Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 § 1, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20 lipca 2005 r. w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia uznać Pani stanowisko za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.07.2005 r. do Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim wpłynął wniosek Pani o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W złożonym wniosku pyta Pani czy postępuje prawidłowo uznając nieodliczony podatek od towarów i usług naliczony od rat leasingu operacyjnego na podstawie faktur VAT za koszt uzyskania przychodu. Umowa leasingu operacyjnego zawarta przed 15.04.2004 r. nie została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym do dnia 15.05.2004 r. Obecnie w związku ze zmianami od dnia 01.06.2005 r. w ustawie o podatku od towarów i usług, umowa została zarejestrowana w dniu 06.06.2005 r. Pyta Pani czy dokonana przez tut. organ ocena prawna zaistniałego zdarzenia w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zmieniła się.

Zgodnie z zapisem art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług. Jest to zasada, od której przepis ten wprowadza wyjątki. Mianowicie jest kosztem uzyskania przychodu podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

W przedstawionym stanie faktycznym w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przysługiwało Pani prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, lecz uprawnienie to utraciła Pani na skutek nieprzestrzegania rygorów przewidzianych w przedmiotowej ustawie. Wówczas brak jest podstaw prawnych do zaliczenia tego podatku do kosztów uzyskania przychodów. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy podatnika, któremu prawo obniżenia podatku naleznego nie przysługuje a nie w sytuacji, gdy prawo to z przyczyn leżących po stronie podatnika traci, jak w przedstawionym przez wnioskodawcę stanie faktycznym.

Nie można uznać, że kosztem uzyskania przychodów jest podatek od towarów i usług w sytuacji gdy posiadając uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego, z prawa tego Pani nie skorzystała.

W przypadku usługobiorców użytkujących samochody na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podaobnym charakterze, zostało wprowadzone ograniczenie w zakresie odliczania podatku naliczonego od czynszu (raty) leasingowego. Jeżeli co do zasady przysługuje Pani uprawnienie do obniżenia kwoty podatku w części to ta kwota podatku jest wyłączona z kategorii kosztów uzyskania przychodów w ramach podatku dochodowego. Natomiast w pozostałej częsci, co do której nie przysługuje uprawnienie obniżenia podatek naliczony jest kosztem uzyskania przychodów.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny tut. Urząd udzielił Pani pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa, wydając w dniu 08.03.2005 r. postanowienie nr DP.005.V/4/2005. Przedmiotowy zapis art. 23 ust. 1 pkt. 43 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zmienił się i tym samym ocena prawna zaistniałego zdarzenia pozostaje aktualna.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej.
Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej). Zażalenie wnosi się za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Radzyniu Podlaskim. W przypadku składania zażalenia należy dołączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz 50 gr od każdego załącznika.

Zażalenie winno odpowiadać warunkom określonym w art. 222 Ordynacji podatkowej czyli powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.