Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Gryfinie, na pisemne zapytanie z dnia 20 września 2004 r., udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego i stwierdza, co następuje:

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, iż jest właścicielem agencji PKO BP SA. i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej używa prywatny samochód osobowy.

Na tle powyższych okoliczności faktycznych, podatnik formułuje stanowisko, iż prywatny samochód mógłby używać do prowadzenia działalności gospodarczej, jak również mógłby wprowadzić ten samochód do ewidencji środków trwałych i amortyzować go.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Gryfinie stwierdza, że stanowisko podatnika jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego: art. 22 ust. 1, art. 22a ust. 1, art. 22f ust. 3, art. 22n ust. 2, art. 23 ust. 1 pkt 4 i pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.),

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

Na podstawie art. 22 ust. 1 cyt. ustawy ,,kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 (...)".

Natomiast stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 46 tej ustawy ,,nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (..), poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (...), z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu".

W myśl wyżej przywołanych przepisów, prywatny samochód może być używany do prowadzenia działalności gospodarczej, a suma poniesionych wydatków udokumentowanych fakturami z tego tytułu, nie może przekroczyć kwoty wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu, tj. do faktycznie przejechanych kilometrów pomnożonych przez stawkę za km, które to wydatki będą stanowiły koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy ,amortyzacji podlegają (...), stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: (...) maszyny i środki transportu (...), - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...), zwane środkami trwałymi".

Zastosowanie ma również art. 22n ust. 2 ustawy, który stanowi, iż ,,podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych (...)".

Natomiast stosownie do art. 22f ust. 3 ww. ustawy "odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie art. 22h - 22m, gdy wartość początkowa środka trwałego(...), w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art.22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h - 22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego (...) albo w miesiącu następnym".

Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego (...), w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartości 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania".

W nawiązaniu do cytowanych przepisów wydatki ponoszone w związku wykorzystaniem prywatnego samochodu osobowego dla celów prowadzonej działalności gospodarczej mogą być ewidencjonowane w dwojaki sposób, tj.:

• jako używanie samochodu prywatnego nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, co wiąże się z obowiązkiem prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu i ewidencjonowanie wydatków do podatkowej księgi przychodów i rozchodów do wysokości kwoty wynikającej z tej ewidencji, oraz
• jako wydatki ponoszone z tytułu wprowadzenia samochodu do ewidencji środków trwałych poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, a także innych wydatków związanych z utrzymaniem tego samochodu.