Temat interpretacji

W związku ze złożonym w dniu 22.09.2004 r. zapytaniem, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty działając na podstawie art. 14a §1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) informuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne poniesionych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Za wydatki ponoszone na cele rehabilitacyjne uważa się m.in. wydatki poniesione na:

• adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności
• używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne- w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł.

Przepis art. 26 ust. 7b w/w ustawy stanowi, że wydatki na cele rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacyjnego osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ustawy wysokość wydatków na cele rehabilitacyjne ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem m.in. wydatków na używanie samochodu stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Reasumując, wydatek poniesiony przez Panią na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne w wysokości 2.280,00 zł, podlega odliczeniu. Może Pani również dokonać odliczenia części wydatków (nie sfinansowanych ze środków funduszu osób niepełnosprawnych), poniesionych na adaptację i wyposażenie mieszkania, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Natomiast siostra nie będzie mogła skorzystać z odliczenia wydatków poniesionych na adaptację mieszkania, mimo że Pani pozostaje na jej utrzymaniu, ponieważ siostra nie dysponuje dowodem poniesienia tych wydatków.