Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art.14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005r Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 7 lipca 2006r.(uzupełnionym 19.07.2006r.) o udzielenie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie: czy od zakupionego środka trwałego ze środków pochodzących z refundacji otrzymanej z Powiatowego Urzędu Pracy należy naliczać amortyzację. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rypinie stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

U Z A S A D N I E N I E

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W przytoczonym stanie faktycznym wskazał Pan, że w miesiącu kwietniu otrzymał refundację z Powiatowego Urzędu Pracy na utworzenie nowego stanowiska pracy. Zgodnie z zaleceniami za otrzymane środki w wysokości 12.000,00 zł zakupiono narzędzia i jeden środek trwały.

Do pisma z dnia 12.07.2006r. dołączył Pan kserokopie umowy z dnia 10.04.2006r. w sprawie refundacji podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą kosztów doposażenia i wyposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego zawartej pomiędzy Starostą, w imieniu którego działał Dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy a przedsiębiorcą.

Pana zdaniem od zakupionego środka trwałego należy naliczać amortyzację.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Rypinie, udzielając interpretacji w przedmiotowej sprawie, wyjaśnia:

Stosownie do art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.) starosta ze środków Funduszu Pracy może zrefundować podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą koszty wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 5-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia. Szczegółowe warunki i tryb dokonywania refundacji reguluje wydane w tej sprawie rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 listopada 2005 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2002).

W przypadku nabycia środków trwałych w całości sfinansowanych ze środków przyznanych na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, podatnik dokonuje amortyzacji tych składników na zasadach ogólnych. Ustawodawca bowiem nie uzależnił możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od źródeł finansowania środków trwałych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a ? 22o z uwzględnieniem art. 23 wyżej cytowanej ustawy. W myśl z art. 22a ustawy amortyzacji podlegają w szczególności stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania między innymi maszyny, urządzenia ? o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, zwane środkami trwałymi. Podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych, za którą uważa się, w przypadku nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia, tj. kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone od dnia przekazania środka trwałego do używania oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług z wyjątkiem, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (art. 22g ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych). Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h ? 22m, gdy wartość początkowa środka trwałego w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł (art. 22f ust. 3 ustawy). Odpisów tych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Zaznacza się przy tym, iż suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1 (w tym wymienionych w punkcie 45) nie uważa się za koszty uzyskania przychodu. Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a ? 22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Mając powyższe na uwadze zakupiony środek trwały podlega odpisom amortyzacyjnym dokonywanym według zasad określonych w art. 22a ? 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z cytowanym powyżej art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia tego środka trwałego dokonywane od tej części wartości początkowej, która odpowiada wydatkom poniesionym na nabycie środka trwałego zwróconym podatnikowi w formie refundacji nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz stan prawny obowiązujący w dniu jej wydania.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy (art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej) - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie siedmiu dni od daty doręczenia postanowienia (art.14a § 4 Ordynacji podatkowej).

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.