Temat interpretacji
Opodatkowanie kosztów rozmów telefonicznych i połączeń internetowych ze służbowych telefonów komórkowych ponad ustalone limity.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18.05.2011 r. (data wpływu 20.05.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie opodatkowania kosztów rozmów telefonicznych i połączeń internetowych ze służbowych telefonów komórkowych ponad ustalone limity - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20.05.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie opodatkowania kosztów rozmów telefonicznych i połączeń internetowych ze służbowych telefonów komórkowych ponad ustalone limity.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Spółka S.A. wprowadziła regulamin, który ustala kwotowe limity na rozmowy wykonywane przez pracowników ze służbowych telefonów komórkowych oraz limity na połączenia internetowe. Uprawnienie do korzystania ze służbowych telefonów i kart modemowych następuje na wniosek zgodnie z obowiązującą procedurą lub na podstawie bezpośrednich zapisów w umowie o pracę. Wnioski o przydział i określenie limitu na rozmowy z telefonu służbowego lub modemu wymagają szczegółowego uzasadnienia i wykazania związku z wykonywanymi obowiązkami służbowymi. Na podstawie zatwierdzonych wniosków sporządzane są umowy używania telefonu służbowego i kart modemowych.
Przyznanie limitów może być czasowe lub stałe uzależnione od zajmowanego stanowiska oraz powierzonych pracownikowi obowiązków służbowych. Przyjęte zasady potwierdzone zapisem w regulaminie zobowiązują pracowników do używania telefonów i kart modemowych wyłącznie do celów służbowych. W regulaminie określone zostały kwartalne limity rozmów służbowych zróżnicowane dla określonych grup użytkowników. Powyżej przyznanych limitów rozmowy oraz połączenia internetowe traktowane są jak rozmowy i połączenia prywatne, a kwotą przekroczeń Spółka obciąża pracownika. Przekroczenie w danym okresie rozliczeniowym przyznanych limitów powoduje obowiązek pokrycia przez użytkownika kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy suma wartości rachunków miesięcznych netto, a przyznanym limitem kwartalnym, powiększonej o podatek VAT dla obliczonej różnicy. Zarówno kwoty przyznanych limitów jak i przekroczenia nie stanowią przychodu dla użytkowników i nie podlegają z tego tytułu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy wprowadzone limity na rozmowy ze służbowych telefonów komórkowych i limity na połączenia internetowe oraz traktowanie jako rozmowy lub połączenia prywatne wyłącznie przekroczenia tych limitów, a co za tym idzie nie zwiększanie podstawy opodatkowania z tytułu przychodów ze stosunku pracy o inne kwoty rozmów i połączeń jest prawidłowe...
Zdaniem Wnioskodawcy:
W związku z korzystaniem ze służbowych telefonów komórkowych lub kart modemowych w świetle obowiązujących zasad w spółce, po stronie pracowników nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu. W zawieranych umowach pracownicy zobowiązują się do korzystania z nich jedynie w celach służbowych. Zobowiązanie pracowników korzystających ze służbowych telefonów i kart modemowych, w granicach ustalonych limitów jedynie do celów służbowych powoduje, że nie dochodzi do powstania świadczenia na rzecz pracowników ze stosunku pracy. Przekroczenie limitu powoduje obciążenie użytkownika kosztami rozmów i połączeń internetowych ponad limit, które są traktowane jako prywatne, a użytkownik zwraca na rzecz spółki różnicę wynikającą z przekroczenia limitu.
Także w tym przypadku nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do powstania przychodu ze stosunku pracy po stronie pracownika w rozumieniu art. 12 ustawy pdof.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Natomiast na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Użyty powyżej zwrot w szczególności oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.
Podkreślenia wymaga, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych termin nieodpłatne świadczenie obejmuje swym zakresem wszelkie zjawiska i zdarzenia, których konsekwencją jest nieodpłatne przysporzenia w majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem będzie więc przesunięcie majątkowe, stanowiące przysporzenie po stronie przyjmującego świadczenie pracownika, kosztem majątku pracodawcy.
Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca, ustalił kwotowe limity na rozmowy wykonywane przez pracowników z komórkowych telefonów służbowych oraz limity na połączenia internetowe w kwotach uzależnionych od stanowiska pracownika oraz powierzonych pracownikowi obowiązków służbowych. Powyżej limitów rozmowy oraz połączenia internetowe są traktowane jako rozmowy i połączenia prywatne, w takiej sytuacji użytkownik pokrywa kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy suma wartości rachunków miesięcznych netto, a przyznanym limitem kwartalnym, powiększoną o podatek VAT dla obliczonej różnicy. Zasady dotyczące korzystania ze służbowych telefonów komórkowych oraz ustalonych limitów rozmów służbowych oraz sposób ich rozliczania zostały zapisane w regulaminie.
W przypadku udostępnienia telefonów komórkowych i przyznania w związku z tym limitów do wykorzystania na rozmowy służbowe oraz ustalenia limitów na połączenia internetowe nie sposób uznać, iż pracownicy Spółki uzyskują przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracownicy ci uzyskiwaliby nieodpłatne świadczenia, które podlegałyby opodatkowaniu łącznie z innymi składnikami wynagrodzenia w sytuacji, gdyby korzystali z telefonów i Internetu dla celów prywatnych, natomiast wnioskodawca ponosiłby koszty takiego korzystania w całości lub w części.
Należy podkreślić, iż gdy telefon i internet wykorzystywany jest jako narzędzie pracy (służy tylko celom służbowym) - wydatki ponoszone przez wnioskodawcę, związane z jego udostępnieniem i eksploatacją, nie stanowią przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń;
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy pracownik pokrywa na rzecz Spółki koszt rozmów i połączeń ponad ustalony limit, które są traktowane jako prywatne to w tym przypadku nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie