Temat interpretacji

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Bemowo działając na podstawie art. 216 oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60) stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20.01.2005 r. jest nieprawidłowe.

W dniu 21.01.2005 r. wpłynął do tutejszego organu Pana wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60).

Jak wynika z treści pisma w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej wprowadza Pan do działalności samochód osobowy, który do tej pory wykorzystywany był do celów prywatnych, natomiast obecnie będzie stanowić środek trwały. Jednocześnie nadmienia Pan, że przedmiotowy samochód został zakupiony w styczniu 2003 roku i jest Pan w posiadaniu faktury dokumentującej jego nabycie. Wprowadzając w/w samochód do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Pana zdaniem wartość początkową należy ustalić według ceny nabycia wynikającej ze stycznia 2003 roku.

Osoby fizyczne wprowadzając do działalności gospodarczej prywatny składnik majątku, który będzie stanowić środek trwały w tej działalności, muszą ustalić jego wartość początkową. Przepisy regulujące zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych zawarte są art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami). Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 za wartość początkową środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie nabycia w drodze kupna uważa się cenę ich nabycia. Natomiast w myśl art. 22g ust. 8 wyżej cytowanej ustawy jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

W opisanej sytuacji nabycie prawa własności samochodu nastąpiło 2 lata wcześniej przed podjęciem decyzji o przeznaczeniu samochodu wyłącznie do celów działalności i uznaniu go za środek trwały. W/w ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera przepisu, który wprost odnosiłby się do takiej sytuacji. Biorąc jednak pod uwagę inflację i stopień zużycia tego samochodu w takim przypadku podatnik wprowadza do ewidencji środek trwały w wartości początkowej ustalonej zgodnie z wyżej cytowanym przepisem art. 22g ust. 8 ustawy.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Bemowo postanawia jak w sentencji.