Temat interpretacji

Regulacje dotyczące kwestii obliczania odpisów amortyzacyjnych i zaliczania ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów dla samochodów osobowych o ładowności nie przekraczającej 500 kg., będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej, określaja przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)
Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy "podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a - 30 miesięcy.
Środek trwały, o którym mowa powyżej uznaje się za używany - jeżeli podatnik udowodni, że przed jego nabyciem był wykorzystywany co najmniej przez okres 6 miesięcy - zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 tej samej ustawy.
Należy zauważyć, że bez znaczenia jest fakt, iż samochód był używany do celów prywatnych od 1999 r., ponieważ zgodnie z ww. przepisami, istotne jest udowodnienie, że samochód był używany, co najmniej pół roku przed jego nabyciem przez podatnika. W opisanej sytuacji nabycie nowego samochodu miało miejsce sześć lat temu i jeśli podatnik potrafi wykazać, że samochód był wcześniej (tj. przed jego nabyciem) wykorzystywany przez co najmniej sześć miesięcy, to tylko w takiej sytuacji będzie mógł uznać samochód za używany w rozumieniu ustawy podatkowej.
Mając na uwadze wskazane powyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie podatniczka nie może zastosować indywidualnej stawki amortyzacyjnej w stosunku do samochodu nowo nabytego, który był użytkowany przez sześć lat dla celów osobistych a następnie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ma zostać zaliczony do środków trwałych. Samochód został zakupiony jako nowy i przed jego nabyciem nie był wykorzystywany.
Zatem do naliczania amortyzacji należy przyjąć podstawową stawkę określoną w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych w wysokości 20%.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.