Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stwierdza, że stanowisko Pana - przedstawione we wniosku z dnia 10.02.2005 r., który wpłynął do organu w dniu 11.02.2005 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego używanego w pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie umowy użyczenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.02.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem dministracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zasto-sowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku wskazuje na to, że w styczniu 2005 roku podatnik rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Dla potrzeb prowadzonej działalności podatnik korzysta z samochodu osobowego użyczonego mu bezpłatnie przez teścia. Podatnik wyjaśnia, że teść jest osobą, która nie prowadzi działalności gospodarczej.

Podatnik pyta, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z eksploatacją użyczonego samochodu. Stanowisko podatnika jest takie, iż do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wszelkie wydatki związane z eksploatacją użyczonego samochodu, w tym podatek od towarów i usług od zakupionego paliwa.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wskazuje jak niżej:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej "ustawą", kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki podatnika, ale tylko takie wydatki (nie wymienione w art. 23), których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu czyli te, które wpływają lub co najmniej w danych okolicznościach powinny wpłynąć na uzyskanie przychodu z danego źródła. Ocena, czy w konkretnym przypadku zachodzi związek przewidziany w art. 22 ust. 1 ustawy, winien doprowadzić do ustalenia, czy poniesiony wydatek przyczynił się lub mógł się przyczynić do osiągnięcia przychodu z danego źródła. Zatem kosztem uzyskania przychodów są uzasadnione racjonalnie i gospodarczo nakłady i wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, który przez ich poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów z tego źródła.

W świetle powyższego uznanie za koszt uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego używanego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej podatnika na podstawie umowy użyczenia jest w pełni uzasadnione, przy jednoczesnej jednakże konieczności zachowania warunków wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy.

W art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy wskazano bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Z powyższego wynika, że wydatki poniesione przez podatnika na eksploatacją samochodu osobowego używanego w prowadzonej działalności na podstawie umowy użyczenia, a zatem niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych, rozliczać należy na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.

Jednocześnie należy wskazać, że w objaśnieniach do podatkowej księgi przychodów i rozchodów stanowiących załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) w ust. 14 wyjaśniono, że wydatki z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu należy wpisywać w kolumnie 14 po zakończeniu miesiąca na podstawie miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków wynikających z faktur zawierających numer rejestracyjny tego pojazdu. Suma wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w poszczególnych miesiącach, ustalona od początku roku podatkowego, nie może przekroczyć kwoty wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu za ten sam okres, to jest kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach przez właściwego ministra.

Dlatego też, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław- Fabryczna, podzielając stanowisko podatnika w tym zakresie, rozstrzygnął jak na wstępie.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej w wysokości 5 zł.