 lit. d) ww. rozporządzenia uznając je za uzasadnione. W celu udokumentowania poniesionych kosztów pracownik przedstawi do rozliczenia wyciągi bankowe z osobistego konta bankowego oraz faktury potwierdzające poniesione koszty podczas trwania podróży służbowej (np. rachunki za hotele, opłaty za autostrady, winiety, itp.).

W świetle przytoczonych przepisów ww. rozporządzenia, przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, należności takie jak zwrot kosztów za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także innych wydatków określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia określonego w powołanym przez Wnioskodawcę przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Z uwagi na brak definicji podróży służbowej na gruncie prawa podatkowego należy posłużyć się treścią art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666), zgodnie z którym, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Podróżą służbową jest zatem taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany ze świadczeniem pracy poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Zgodnie z art. 775 § 3 Kodeksu pracy, warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż wymieniony w § 2 określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.

W takiej sytuacji pracownik będzie uprawniony do otrzymania zwrotu poniesionych przez siebie wydatków na warunkach określonych w regulacjach zakładowych, bądź określonych w umowie o pracę.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Pracodawca zwróci pracownikowi poniesione dodatkowe koszty, tj. opłaty prowizji oraz koszty poniesionych różnic kursowych. Pracodawca będzie zwracał opłaty prowizji oraz różnic kursowych poniesionych przez pracownika na podstawie § 2 pkt 2 lit. d) RMPIPS uznając je za uzasadnione.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że zwrot pracownikowi na warunkach wskazanych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej faktycznych i udokumentowanych kosztów zagranicznej podróży służbowej, w tym kosztów opłat prowizyjnych oraz różnic kursowych, które Wnioskodawca uzna na podstawie § 2 pkt 2 lit. d) ww. rozporządzenia za uzasadnione, w kwocie jaka wynika z przedstawionego przez pracownika rozliczenia kosztów podróży, będzie podlegał zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo nadmienia się, że w uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca powołał jako miejsce publikacji ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 161, z późn. zm.), zamiast (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). Tutejszy Organ uznał, że jest to oczywista omyłka pisarska, niemająca wpływu na rozstrzygnięcie wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy wyłącznie oceny stanowiska Wnioskodawcy w kwestii będącej przedmiotem zapytania. Tym samym, tutejszy Organ informuje, że interpretacja indywidualna nie odnosi się do innych zagadnień przedstawionych przez Wnioskodawcę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi