Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu działając na podstawie art. 14a § 4 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 8 lutego 2005 roku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w związku z wątpliwościami dotyczącymi poboru zaliczek od przychodów wypłaconych przez komornika

postanawia

uznać stanowisko Strony wyrażone w przedmiotowym wniosku jako nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny w sprawie:

Pracowała Pani na podstawie umowy o pracę w zakładzie pracy chronionej. Z powodu trudności finansowych zakładu za miesiące listopad i grudzień 2003 roku oraz za styczeń i luty 2004 roku nie otrzymała Pani wynagrodzenia. W związku z tym, iż w 2004 roku sytuacja finansowa zakładu, w którym Pani pracowała nie poprawiła się rozwiązała Pani umowę o pracę.

Zaległe wynagrodzenie zostało Pani wypłacone częściowo w 2004 roku przez komornika, po uzyskaniu nakazu zapłaty wydanym przez Sąd Rejonowy w Toruniu i skierowaniu sprawy do egzekucji komorniczej.

W związku z powyższym w złożonym wniosku zawarto pytanie następującej treści:

• czy od przychodu uzyskanego w 2004 roku od komornika zaliczka winna być odprowadzona do zakładu pracy chronionej.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zdaniem Strony otrzymane środki pieniężne od komornika są przychodem z tytułu świadczonej pracy. Komornik nie pobrał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zaliczka od przychodów otrzymanych od komornika Pani zdaniem winna być odprowadzona do zakładu pracy chronionej z uwagi na fakt, iż zaliczka ta od wypłaty za świadczenie pracy w zakładzie pracy chronionej powinna być przekazana w 90 procentach na ZFRON i w 10 procentach na PFRON. Obliczając zaliczkę od przychodów uzyskanych od komornika przysługują Pani koszty uzyskania przychodu za miesiące styczeń i luty 2004 roku.

Zdaniem organu podatkowego za przychód uzyskany od danego zakładu pracy należy uznać tylko taki przychód, który został przez ten zakład faktycznie wypłacony. W opisanej sytuacji zakład nie jest płatnikiem, o którym mowa w art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), ponieważ nie dokonał faktycznych wypłat, a tym samym nie mógł jako płatnik pobrać zaliczki na podatek dochodowy. W omawianej sytuacji wypłaty wynagrodzenia dokonał komornik sądowy z rachunku bankowego byłego pracodawcy. W stanie prawnym obowiązującym do końca 2004 roku komornik nie miał obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaty przedmiotowego wynagrodzenia.

W ocenianej sprawie nie można zgodzić się ze stanowiskiem zawartym we wniosku, że zaliczkę na podatek dochodowy powinno się odprowadzić do zakładu, gdyż w zakładzie pracy chronionej zaliczki z tytułu wynagrodzenia za pracę były pobierane i przekazywane w 90 procentach na Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i w 10 procentach na PFRON. Komornik z punktu widzenia formalno -prawnego jest innym podmiotem niż zakład pracy. Dokonana przez niego wypłata zaległego wynagrodzenia nie jest tożsama z wypłatą wynagrodzenia dokonaną przez zakład pracy. Komornik nie występuje w roli płatnika, jak również Pani nie pełni roli płatnika, nie ma Pani obowiązku obliczania i przekazywania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Błędne jest stanowisko Strony, że rozliczając podatek dochodowy od osób fizycznych za 2004 rok dochody otrzymane od komornika wprowadzone zostaną do deklaracji rocznej, a zaliczka odprowadzona do zakładu pracy chronionej jako zaliczka pobrana przez płatnika.

W ocenie organu podatkowego w przypadku, gdy zaległe wynagrodzenie wypłaca komornik sądowy ze środków wyegzekwowanych wcześniej od pracodawcy nie zostaje pobrana zaliczka na podatek dochodowy, ponieważ jak już wskazano wyżej w tym przypadku ani zakład pracy nie występuje w roli płatnika, ani żaden przepis w stanie prawnym na dzień 31 grudnia 2004 roku nie nakłada na komornika obowiązku pełnienia roli płatnika, ani też podatnik nie może występować w roli płatnika

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu przysługują od przychodów uzyskiwanych z każdego stosunku zatrudnienia wymienionego w art. 12 wskazanej wyżej ustawy. Określa się je w wysokości 0,25 procenta kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej. Z treści tego przepisu wynika, że definiując pojęcie kosztów uzyskania przychodu ustawodawca powiązał je z przychodami ze stosunku pracy. Dla zachowania tego uprawnienia nie ma znaczenia fakt stosunku pracy. Oznacza to, że jeżeli podatnik osiągnie w danym miesiącu przychód ze stosunku pracy, niezależnie od tego czy jest obecnie pracownikiem danego zakładu pracy, czy nie, przysługuje mu prawo do pomniejszenia osiągniętego przychodu o koszty uzyskania przychodu. W sytuacji, gdy uzyskane świadczenie stanowi wypłatę zaległego wynagrodzenia na rzecz pracownika, to wówczas występują również okoliczności pozwalające na uwzględnienie kosztów uzyskania przychodu. Zatem nie można jednak zgodzić się z faktem, że podatnik ma obowiązek obliczyć zaliczkę na podatek dochodowy od otrzymanych od komornika zaległych wynagrodzeń. W tym przypadku należy w rozliczeniu rocznym wykazać przychód otrzymany od komornika łącznie z innymi przychodami i od sumy łącznych dochodów obliczyć należny podatek zgodnie ze skalą podatkową określoną w art. 27 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, iż w roku 2004 otrzymała Pani część wynagrodzenia organ podatkowy pragnie zwrócić uwagę, iż do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) zostały wprowadzone zmiany, które mają zastosowanie do zdarzeń mających miejsce po dniu 1 stycznia 2005 roku. Dodano do ustawy art. 42e, który stanowi, iż:

1. W przypadku, gdy za płatnika, o którym mowa w art. 31, wypłat świadczeń określonych w art. 12 dokonuje komornik sądowy lub podmiot niebędący następcą prawnym płatnika przejmujący jego zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, jest obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy obliczony według stawki 19 procentowej,
2. Przy obliczaniu zaliczki, o której mowa w ust. 1 uwzględnia się:
   1) koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1,
   2) składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), potrącone w danym miesiącu, zgodnie z odrębnymi przepisami.
3. Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1 i 2 zmniejsza się o kwotę:
   1) o której mowa w art. 32 ust. 3,
   2) składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w danym miesiącu zgodnie z odrębnymi przepisami, z zastrzeżeniem art. 27 b ust. 1 pkt 2 i ust. 2.
4. Przepisy art. 38 ust. 1 i art. 39 ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika, iż z dniem 1 stycznia 2005 roku obowiązki płatnika przejmuje komornik.

Odpowiedzi udzielono zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku z dnia 8 lutego 2005 roku i stanem prawnym obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy -Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta.

Zgodnie z art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 tej ustawy.

Zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Toruniu w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia Stronie.