Temat interpretacji

Od 1 stycznia 2004 r. obowiązuje znowelizowana ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych opublikowana w Dz.U. z 2003 r. Nr 202, poz. 1956, która wprowadza szereg istotnych zmian w tytule " koszty uzyskania przychodów ". W wyniku nowelizacji art. 22 ust. 2 obowiązują następujące wysokości i zasady ustalania kosztów uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:
- w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy - koszty wynoszą 102,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1227 zł,
- jeżeli podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy - koszty uzyskania przychodu nie mogą przekroczyć łącznie 1840,77 zł za rok podatkowy,
- jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - miesięczne koszty uzyskania przychodu wynoszą 127,82 zł, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1533,84 zł,
- jeżeli podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, koszty uzyskania nie mogą przekroczyć łącznie 2300,94 zł za rok podatkowy.

W opisanym przez Spółkę stanie faktycznym pracownik zamieszkuje (w wynajętym mieszkaniu) w miejscu wykonywania swojej pracy. Należy więc stosować podstawowe koszty uzyskania przychodów. Zdaniem organu podatkowego stanowisko Spółki w tym zakresie jest prawidłowe.