Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku ? Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) po rozpatrzeniu wniosku płatnika z dnia 30.06.2005 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dot. zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych świadczeń rzeczowych

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Płatnik pismem z dnia 30.06.2005 r.- wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z pisma wynika, że w 2005 roku płatnik chciałby udzielić swoim pracownikom rzeczowej pomocy finansowej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Pracodawca wyraża zgodę aby pracownicy nabyli towary (spożywcze, odzieżowe, książki) na fakturę wystawioną na pracodawcę. Pracownicy zapłaciliby należność za nabyte towary w sklepie natomiast na podstawie faktur pracodawca zwróciłby im kwotę uzgodnioną w zakładowym regulaminie świadczeń socjalnych, nie wyższą niż 380 zł.

Wątpliwości płatnika dotyczą czy w opisanej sytuacji wartość zakupionych towarów przez pracownika a następnie zwrócona przez pracodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Płatnik uważa, że pracownik otrzymuje świadczenie rzeczowe, które nie jest bonem, talonem, ani innym znakiem uprawniającym do wymiany na towary lub usługi ? a zatem , jest to świadczenie wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych w świetle przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Zgodnie z treścią art. 9 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl treści art. 10 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy, źródłem przychodów jest m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, a przychodami z tego stosunku, zgodnie z treścią art. 12 pkt 1 tej ustawy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z treści powyższych przepisów wynika, iż do przychodów pracownika zaliczyć należy wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, czy to pieniężne w formie wynagrodzeń wynikających z umów o pracę, czy to inne przychody, niezależnie od podstawy ich wypłaty, za wyjątkiem zwolnionych od opodatkowania.

W orzecznictwie i doktrynie przyjęto, że w pojęciu wynagrodzenia za pracę mieści się zarówno system wynagradzania za pracę jak i jego poszczególne składniki (wynagrodzenia zasadnicze, premia, dodatki płacowe).

Do wynagrodzeń i innych świadczeń pracowniczych zaliczają się te, które są bezpośrednio związane ze stosunkiem pracy i które może otrzymać tylko ten podatnik, którego z pracodawcą łączy stosunek pracy.

W myśl art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W związku z nowelizacją ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2003 r. Nr 202, poz.1956) uległo zmianie brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 67. Zatem poczynają od 1 stycznia 2004 roku wolna od podatku jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych ? do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Oznacza to, że w przypadku przekazania pracownikom bonów , talonów i innych znaków uprawniających do wymiany na towary i usługi ? ich wysokość podlega opodatkowaniu. Natomiast w dalszym ciągu zwolnieniem od podatku objęte są ,,świadczenia rzeczowe? dla pracowników, do których można zaliczać bilety na imprezy sportowe lub kulturalne.

Zarówno bony towarowe, jak i paczki świąteczne wydawane pracownikom i dla członków ich rodzin mają charakter świadczenia regulaminowego, które może być ustanowione przez pracodawcę w drodze regulacji wewnętrznych.

Podstawą prawną w tym zakresie może stanowić:

1. ustawa z dnia 4 marca 1994 roku o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jednolity Dz.U. z 1996 roku Nr 70, poz. 335 z późniejszymi zmianami;
2. art. 16 i 94 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jednolity Dz.U. z 1998 r. poz. 94 z późniejszymi zmianami), mówiący o zapewnieniu przez pracodawcę świadczeń materialnych i bytowych pracownikom stosownie do posiadanych możliwości.

Przepisy te jednak nie określają bezpośrednio tytułów świadczeń, jakie pracodawca może przyznać pracownikom, odsyłając do regulaminów określających tytuły do tych świadczeń oraz zasady i tryb ich przyznawania.

Zatem stosowanie do źródła finansowania świadczeń w postaci bonów i paczek świątecznych, podstawą do wydania regulacji wewnętrznych przez pracodawcę może być:

• art. 8 ust 2 ustawy zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, mówiący o zasadach wprowadzania i przedmiocie regulacji w regulaminie podziału środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (ZFŚS), jeżeli źródłem finansowania bonów towarowych i paczek świątecznych są środki tego funduszu, w przypadku gdy pracodawca na podstawie przepisów tej ustawy zobowiązany jest do tworzenia funduszu lub podjął decyzje o dobrowolnym tworzeniu tego funduszu;
• art. 94 w powiązaniu z art. 104 kodeksu pracy, mówiące o zaspokojeniu potrzeb ? pracowników w miarę posiadanych środków i jednocześnie wskazujące, że jednym z wielu ustaleń regulaminu pracy powinno być określenie obowiązków pracodawcy w stosunku do pracowników, jeżeli źródłem finansowania są środki obrotowe lub kwota z zysku na tworzony, zgodnie ze statutem spółki, dodatkowy fundusz socjalny ? poza ZFŚS.

Bony i paczki świąteczne otrzymywane przez pracowników, bez względu na źródło finansowania ich zakupu przez pracodawcę, stanowią dla pracowników przychód ze stosunku pracy stosownie do art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zaliczane są do rzeczowych świadczeń. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26.07.1991 r., ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych korzystają paczki świąteczne jako świadczenia rzeczowe do kwoty 380 zł. łącznie w skali roku, pod warunkiem sfinansowania ich zakupu przez pracodawcę w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych.

W świetle powyższych przepisów za świadczenie rzeczowe nie można uznać wypłaty na rzecz pracownika z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych kwoty równej wartości zakupionych towarów. Chociaż widniejącym na dokumencie nabywcą w tym przypadku jest pracodawca (faktura wystawiona jest na firmę), a pracownik wydaje się beneficjentem świadczenia rzeczowego (zakupiony towar), to jednak w przeprowadzonej transakcji pojawia się element świadczenia pieniężnego. Zatem wypłata z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych na rzecz pracownika kwoty równej wartości zakupionej paczki jest równoznaczna z dokonaniem przez pracodawcę zwrotu wydatku poniesionego przez pracownika, co z kolei wykracza poza zakres zwolnienia określonego w art.21 ust. 1 pkt. 67 ustawy z dnia 26.07.1991 r. -zatem wartość świadczenia pieniężnego podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.