Temat interpretacji
Ustawodawca w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) określił, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. O zakwalifikowaniu danego wydatku do kosztu uzyskania przychodu decyduje, zatem poniesienie wydatku w celu uzyskania przychodu i nie zakwalifikowanie wydatku do grupy wydatków nie uznanych za koszty uzyskania przychodów z art. 23 ww. ustawy.
Należy zauważyć również, że ustawodawca nie posłużył się kategorią kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, ale powiązał pojęcie kosztu z pojęciem przychodu. Oznacza to, iż pomiędzy poniesionym kosztem (wydatkiem) a osiągniętym przychodem, musi zaistnieć związek przyczynowo skutkowy. Podatnik musi osiągnąć przychód, aby przy obliczeniu podstawy opodatkowania uwzględnić dany koszt (wydatek), jaki poniósł w celu osiągnięcia tego przychodu
Przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 wyżej cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów - wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d i 116.
Z kolei przepis art. 21 ust. 1, tej samej ustawy wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są:
- pkt 46 lit. a) i b) dochody otrzymane przez podatnika z tak zwanych środków pomocowych o ile dochody te:
a) pochodzą od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych ze środków bezzwrotnej pomocy,
w tym ze środków programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznawanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów, właściwego ministra lub agencje rządowe, w tym również w przypadkach, gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielenia środków bezzwrotnej pomocy oraz
b) podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy; zwolnienie nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu zleca - bez względu na rodzaj umowy - wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem,
- pkt 47a) dotacje z budżetu państwa otrzymane na dofinansowanie przedsięwzięć realizowanych w ramach Specjalnego Przedakcesyjnego Programu na Rzecz Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich (SAPARD),
- pkt 47c) kwoty otrzymane od agencji rządowych, jeżeli agencje te otrzymały na ten cel środki z budżetu państwa,
- pkt 47 d) dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne, otrzymane na cele związane z działalnością rolniczą z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, od agencji rządowych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych,
- pkt 116) dopłaty bezpośrednie stosowane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.
Zatem jeżeli otrzymano środki pomocowe z Unii Europejskiej na pokrycie części wynagrodzeń pracowników to za koszt uzyskania przychodów należy uznać tą część wynagrodzenia pracownika, która nie jest finansowana z otrzymanych środków pomocowych.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.