Temat interpretacji

Czy w związku ze sprzedażą nakładów finansowych w postaci pawilonu handlowo-usługowego, krytego betonem, o powierzchni użytkowej 52,92 m2 na działce dzierżawionej, zobowiązana jest Pani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych lub podatku z tytułu zbycia praw majątkowych? Jaki jest termin zapłaty podatku, ewentualnie kiedy przedawni się roszczenie?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nakładów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nakładów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy sprzedaży z dnia 6 września 1996 r. nabyła Pani prawo do nakładów finansowych poczynionych przez sprzedających, w związku z wybudowaniem przez nich na działce pawilonu handlowo-usługowego, krytego betonem, o powierzchni użytkowej 52,92m², kubaturze 250,83m³. Przedmiotowa działka (na której został wybudowany ww. pawilon handlowo-usługowy) była i jest nadal własnością spółdzielni mieszkaniowej. Wydzierżawiającym był zawsze ten sam podmiot spółdzielnia mieszkaniowa, zmieniał się tylko dzierżawca, gdyż pawilon posadowiony był na działce dzierżawionej od spółdzielni mieszkaniowej.

Wartość nakładów finansowych w chwili sprzedaży, na dzień 6 września 1996 r. została określona na kwotę 30.000 zł.

W okresie od 7 września 1996 r. do 31 sierpnia 2014 r. wydzierżawiała Pani ww. pawilon osobie trzeciej nie prowadziła Pani żadnej działalności gospodarczej. W dniu 1 września 2014 r. zawarła Pani umowę sprzedaży. Przedmiotem sprzedaży były ww. prawa do nakładów finansowych poczynione w związku z wybudowaniem na terenie dzierżawionym od spółdzielni mieszkaniowej pawilonu handlowo-usługowego.

Wartość nakładów została wyceniona na kwotę 70.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku ze sprzedażą nakładów finansowych w postaci pawilonu handlowo-usługowego, krytego betonem, o powierzchni użytkowej 52,92m² na działce dzierżawionej, zobowiązana jest Pani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych lub podatku z tytułu zbycia praw majątkowych?

Jaki jest termin zapłaty podatku, ewentualnie kiedy przedawni się roszczenie?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji nie doszło do odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie doszło także do odpłatnego zbycia rzeczy ruchomych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy. Doszło jedynie do sprzedaży nakładów poniesionych na budowę i utrzymanie ww. pawilonu na gruncie dzierżawionym.

Nie nastąpiło przeniesienie na rzecz nabywcy własności pawilonu handlowo-usługowego, gdyż prawo takie Pani nie przysługiwało (zgodnie z art. 19 Kodeksu cywilnego własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą połączoną z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową zasada superficies solo cedit). Właścicielem pawilonu od samego początku był wydzierżawiający grunt (ta sama osoba spółdzielnia mieszkaniowa) i to ona tylko mogła skutecznie przenieść własność nieruchomości, a nie Pani która była dzierżawcą gruntu i osobą uprawnioną do żądania zwrotu nakładów finansowych poczynionych na rzecz pawilon, zanim tego prawa dalej nie sprzedała.

Dlatego też, w Pani ocenie, dokonała Pani czynności prawnej polegającej na sprzedaży nakładów finansowych na rzecz w dzierżawie.

Art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Jest to więc katalog otwarty, dlatego też należy zastanowić się, czy prawo majątkowe w postaci prawa do nakładów poniesionych na budowę pawilonu na cudzym gruncie do tych praw z ww. art. 18 ustawy też się zalicza, a w konsekwencji, czy można prawo do nakładów finansowych sprzedaż tych praw zaliczyć do sprzedaży praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku odpowiedzi twierdzącej opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu ww. sprzedaży stanowiłaby kwota różnicy pomiędzy ceną uzyskaną ze sprzedaży prawa, a kosztami uzyskania przychodu w celu jego uzyskania, czyli 70.000 30.000 = 40.000 kwota do ewentualnego opodatkowania).

Uważa Pani, że nie powinna odprowadzać podatku dochodowego, gdyż w sytuacji, gdy istnieją wątpliwości w toku wykładni norm prawa podatkowego, powinny być one rozstrzygane na korzyść podatnika, zgodnie z zasadą in dubio pro tributario.

Uważa Pani, że gdyby ustawodawca chciał sprzedaż ww. opodatkować podatkiem dochodowym, to uczyniłby to wprost (poprzez ustanowienie odpowiedniego zapisu w ustawie). Skoro zapisu takiego wprost nie ma, to podatek jest nienależny.

Wskazuje Pani, że ustawodawca tworząc przepisy podatkowe, kierował się ich racjonalnością.

Skoro czegoś nie zapisał wprost (expressis verbis), to oznacza tyle, że taki podatek jest nienależny, gdyż ustawodawca nie zamierza go pobrać.

Dlatego też uważa Pani, że nie można jej sytuacji (sprzedaży praw) zaliczyć do praw majątkowych z art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Osiągnięty przez Panią przychód nie powinien zostać opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie jest to prawo majątkowe, które podlegałoby opodatkowaniu. Nadto nakłady finansowe należy traktować jako inne rzeczy, a te zgodnie z art. 10 ust. 1 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedawniają się przed upływem pół roku od nabycia. W dniu 1 marca 2015 r. ewentualne roszczenie przedawniło się.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Artykuł 47 § 1 k.c. stanowi natomiast, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane oraz drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 k.c.). Według art. 226 § 1 k.c. samoistny posiadacz w dobrej wierze może żądać zwrotu nakładów koniecznych o tyle, o ile nie mają pokrycia w korzyściach, które uzyskał z rzeczy. Zwrotu innych nakładów może żądać o tyle, o ile zwiększają wartość rzeczy w chwili jej wydania właścicielowi. W związku z tym że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności, własność rzeczy rozciąga się automatycznie na przedmiot, który się stał częścią składową tej rzeczy. Z art. 48 k.c. wynika, że to, co zostało połączone z gruntem, dzieli los prawny gruntu (superficies solo cedit), czyli właściciel gruntu jest właścicielem wszystkiego, co jest trwale związane z gruntem (budynki, budowle, inne urządzenia). Należy zatem stwierdzić, że co do zasady budynek wzniesiony przez samoistnego posiadacza gruntu nie stanowi jego własności. Oznacza to, że nie może on dokonać sprzedaży tego budynku.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3, 7 i 8 powołanej ustawy, źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c,
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 22a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania, budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie zwane także środkami trwałymi.

W świetle art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ponieważ ustawodawca nie zdefiniował pojęcia praw majątkowych, wyjaśniając je odwołać się należy do poglądów doktryny prawa.

Przez prawa te należy rozumieć tutaj prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe. Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są bowiem z interesem ekonomicznym danego podmiotu. W doktrynie prawa podatkowego (por. np. A.Gomułowicz, J.Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Warszawa 2002 s. 93, 153-154) przy definiowaniu praw majątkowych sięga się do wykładni systemowej i powszechnie stosowanego tego terminu na gruncie prawa cywilnego. Prawa majątkowe to zatem najogólniej rzecz biorąc prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem.

Do praw majątkowych zalicza się zatem m.in. następujące prawa:

• rzeczowe (prawo własności, prawo wieczystego użytkowania, ograniczone prawa rzeczowe);
• obligacyjne (np. wynikające z umowy najmu, dzierżawy czy rachunku bankowego);
• na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym (np. prawa autorskie czy własności przemysłowej);
• rodzinne o charakterze majątkowym (np. prawa spadkowe związane ze spadkiem, zachowkiem i zapisem);
• wynikające ze stosunku prawnopodatkowego, a związane np. z prawem do nadpłaty i oprocentowania jak za zaległości podatkowe, prawo do odszkodowania za wadliwe czynności organu podatkowego.

Wyliczenie zawarte w przepisie art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych praw majątkowych, z których przychody podlegają opodatkowaniu, nie ma charakteru wyczerpującego, o czym świadczy posłużenie się przez ustawodawcę terminem w szczególności. Skoro zatem katalog przychodów z praw majątkowych ma charakter otwarty, to uprawnionym jest zaliczenie do niego także innych praw majątkowych, literalnie nie wymienionych w tym przepisie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania (wykorzystania) tych praw jak również z ich sprzedaży lub zamiany.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, w dniu 6 września 1996 r. nabyła Pani prawo do nakładów finansowych poczynionych przez sprzedających, w związku z wybudowaniem przez nich na działce pawilonu handlowo-usługowego. Działka, na której został wybudowany ww. pawilon handlowo-usługowy była i jest nadal własnością spółdzielni mieszkaniowej. Wydzierżawiającym był zawsze ten sam podmiot spółdzielnia mieszkaniowa, zmieniał się tylko dzierżawca, gdyż pawilon posadowiony był na działce dzierżawionej od spółdzielni mieszkaniowej. W okresie od 7 września 1996 r. do 31 sierpnia 2014 r. wydzierżawiała Pani ww. pawilon osobie trzeciej nie prowadziła Pani żadnej działalności gospodarczej. W dniu 1 września 2014 r. zawarła Pani umowę sprzedaży. Przedmiotem sprzedaży były ww. prawa do nakładów finansowych poczynione w związku z wybudowaniem na terenie dzierżawionym od spółdzielni mieszkaniowej pawilonu handlowo-usługowego.

Mając na względzie powyższe przepisy, kwota uzyskana z opisanej we wniosku sprzedaży nie będzie stanowiła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1, ani też przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opisana we wniosku czynność nie stanowi bowiem zbycia środka trwałego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, gdyż zgodnie z opisem stanu faktycznego takiej działalności Pani nie prowadziła i nie prowadzi. Czynność ta nie stanowi też odpłatnego zbycia nieruchomości, skoro jak wskazano na wstępie budynek wybudowany na cudzym gruncie nie może być przedmiotem sprzedaży odrębnym od gruntu, na którym ten budynek wzniesiono.

Mając na uwadze przedstawione uregulowania prawne stwierdzić należy, że dokonując sprzedaży nakładów w postaci pawilonu posadowionego na gruncie stanowiącym własność spółdzielni mieszkaniowej, zbyła Pani prawa majątkowe w postaci roszczeń przysługujących zgodnie z prawem cywilnym z tytułu poniesionych nakładów na cudzy grunt.

Sprzedaż praw majątkowych należy kwalifikować do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy (kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

Kosztami uzyskania przychodów będą natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Co do zasady zatem kosztami uzyskania ww. przychodów będą wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki poniesione w celu ich osiągnięcia (lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), o ile nie zostały wyłączone z tych kosztów na mocy art. 23 ww. ustawy, a ich poniesienie zostało udokumentowane w sposób niebudzący wątpliwości.

Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami, zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Zatem dochody ze sprzedaży praw majątkowych, zobowiązana była Pani do wykazania w zeznaniu rocznym za 2014 r., składanym do dnia 30 kwietnia 2015 r. W tym samym terminie należało wpłacić z tego tytułu podatek obliczony zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Pani, że sprzedaż nakładów poniesionych na zakup pawilonu nie powoduje obowiązku zapłaty podatku jest nieprawidłowe. Nie można zgodzić się z twierdzeniem, że istnieją wątpliwości interpretacyjne dotyczące wykładni art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które należałoby rozstrzygać na korzyść podatnika. Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód ze sprzedaży nakładów (de facto roszczeń cywilnoprawnych) jest objęty zakresem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przytoczone przepisy i przedstawiony stan faktyczny, nie można również zgodzić się z Pani stanowiskiem, że nakłady finansowe należy traktować jako inne rzeczy, a te zgodnie z art. 10 ust. 1 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedawniają się przed upływem pół roku od nabycia.

Zgodnie z art. 59 § 1 pkt 9 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek przedawnienia.

W myśl art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Termin płatności podatku od dochodu z tytułu zbycia praw majątkowych przypada na 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym doszło do odpłatnego zbycia praw majątkowych. Jeżeli więc zbycie to miało miejsce w roku 2014, to termin płatności podatku przypadał na 30 kwietnia 2015 r., a przedawnienie tego zobowiązania co do zasady nastąpi z upływem 31 grudnia 2020 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy