Temat interpretacji

UZASADNIENIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Bolesławcu stwierdza, że stanowisko podatników "X" i "Y" przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych : czy można uznać za koszt uzyskania przychodu wydatki poniesione na reklamacje świadczonych usług i sprzedanych towarów w ramach prowadzonych przed wniesieniem majątku do spółki cywilnej, indywidualnych działalności gospodarczych, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie
W dniu 23.08.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Bolesławcu wpłynął wniosek Pani "X" i Pana "Y" prowadzących działalność w spółce cywilnej "Z" o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Pismami z dnia 14.09.2005 r. wezwano podatników "X" i "Z" o uzupełnienie wniosku.
Wniosek został uzupełniony w dniach 20.09.2005 r. i 27.09.2005 r.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Pani "X" i Pan "Y"w chwili obecnej prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej "Z" w zakresie sprzedaży hurtowej maszyn budowlanych, handlu artykułami przemysłowymi itp.
Część tej działalności polega na nabywaniu towarów (przeważnie wózków widłowych), które przed sprzedażą są naprawiane lub dostosowywane do wymagań klienta.
Prowadząc indywidualną działalność gospodarczą rozliczali się z podatku dochodowego na zasadach ogólnych, stosując podatek liniowy (19%) i prowadzili podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zgodnie ze złożonym powiadomieniem, dokonywali na koniec każdego miesiąca spis z natury.

W czerwcu 2005 r. majątek spółki powiększony został poprzez wniesienie na pokrycie podwyższenia udziałów (bez zmiany ich proporcji) :
- przez Panią "X" majątku z prowadzonej dotychczas samodzielnej działalności gospodarczej
pod firmą "X", czyli gotówki, towarów, środków trwałych
- poprzez Pana "Y" majątku z prowadzonej dotychczas samodzielnej działalności gospodarczej
pod firmą "Y", czyli gotówki, towarów, środków trwałych, wyposażenia. Nastąpiło również
przejęcie przez spółkę pracowników zatrudnianych wcześniej w "Y".
Wniesienie powyższego majątku odbyło się na podstawie aktu notarialnego. Wykazane w akcie składniki zostały wycenione w cenie rynkowej i taka też cena była podstawą do naliczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, który naliczył i pobrał notariusz.
Poza majątkiem materialnym do spółki przeniesiono szeroko rozumiane kontakty i powiązania handlowe dotyczące odbiorców i dostawców, w tym na podstawie trójstronnych porozumień prawa do korzystania z wypracowanych w indywidualnych działalnościach rabatów i skont.

Wniesienie do spółki cywilnej elementów majątku firmy "X" i majątku firmy "Y" nie spełnia wymogów definicji wniesienia całości lub części przedsiębiorstwa.
Po wniesieniu majątku dokonano zamknięcia (likwidacji) działalności prowadzonych indywidualnie.
Spisy z natury na dzień likwidacji działalności nie wykazały stanu wyposażenia, towarów, wyrobów, surowców ani środków trwałych.

Stanowisko w sprawie :
Pani "X" i Pan "Y" uważają, iż wniesienie do spółki szeroko rozumianych kontaktów i powiązań handlowych dotyczących zarówno odbiorców jak i dostawców, w tym również na podstawie trójstronnych porozumień praw do korzystania z wypracowanych rabatów i skont, było podyktowane chęcią utrzymania dotychczasowych partnerów handlowych. Kontrahenci nabywający sprzedawane towary (przeważnie wózki widłowe) po pierwsze korzystają u sprzedawcy z obsługi pogwarancyjnej (usługa podlegająca fakturowaniu czyli dodatkowy przychód), która jest wymagana przepisami prawa oraz po drugie chętnie dokonują dalszych zakupów w ramach wymiany lub uzupełnianiu parku maszynowego. Biorąc to pod uwagę, fakt gotowości spółki do bezpłatnego dokonywania napraw gwarancyjnych za nie istniejące już firmy, których kontakty przejęła spółka, mieści się całkowicie w definicji kosztu podatkowego. Podatnicy uważają, iż wystarczy udowodnić chociażby częściowy, w tym również pośredni wpływ poniesienia kosztu na możliwość uzyskania przychodu, aby uznać go za koszt podatkowy. Za potwierdzenie przejęcia obowiązków związanych z gwarancją można uznać trójstronne umowy podpisane między spółką, nabywcą a firmą wcześniej prowadzoną indywidualnie przez wspólników.
Wydatki poniesione przez spółkę na obsługę reklamacji świadczonych usług i sprzedanych towarów w ramach prowadzonych, przed wniesieniem majątku do spółki indywidualnych działalności gospodarczych, stanowi koszt uzyskania przychodu jako koszt racjonalny i gospodarczo uzasadniony, którego celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Stanowisko podatników dotyczące możliwości uznania za koszt uzyskania przychodu
wydatków poniesionych w spółce cywilnej na reklamacje świadczonych usług i sprzedanych
towarów w ramach prowadzonych przed wniesieniem majątku do spółki cywilnej indywidualnych działalności, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U.
z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
W art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia się źródło przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Stosownie jednak do art. 24a ust. 1 ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Jak wynika z powyższego zapisu ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa podmioty obowiązane do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, którymi są między innymi osoby fizyczne oraz spółki cywilne osób fizycznych. Z przedstawionego we
wniosku stanu faktycznego wynika, że podatnicy prowadzili jednocześnie do czerwca 2005 r.
indywidualnie działalność gospodarczą oraz w formie spółki cywilnej. Wszystkie te trzy podmioty obwiązane były do odrębnego prowadzenia podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów i wykazywania w nich, w celu ustalenia dochodu, przychodów i kosztów uzyskania przychodu związanych z daną działalnością.

W związku z powyższym wydatki ponoszone na reklamacje świadczonych usług i sprzedanych towarów, od których przychód uzyskano w indywidualnie prowadzonych przez podatników działalnościach gospodarczych nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu w spółce cywilnej.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.