Temat interpretacji

POSTANOWIENIE Na podstawie art. 14a § 1 i 4 oraz art. 216 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa /Dz.U.z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm./ stosownie do swojej właściwości miejscowej na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta udzielam pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18-04-2006r.,postanawiam uznać, że stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E W dniu 10 maja 2006 roku wpłynął wniosek Zespołu Szkół w ........ jako płatnika podatku dochodowego osób fizycznych o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: Szkoła pokryła koszty wycieczki pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Szkoła jako płatnik pyta: Czy dopłaty należy traktować jako pomoc rzeczową opodatkowaną w przypadku kwoty przekraczającej 380zł.,na podstawie art 21 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.? Zdaniem Szkoły, dofinansowanie z ZFŚS na pokrycie kosztów wycieczki pracownika należy traktować jako pomoc rzeczową dla pracowników i powinno wchodzić do podstawy wymiaru podatku dochodowego po przekroczeniu kwoty 380zł. W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm/, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przychodem ze stosunku pracy w myśl z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W powyższej definicji mieszczą się również świadczenia związane z organizacją dla pracownika różnego rodzaju imprez sportowych czy kulturalnych, ale wówczas gdy są imiennie adresowane do pracownika. Co do zasady więc, każde świadczenie otrzymywane przez pracownika w związku z pozostawaniem w stosunku pracy, bez względu na źródło finansowania, zaliczane jest do jego przychodu ze stosunku pracy. Jeżeli nie jest to świadczenie zwolnione z opodatkowania na podstawie przepisów art. 21, 52, 52a i 52c ustawy, to zakład pracy jest zobowiązany od jego wartości pobrać zaliczkę na podatek dochodowy Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, sfinansowana w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, przy czym rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary i usługi. W przypadku zorganizowania przez pracodawcę wycieczki dla pracowników nie można z góry założyć, że mamy do czynienia ze świadczeniem w naturze albo innym nieodpłatnym świadczeniem.

Organizacja wycieczki może polegać na wykupieniu przez pracodawcę usługi turystycznej w postaci wycieczki bądź też na zorganizowaniu dla pracowników wyjazdu na przygotowaną przez pracodawcę imprezę turystyczną, sportową czy kulturalną. W tym przypadku, nie mamy do czynienia ze świadczeniem rzeczowym, przedmiotem świadczenia jest usługa, a nie rzecz. Pracownicy nie uzyskują świadczenia rzeczowego ani też nie otrzymują ekwiwalentu pieniężnego w zamian takiego świadczenia. Mają natomiast prawo do skorzystania z usługi turystycznej, której zakup w części sfinansował pracodawca, to znaczy uczestniczenia w wycieczce bez ponoszenia pełnych kosztów zakupu takiej usługi. W takim przypadku u pracownika powstaje przychód w wysokości różnicy pomiędzy ceną zakupu usługi, a kwotą sfinansowaną przez pracownika i nie korzysta on ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy. Zatem powstanie u pracownika przychodu uzależnione jest od tego, czy wydatek poniesiony przez zakład pracy jest adresowany do konkretnego pracownika i jemu przypisany. Szkoła jako pracodawca sfinansuje w części imprezę turystyczną (usługę a nie rzecz) ze środków ZFŚS i świadczenie to będzie można przypisać imiennie oraz kwotowo pracownikowi, wydatek taki ponoszony przez pracodawcę spowoduje powstanie przychodu u pracownika. W takim przypadku u pracodawcy zajdzie potrzeba dzielenia kwoty wydatkowanej imiennie na uczestników na liczbę uczestników i doliczenia ich do wynagrodzeń pracowników.

Zgodnie z art. 14b. § 1. interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.Natomiast na podstawie art. 14b § 2. Interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5. W /w interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego w pytaniu i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Zgodnie z art. 236 § 2 pkt. 1 Ordynacji podatkowej stronie przysługuje zażalenie w terminie 7 dni od daty otrzymania postanowienia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Opolu Lubelskim