Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego, ma obowiązek obliczenia, pobrania oraz przekazania, w sposób wskazany w powołanych powyżej przepisach art. 31, art. 32 oraz art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczek na podatek dochodowy od dochodu osiągniętego z tytułu ryczałtu za dojazd przez funkcjonariuszy Służby Więziennej, którzy mieszkają poza miejscem pełnienia służby?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.), uzupełnionego pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą funkcjonariuszowi Służby Więziennej ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą funkcjonariuszowi Służby Więziennej ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), w związku z czym pismem z dnia .., Nr ..., na podstawie art. 169 § 1, w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 8 sierpnia 2012 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 10 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r. (data wpływu 20 sierpnia 2012 r.), nadanym w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 17 sierpnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2012 r. nowododanego przepisu art. 195a ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 79, poz. 523 ze zm.) funkcjonariuszowi Służby Więziennej, który mieszka poza miejscowością pełnienia służby, przysługuje ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby.

Kwoty ryczałtu oraz sposób jego obliczenia zostały szczegółowe określone w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 2012 r. (Dz. U. z 2012 r., poz.413). Jako główne kryterium przyjęto odległość miejsca zamieszkania od miejsca pełnienia służby tj. do 15 km, od 15 km do 30 km, od 30 km do 45 km oraz powyżej 45 km. W zależności od wskazanych odległości kwota ryczałtu wynosi odpowiednio 20 zł, 30 zł, 50 zł oraz 70 zł. Ryczałt wypłacany jest co miesiąc.

Wnioskodawca poinformował, iż funkcjonariusze zatrudnieni w Zakładzie Karnym na podstawie mianowania są pracownikami w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca wskazał, iż stosownie do art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, Zakład Karny jako płatnik podatku dochodowego jest obowiązany, na podstawie przepisów art. 31, art. 32 i art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do obliczenia i pobrania od podatnika podatku oraz wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Zatrudnieni w Zakładzie Karnym funkcjonariusze Służby Więziennej są podatnikami w rozumieniu art. 7 ustawy Ordynacja podatkowa oraz pracownikami w rozumieniu art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymującymi wynagrodzenie ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy.

Ryczałt za dojazd wypłacany jest funkcjonariuszom Służby Więziennej co miesiąc i stanowi przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przysługujący funkcjonariuszowi Służby Więziennej, który mieszka poza miejscowością pełnienia służby, ryczałt za dojazd jest zwolniony przedmiotowo z podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 112 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ...

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca przeformułował powyższe pytanie. Po zmianie brzmi ono:

Czy Wnioskodawca, jako płatnik podatku dochodowego, ma obowiązek do obliczenia, pobrania oraz przekazania, w sposób wskazany w powołanych powyżej przepisach art. 31, art. 32 oraz art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczek na podatek dochodowy od dochodu osiągniętego z tytułu ryczałtu za dojazd przez funkcjonariuszy Służby Więziennej, którzy mieszkają poza miejscem pełnienia służby...

Zdaniem Wnioskodawcy, analizując przedstawiony stan faktyczny należy zwrócić uwagę na fakt, iż w przepisach prawa podatkowego brak jest definicji pojęcia ryczałt.

W przedmiotowym przypadku kwota wypłacanego poszczególnym funkcjonariuszom (pracownikom) ryczałtu stanowi zatem zwrot w ogólnej wysokości faktycznie poniesionych przez nich nakładów na dojazd do miejsca pełnienia służby (zakładu pracy). Biorąc pod uwagę koszty paliwa oraz ceny biletów PKP czy PKS, poniesione przez pracowników koszty dojazdu przewyższają kwoty uzyskanego z tego tytułu zwrotu.

Stosownie do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy zwolniony jest z podatku dochodowego, jeśli obowiązek ponoszenia tych wydatków przez zakład wynika wprost z przepisów innych ustaw. Ww. koszt wynika z powołanej powyżej ustawy o Służbie Więziennej. Zatem, do przychodów pracownika (czyli m.in. osoby pozostającej w stosunku służbowym) uzyskanych z tytułu ryczałtu, stanowiącego w tym przypadku formę zwrotu kosztów ponoszonych w związku z dojazdami do miejsca pełnienia służby, można zastosować zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż w jego ocenie Zakład Karny nie jest obowiązany do obliczania i pobierania oraz wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od dochodu osiągniętego przez funkcjonariuszy Służby Więziennej z tytułu otrzymywanego ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby. Jego zdaniem osiągnięty z tego tytułu dochód, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniony jest przedmiotowo z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów, jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Według art. 12 ust. 3 powyższej ustawy, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W świetle powyższego, do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać z tytułu łączącego go z zakładem pracy stosunku służbowego. Są nimi nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wypłaca funkcjonariuszom Służby Więziennej zatrudnionym na podstawie mianowania, mieszkającym poza miejscowością pełnienia służby, ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby, na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2012 r. przepisu art. 195a ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej.

Zgodnie z art. 193 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 79, poz. 523), funkcjonariuszowi przysługują następujące świadczenia pieniężne:

1. zasiłek na zagospodarowanie;
2. zwrot kosztów przejazdu;
3. nagrody roczne i uznaniowe oraz zapomogi;
4. nagrody jubileuszowe;
5. dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie zleconych zadań wykraczających poza obowiązki służbowe;
6. ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby.

Stosownie do art. 193 ust. 4 ww. ustawy, świadczenia pieniężne przyznaje kierownik jednostki organizacyjnej, a w odniesieniu do wyższych stanowisk kierowniczych w Służbie Więziennej odpowiedni przełożony, o którym mowa w art. 63 ust. 2.

W myśl art. 195a ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej, funkcjonariuszowi, który mieszka poza miejscowością pełnienia służby, przysługuje ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby.

Zgodnie z art. 195a ust. 2 tej ustawy, wypłaty ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby dokonuje, na wniosek funkcjonariusza, właściwa jednostka organizacyjna. W razie zaistnienia okoliczności, o których mowa w ust. 4, funkcjonariusz składa ponowny wniosek o wypłatę ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby.

Stosownie do art. 195a ust. 3 ww. ustawy, ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby wypłaca się uprawnionemu funkcjonariuszowi na zasadach określonych w art. 62.

Według art. 195a ust. 4 powyższej ustawy, zmiana miejsca zamieszkania funkcjonariusza wstrzymuje wypłatę ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby. Funkcjonariusz jest obowiązany do składania kierownikowi jednostki organizacyjnej oświadczenia o każdej zmianie miejsca zamieszkania.

Stosownie do art. 195a ust. 5 powołanej ustawy, ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby nie przysługuje funkcjonariuszowi, który otrzymuje zwrot kosztów przejazdu do miejsca pełnienia służby i z powrotem na podstawie art. 73 ust. 3 pkt 6.

Przepis art. 195a ust. 6 ww. ustawy stanowi, iż Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wysokość ryczałtu, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając odległość miejsca zamieszkania od miejsca pełnienia służby, konieczność zachowania rocznego i maksymalnego limitu wydatków, o których mowa w art. 272a ust. 1, oraz liczbę funkcjonariuszy uprawnionych do ryczałtu.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 11 kwietnia 2012 r. w sprawie ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby funkcjonariusza Służby Więziennej (Dz. U. z 2012 r., poz. 413)., ryczałt, o którym mowa w § 1, wynosi:

1. 20 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości nieprzekraczającej 15 km od miejsca pełnienia służby;
2. 35 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości powyżej 15 km do 30 km od miejsca pełnienia służby;
3. 50 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości powyżej 30 km do 45 km od miejsca pełnienia służby;
4. 70 zł miesięcznie dla funkcjonariusza, którego miejsce zamieszkania znajduje się w odległości przekraczającej 45 km od miejsca pełnienia służby.

W myśl § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia, za odległość, o której mowa w ust. 1, uważa się długość najkrótszej trasy od stacji (przystanku) najbliższej miejsca zamieszkania do stacji (przystanku) najbliższej miejsca pełnienia służby, z wyłączeniem odległości od stacji (przystanku) do stacji (przystanku) w granicach miejscowości, w której funkcjonariusz zamieszkuje oraz pełni służbę. Według § 2 ust. 3 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy trasa dojazdu do miejsca pełnienia służby nie jest obsługiwana przez publiczne środki transportu, do ustalenia odległości przyjmuje się najkrótszą odległość drogą publiczną między miejscowością, w której funkcjonariusz zamieszkuje, a miejscowością, w której pełni służbę.

W świetle powyższego, obowiązek wypłaty funkcjonariuszowi Służby Więziennej, który mieszka poza miejscowością pełnienia służby, ryczałtu za dojazd do miejsca pełnienia służby, wynika z przepisu rangi ustawowej, tj. powołanego wyżej art. 193 ust. 1 pkt 6 oraz art. 195a ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej. Z tych też względów, ma do niego zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż ryczałt za dojazd do miejsca pełnienia służby, wypłacony na podstawie art. 195a ust. 1 ustawy o Służbie Więziennej stanowi przychód funkcjonariusza ze stosunku służbowego, korzystający ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w związku z wypłatą ww. świadczenia na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania oraz przekazania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, o którym mowa w art. art. 31, art. 32 oraz art. 38 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 527 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi