Temat interpretacji

Z przestawionej w piśmie sytuacji wynika, iż zamierza Pan w 2005 roku zlikwidować prowadzoną w Polsce indywidualną działalność gospodarczą oraz rozpocząć działalność gospodarczą w Rosji. Wraz z rodziną ma Pan zamiar wyprowadzić się z dotyczasowego miejsca zamieszkania i zamieszkać w wynajętym mieszkaniu w Moskwie. W związku z powyższym Pana pytanie dotyczy podleganiu w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku nr 14 poz. 176 ze zm. ) przyjmują dwie zasady opodatkowania dochodów osób fizycznych. W myśl pierwszej z nich, opodatkowaniu podlegają wszelkie dochody danego podmiotu, który ma miejsce zamieszkania na terytorium danego państwa, niezależnie od miejsca powstania dochodu ( zasada rezydencji ). Natomiast w myśl drugiej z zasad, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają jedynie dochody osiągnięte w danym państwie, niezależnie od miejsca zamieszkania danego podmiotu ( zasada źródła ). Cytowana wyżej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonuje podziału obowiązku podatkowego na nieograniczony i ograniczony. Pierwszy z nich, określony w art. 3 ust. 1, oparty jest o zasadę rezydencji, zgodnie z którą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu podlegają dochody uzyskane przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Oznacza to zatem, iż wszystkie dochody, uzyskane przez taką osobę, opodatkowane są w Polsce, niezależnie od tego, gdzie zostały osiągnięte. Ograniczony obowiązek podatkowy oparty jest natomiast o zasadę źródła, czego wyrazem jest treść art. 3 ust. 2a ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku ograniczonego obowiązku podatkowego opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają jedynie te dochody osób niemających zamieszkania na terytorium Polski, które faktycznie zostały osiągnięte w Polsce. Należy mieć również na uwadze treść art. 4a ustawy, zgodnie z którym wyżej wymienione przepisy, to jest art. 3 ust. 1 i ust. 2a, stosuje sie z uwzględnieniem zawartych umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Moskwie dnia 22 maja 1992 roku ( Dz. U. Z 1993 roku Nr 125, poz. 569 ) stanowi w art. 1 pkt 2, iż w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu, miejsca zarejestrowania osoby prawnej albo inne kryterium o podobnym charakterze. Przepisy tej umowy, jak również ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "miejsce zamieszkania". Na tle interpretacji dotychczasowego art. 21 Kodeksu postępowania administracyjnego, regulującego ustalenie właściwości miejscowej, utrwaliła się w doktrynie i orzecznictwie sądowym teza, oparta na przepisach Kodeksu cywilnego regulujących zagadnienie miejsca zamieszkania osoby fizycznej. Zgodnie z art. 25 i 28 Kodeksu cywilnego, miejscem zamieszkania jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu, przy czym można mieć tylko jedno miejsce zamieszkania ( zasada domicylu ). Jest to zatem miejsce faktycznego przebywania danej osoby z zamiarem trwałego pobytu.
W orzecznictwie przyjmuje się, iż wyznacznikami miejsca zamieszkania jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, faktyczne przebywanie w danej miejscowości ( moment zewnętrzny tzw. corpus ) po drugie zaś - zamiar stałego tam pobytu ( moment wewnętrzny tzw. animus ). Przy czym, aby można było prawidłowo określić miejsce zamieszkania, oba te momenty muszą wystąpić łącznie. Dodatkowym kryterium, na którym oparł się w jednym z wyroków Sąd Najwyższy ( wyrok z 15 lipca 1978 roku, sygn. akt IV CR 242/78 ) jest fakt, iż dane miejsce stanowi centrum ( główny ośrodek ) życiowej działalności danej osoby.

Mając na uwadze powyższe, a także stan faktyczny przedstawiony przez Pana w piśmie, należy stwierdzić, iż w roku 2005 podlegać Pan będzie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Powyższe oznacza zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegać bedą jedynie te dochody, które zostały osiągnięte na terytorium Polski. A zatem przedstawione w piśmie stanowisko jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika i inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji przez organ odwoławczy. Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia, o czym stanowi art. 236 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa ( Dz. U. Z 2005 roku nr 8, poz. 60 ).