Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu na podstawie art. 216 § 1 i art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 , poz.60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 21.03.2005 r. (data wpływu 25.03.2005) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i zastosowania prawa podatkowego

p o s t a n a w i a

uznać za nieprawidłowe stanowisko przedstawione w piśmie przez Jednostkę o możliwości zastosowania 20% kosztów uzyskania przychodu od wypłat wynagrodzeń dla twórców i realizatorów wynalazku będących pracownikami Jednostki i zakładu wdrażającego.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 21.03.2005 r. (data wpływu 25.03.2005 r.) uzupełnionym dnia 20.04.2005 r. i 30.05.2004 r. Jednostka zwróciła się w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Stosownie do przepisu art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ) Naczelnik Urzędu Skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Podatnik, płatnik lub inkasent składając zapytanie do właściwego urzędu zgodnie z art. 14a § 2 w/w ustawy, jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny :

Jednostka dokonała wdrożenia wynalazku, który został zrealizowany w ramach umowy zawartej pomiędzy Jednostką a zespołem twórców i realizatorów. Zespół tworzą osoby będące pracownikami Jednostki i zakładu wdrażającego.

Do wypłaty wynagrodzeń z tytułu korzyści uzyskanych przez wdrażającego - dla pracowników Jednostki i zespołu wdrażającego - zobowiązana została Jednostka.

Prawo do udziału we własności wynalazku posiadają dwa podmioty - osoby prawne tj. Jednostka i zakład stosujący wynalazek.

We wniosku zajęto stanowisko, że na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 w związku z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. , Nr 14, poz. 176 ze zm.) wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych po zastosowaniu stawki 20% kosztów uzyskania przychodu.

Organ podatkowy stwierdza, co następuje :

Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym dotyczące kosztów uzyskania przychodów przysługujących twórcom projektów wynalazczych należy rozpatrywać w kontekście przepisów o własności przemysłowej, określających status prawny twórców projektów wynalazczych w zakresie prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego oraz prawa do wynagrodzenia.

Sposób opodatkowania przychodów wynalazcy uzależniony jest od warunków, w jakich wynalazek został dokonany oraz w jakiej formie uzyskiwane są przychody.

Status prawny twórców wynalazków w zakresie m.in. prawa do uzyskania patentu oraz prawa do wynagrodzenia, regulują przepisy ustawy - Prawo własności przemysłowej z dnia 30 czerwca 2000 r. (tj. Dz. U. z 2003r . Nr 119, poz. 1117).

Zgodnie z art. 11 ust. 3 w/w ustawy w razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z realizacji innej umowy, prawo do uzyskania patentu na wynalazek, przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego i przedłożonej umowy o wspólności prawa do/z patentu wynika, iż prawo do udziału we własności wynalazku posiadają dwa podmioty - Jednostka i zakład wdrażający, a twórcom i realizatorom przysługują wynagrodzenia i nagrody.

Natomiast z pisma i przedłożonych umów o pracę nie wynika czy wynalazek został dokonany w ramach wykonywania obowiązków ze stosunku pracy.

W sytuacji, gdy wynalazek zostanie dokonany przez twórcę w ramach wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, to wynagrodzenia i nagrody stanowią dla twórców - stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychód ze stosunku pracy.

Z brzmienia powołanego wyżej artykułu wynika, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy (..) uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat, a w szczególności : wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty (...).

W tym przypadku wysokość kosztów uzyskania przychodu określa się jak ze stosunku pracy - zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wypłaty dokonywane na rzecz osób nie będących pracownikami, zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym będą stanowiły przychód osiągnięty na podstawie umowy o dzieło lub umowy zlecenia, a koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 w/w ustawy wynoszą 20 % (koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potracone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe), a w przypadku gdy podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10).

Jednocześnie Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu informuje, że niniejsza interpretacja o zakresie zastosowania prawa podatkowego, dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta .

Jeżeli płatnik, podatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawarta w tym postanowieniu.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa przysługuje zażalenie.Zażalenie zgodnie z przepisami art. 236 § 2, art. 220 i 223 w związku z art. 239 ustawy Ordynacja podatkowa wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu. Zażalenie zgodnie z przepisem art. 222 Ordynacji podatkowej, powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określić istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie.