Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu stwierdza, że stanowisko spółki - przedstawione we wniosku z dnia 01.12.2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów dodatkowego wynagrodzenia rocznego - jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 12.12.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zgorzelcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego w jego indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o którym mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż jednostka do końca lutego 2004 r. funkcjonowała jako zakład budżetowy i zobowiązana była do ustalenia wysokości i wypłacenia dodatkowego wynagrodzenia rocznego zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników sfery budżetowej (Dz. U. Nr 160, poz. 1081 ze zmian.). W wyniku porozumienia likwidatora i zarządu spółki zatrudnieni pracownicy zakładu budżetowego przejęci zostali przez nowo powstałą spółkę w trybie art. 23sup1; ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy. Wobec stanowiska zajętego przez Państwową Inspekcję Pracy oraz Ministerstwo Gospodarki Pracy spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zobowiązana została do wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego, co skutkuje koniecznością wypłaty tego wynagrodzenia ze środków obecnie funkcjonującej spółki.

Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej stoi na stanowisku, iż wypłata dodatkowego wynagrodzenia rocznego dokonywana przez spółkę nie stanowi kosztów uzyskania przychodów spółki.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 z 2000 r. poz. 654 ze zmian.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 wspomnianej ustawy, tj. wydatków nie uznanych za koszty.

Dodatkowe wynagrodzenie roczne jest bez wątpienia jednym z elementów wynagrodzenia ze stosunku pracy i zostało wypłacone pracownikom w 2005 roku przez nowo powstałą spółkę. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że wypłacane pracownikom wynagrodzenie za pracę wykonywaną przez nich w ramach stosunku pracy stanowi koszt uzyskania przychodów.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony przez stronę stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego tutejszy organ podatkowy stwierdza, że wypłata dodatkowego wynagrodzenia rocznego stanowi koszty uzyskania przychodów spółki, a zatem uznaje, że zajęte przez jednostkę stanowisko jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Jak stanowi art. 14b §1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie oceny zdarzenia na gruncie prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu, za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.