Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku (data wpływu do BKIP w Lesznie: 11 stycznia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 marca 2010 r. (data wpływu: 1 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2009 r. Pan i Pani złożyli do Pierwszego Urzędu Skarbowego w X wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości. Pismem z dnia 6 stycznia 2010 r., Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w X działając na podstawie 170 § 1 w zw. z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) przekazał wniosek Pana i Pani do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił w drodze ww. rozporządzenia dyrektorów czterech izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest w związku z § 6 ww. rozporządzenia Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 1, § 3 i § 4 oraz art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 17 marca 2010 r., nr ILPB2/415-65/10-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 17 marca 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 22 marca 2010 r.), zaś w dniu 1 kwietnia 2010 r. (data nadania: 29 marca 2010 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W nawiązaniu do zawartego aktu notarialnego sprzedaży lokalu mieszkalnego z dnia 14 grudnia 2009 r., a w szczególności w odniesieniu do zapisów § 6 i § 1 ww. aktu Wnioskodawczyni informuje i wyjaśnia, iż opisany w akcie lokal mieszkalny nr 2 wraz z przynależnym do tego lokalu udziałem (1/2) w częściach wspólnych budynku i jego urządzeń (które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali) oraz udziałem we współwłasności działki była własnością Zainteresowanej i Jej męża przed dniem 31 grudnia 2003 roku, a mianowicie:

• umowami kupna-sprzedaży (29 czerwca 1998 r.; 6 listopada 1998 r.) oraz umową darowizny (3 lipca 1999 r.) nabyli własność działki do całości,

• 24 sierpnia 1999 r. małżonkowie uzyskali pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego dwulokalowego,

• zakończenie budowy zostało zgłoszone w 2001 r.,

• 17 października 2001 r. małżonkowie zostali zameldowani w przedmiotowym lokalu,

• 24 stycznia 2002 r. urząd miejski wydał zaświadczenie, iż lokale mieszkalne nr 1 i nr 2 w budynku mieszkalnym dwulokalowym stanowią samodzielne lokale,

• 19 lutego 2002 r. ustanowiono odrębną własność lokalu nr 1 (z dwóch lokali w tym budynku) i sprzedano aktem notarialnym wraz z udziałem 1/2 w działce i częściach wspólnych,

• 28 września 2004 r. dla zabezpieczenia pożyczki hipotecznej Wnioskodawczyni i Jej mąż ustanowili odrębną własność lokalu nr 2, co skutkowało odłączeniem z księgi wieczystej i założeniem nowej księgi wieczystej.

Nabycie lokalu w sensie wieczystoksięgowym nastąpiło w 2004 r., niemniej jednak faktyczne nabycie nieruchomości (lokali nr 1 i nr 2), również w sensie podatkowym nastąpiło w 2001 r.

Środki uzyskane ze sprzedaży służyć będą do spłaty kredytu zaciągniętego na zakup innego budynku mieszkalnego.

Przedmiotowa sprzedaż nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje obowiązek opłacenia podatku dochodowego w wysokości 10% uzyskanego przychodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni, obowiązek opłacenia podatku dochodowego w wysokości 10% przychodu nie istnieje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, zatem należy sięgnąć do definicji zawartej w art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (np. lokale mieszkalne).

Zatem, prawo rzeczowe rozróżnia trzy rodzaje nieruchomości: gruntowe, budynkowe oraz lokalowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej (art. 7 ust. 2 ustawy o własności lokali).

Istotnym jest, że wyodrębnienie odrębnych lokali z nieruchomości i założenie dla nich odrębnych ksiąg wieczystych w sytuacji, gdy jest ustanawiane na rzecz dotychczasowego właściciela nieruchomości nie powoduje, że momentem nabycia lokalu jest chwila ustanowienia odrębnej własności lokalu, czy założenia księgi wieczystej. Ustanowienie odrębnej własności lokalu nie stanowi nabycia lokalu wraz z gruntem. Jest to jedynie inna forma władania nieruchomością.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli w latach 1998 i 1999 r. własność działki gruntu, na której wybudowali budynek mieszkalny. Zakończenie budowy nastąpiło w 2001 r., a w 2002 r. urząd miejski wydał zaświadczenie, iż lokale mieszkalne nr 1 i nr 2 w przedmiotowym budynku mieszkalnym stanowią samodzielne lokale. w 2002 r. ustanowiono odrębną własność lokalu nr 1 i sprzedano go wraz z udziałem w działce i w częściach wspólnych. Następnie w 2004 r. ustanowiono odrębną własność lokalu nr 2 i założono dla niego księgę wieczystą. w dniu 14 grudnia 2009 r. małżonkowie dokonali przedmiotowej sprzedaży lokalu nr 2 wraz z przynależnym do tego lokalu udziałem (1/2) w częściach wspólnych budynku i jego urządzeń (które nie służą do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali) oraz udziałem (1/2) we współwłasności działki gruntu.

Ponieważ, jak wskazano wyżej, wyodrębnienie lokali mieszkalnych w ww. budynku mieszkalnym nie stanowi ich nabycia, czynność ta nie ma wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. w przedmiotowej sprawie pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, liczy się więc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu, niezależnie od tego, kiedy na gruncie tym wzniesiono budynek, zakończono budowę i wyodrębniono lokale mieszkalne.

Zatem, wskazana sprzedaż nastąpiła po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu, a zatem kwota uzyskana z tytułu zbycia ww. nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Wobec powyższego, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla męża Wnioskodawczyni.

Ponadto informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu