1. czy osoby te w rozliczeniu rocznym będą mogły (na podstawie dowodu wpłaty) wartość składki na ubezpieczenie społeczne odjąć od swojego dochodu (dodać do składek społecznych), a wartość składki zdrowotnej odjąć od kwoty podatku (w wysokości 7,75 % podstawy) ?

1. czy dla tych osób, w miesiącu wpłaty zaległych składek przez pracodawcę na konto ZUS, jest to przychód ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o pdof), od którego należy naliczyć podatek oraz składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne?

1. czy tym osobom, w miesiącu potrącenia składek z wynagrodzenia, należy pomniejszyć podstawę opodatkowania o wartość składki na ubezpieczenie społeczne?
2. czy tym osobom, w miesiącu potrącenia składek z wynagrodzenia, należy pomniejszyć zaliczę na podatek o wartość składki na ubezpieczenie zdrowotne (w wysokości 7,75 % podstawy). W PIT-11 wartość tych składek będzie dopisana do składek zdrowotnych.

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy obowiązków płatnika (pytanie Nr 1, 3, 4 i 5). W pozostałym zakresie (pyt. Nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

W opinii Instytutu:

1. W przypadku byłych pracowników lub pracowników, którzy w miesiącu wpłaty składek na konto ZUS przebywali na urlopach bezpłatnych lub urlopach wychowawczych i nie zwrócili pracodawcy wartości składki społecznej i zdrowotnej (Wnioskodawca sfinansował składki z własnych środków):
   1. dla tych osób należy po zakończeniu roku podatkowego wystawić PIT-8C, gdyż będzie to dla nich przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust.1 ustawy o pdof, od którego Instytut nie ma obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy.
2. W przypadku obecnie zatrudnionych pracowników, którzy nie zwrócili pracodawcy wartości składki społecznej (w części finansowanej przez pracowników) i zdrowotnej (nie wyrazili zgody na potrącenie z wynagrodzenia , tj. Wnioskodawca sfinansował składki z własnych środków):
   1. dla tych osób, w miesiącu wpłaty zaległych składek przez pracodawcę na konto ZUS, jest to przychód ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o pdof), od którego należy naliczyć podatek oraz składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne .
3. W przypadku obecnie zatrudnionych pracowników, którzy w miesiącu wpłaty składek na konto ZUS zwrócili pracodawcy wartości składki społecznej (w części finansowanej przez pracownika) i zdrowotnej (wartość składek została potrącona z wynagrodzenia):
   1. osobom tym, w miesiącu potrącenia składek z wynagrodzenia, należy pomniejszyć podstawę opodatkowania o wartość składki na ubezpieczenie społeczne.
   2. osobom tym, w miesiącu potrącenia składek z wynagrodzenia, należy pomniejszyć zaliczkę na podatek o wartość składki na ubezpieczenie zdrowotne (w wysokości 7,75% podstawy). W PIT-11 wartość tych składek będzie dopisana do składek zdrowotnych.
4. Nie należy korygować PIT-4R oraz PIT-11 za lata 2013 i 2014, gdyż wykazane dane dotyczące dochodu oraz pobranych zaliczek odzwierciedlały stan faktyczny, jaki miał miejsce w latach 2013-2014.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy, odrębnym źródłem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych, jest stosunek pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy), odrębnym zaś inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Definicję przychodów ze stosunku pracy zawiera art. 12 ust. 1 ustawy, w myśl którego za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei definicję przychodów z innych źródeł zawiera art. 20 ust. 1 i 1a ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 1214 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że sfinansowane przez Wnioskodawcę, ze środków własnych, składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, do zapłacenia których zobligowany był ubezpieczony (osoba fizyczna), stanowią dla tej osoby przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten nie mieści się w zakresie żadnego ze zwolnień wymienionych w 21, 52, 52a i 52c ustawy PIT, jak również nie został od niego zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów. Tym samym, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przy czym o sposobie jego opodatkowania decyduje kwalifikacja do właściwego źródła przychodów zdeterminowana m.in. rodzajem stosunku prawnego łączącego świadczeniodawcę ze świadczeniobiorcą w momencie dokonania świadczenia.

Z treści art. 31 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 1 ww. ustawy, zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego (art. 32 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W myśl art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa

w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11).

Przepis art. 42a ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że po kontroli stwierdzono, że Płatnik składek dokonując podziału bonów towarowych nie zbadał dochodu rodziny poszczególnych pracowników; nie ma charakteru socjalnego wartość przydzielonych świadczeń bez ustalania sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osób uprawnionych; ponieważ wypłacone przez płatnika składek świadczenie nie miało charakteru socjalnego, uznano je za przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Od bonów została naliczona i odprowadzona zaliczka na podatek dochodowy. Instytut dokonał korekt dokumentów rozliczeniowych za lata 2013 i 2014 . Zostały naliczone składki społeczne i zdrowotne od wartości bonów towarowych finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, w wyniku czego powstała nadpłata zaliczki podatku. Na koncie firmy w ZUS powstała niedopłata składek, która do dnia składania niniejszego wniosku nie została uregulowana. Instytut będzie dochodził od pracowników zwrotu zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, do zapłacenia których zobligowani byli pracownicy. W miesiącu wpłaty zaległych składek do ZUS, na podstawie wyrażonej zgody przez pracowników, wartość składki zdrowotnej oraz społecznej (w części pracownika) będą potrącone z wynagrodzenia.

W przypadku byłych pracowników lub pracowników, którzy w miesiącu wpłaty składek na konto ZUS przebywali na urlopach bezpłatnych lub urlopach wychowawczych i nie zwrócili pracodawcy wartości składki społecznej i zdrowotnej Wnioskodawca sfinansował składki ze środków własnych.

Odnosząc powyższe regulacje do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, należy zauważyć, że opłacenie przez Wnioskodawcę składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zarówno za pracownika przebywającego na urlopie bezpłatnym lub wychowawczym jak i byłego pracownika, powoduje powstanie u tych osób przychodu podlegającego opodatkowaniu, z tym że w przypadku pracownika przebywającego na urlopie będzie to przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy PIT a nie jak wskazuje Wnioskodawca przychód z innych źródeł, natomiast w przypadku byłego pracownika będzie to przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy PIT. Na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek wykazania kwoty przychodów w informacji PIT-11 sporządzanej dla pracownika, zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy PIT, i informacji PIT-8C sporządzanej dla byłego pracownika, zgodnie z art. 42a ustawy PIT.

W świetle powyższego prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w myśl którego w przypadku pracownika kwota zapłaconych składek stanowi przychód ze stosunku pracy i przychód ten należy wykazać w sporządzanej przez płatnika informacji PIT-11 za rok w którym nastąpiła faktyczna zapłata zaległych składek.

Nieprawidłowe jest natomiast stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że w przypadku pracownika przebywającego na urlopie bezpłatnym lub wychowawczym, kwota zapłaconych przez Wnioskodawcę za byłego pracownika składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne stanowi przychód z innych źródeł i Wnioskodawca jest obowiązany do sporządzenia informacji PIT-8C.

W przypadku obecnie zatrudnionych pracowników, którzy nie zwrócili pracodawcy wartości składki społecznej (w części finansowanej przez pracowników) i zdrowotnej (nie wyrazili zgody na potrącenie z wynagrodzenia, tj. Wnioskodawca sfinansował składki z własnych środków), to dla tych osób, w miesiącu wpłaty zaległych składek przez pracodawcę na konto ZUS, jest to przychód ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o pdof), od którego należy naliczyć podatek oraz składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

Natomiast obecnie zatrudnionym pracownikom, którzy w miesiącu wpłaty składek na konto ZUS zwrócili pracodawcy wartości składki społecznej (w części finansowanej przez pracownika) i zdrowotnej (wartość składek została potrącona z wynagrodzenia), należy w miesiącu potrącenia składek z wynagrodzenia, pomniejszyć podstawę opodatkowania o wartość składki na ubezpieczenie społeczne, osobom tym, w miesiącu potrącenia składek z wynagrodzenia, należy pomniejszyć zaliczkę na podatek o wartość składki na ubezpieczenie zdrowotne (w wysokości 7,75 % podstawy).

Zagadnienia związane z korektą regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość przychodu bądź dochodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Zatem generalnie, jeżeli płatnik nie sporządził stosownych informacji PIT-11 lub też sporządził je nieprawidłowo to będzie on zobowiązany obecnie do ich wystawienia/skorygowania by wywiązać się z ciążącego na płatniku obowiązku wynikającego z ww. przepisów.

Jednak, jak wynika z przywołanych powyżej przepisów obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek oraz o faktycznie odprowadzonych składkach na ubezpieczenie społeczne i/lub zdrowotne.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że w informacji PIT-11 oraz jej korekcie mogą zostać uwzględnione tylko te zaliczki i składki, które faktycznie zostały pobrane przez Wnioskodawcę z dochodu pracownika i wpłacone w latach, za które informacja jest sporządzona. Informacja PIT-11 czy też jej korekta winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro Wnioskodawca nie odprowadził z dochodu pracowników i byłych pracowników w przeszłości składek na ubezpieczenie zdrowotne to zarówno w informacji PIT-11 jak i jej korekcie takich składek nie może wykazać. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt niepobrania i nieuiszczenia składek nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 czy też jej korekcie. To, że zaległa zaliczka zostanie uiszczona w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11 złożonej za minione lata.

Tym samym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nie ma on obowiązku korygowania informacji PIT-11 w sytuacji uregulowania kwoty należnej składki na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne.

Ponadto, ustosunkowując się do kwestii dokonania korekt deklaracji PIT-4R, należy jeszcze raz odnieść się należy do zapisów wynikających z art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Korygując deklaracje PIT-4R Wnioskodawca postąpi prawidłowo wykazując należną zaliczkę jaka winna była być przez płatnika (Wnioskodawcę) pobrana w związku z ciążącymi na nim obowiązkami płatnika, nałożonymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W deklaracji PIT-4R winny bowiem być wykazane należne zaliczki, a zatem takie, które powinny być pobrane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, Wnioskodawca jako płatnik winien dokonać korekty deklaracji PIT-4R za lata 2013 2014 w zakresie kwot należnych zaliczek. Wnioskodawca jako płatnik nie może dokonać korekty informacji PIT-11 w zakresie pobranego podatku oraz składki zdrowotnej i społecznej. Wystawiony dokument sporządzony był prawidłowo, odzwierciedlał zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika Wnioskodawcę zaliczek na podatek i składek na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu

na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie