Temat interpretacji

Czy łączny koszt szkolenia (wraz z kosztem zakwaterowania, wyżywienia i dojazdu) finansowany w całości ze środków Funduszu Pracy dla członka Rady Zatrudnienia stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też jest zwolniony od tego podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
W przypadku gdy koszt szkolenia stanowi przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych - kto jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych - Urząd Pracy czy członek Rady Zatrudnienia, a jeśli Urząd Pracy to jaka powinna być forma powiadomienia członka Rady Zatrudnienia o osiągniętym przychodzie?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2011r. (data wpływu do tut. Biura 24 maja 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów członka rady zatrudnienia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów członka rady zatrudnienia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Powiatowy Urząd Pracy jest jednostką organizacyjną samorządu, prowadzoną w formie jednostki budżetowej i wykonuje zadania określone w art. 9 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008r. Nr 69, poz. 415 ze zm.) tj. współdziała z powiatową radą zatrudnienia w zakresie promocji zatrudnienia oraz wykorzystania środków Funduszu Pracy. W oparciu o art. 108 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 23 ust. 7 i 9 ww. ustawy powiatowe urzędy pracy organizują szkolenia dla członków powiatowych rad zatrudnienia. Szkolenia obejmują zagadnienia związane z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Powiatowy Urząd Pracy zamierza organizować szkolenia dla członków rady zatrudnienia. Szkolenia przeprowadzane będą przez profesjonalne firmy szkoleniowe oraz finansowane ze środków Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składają się również koszty wyżywienia, a ponadto w przypadku szkoleń zamiejscowych - koszt zakwaterowania i dojazdu członka rady z i do miejsca szkolenia. Członkowie rady zatrudnienia nie otrzymują wynagrodzenia za posiedzenie rady - stosownie do brzmienia art. 23 ust. 8 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od świadczenia pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniach rady zatrudnienia, za ten czas pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczeniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy u macierzystego pracodawcy. Członkowie rady zatrudnienia nie mają statusu pracowników powiatowego urzędu pracy ani też nie są zleceniobiorcami w ramach wykonywanych czynności opiniodawczo -doradczych. Jest to funkcja społeczna, która wymaga wiedzy w zakresie przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wraz z aktami wykonawczymi.

Powiatowy Urząd Pracy pełni funkcję płatnika składek podatku dochodowego od osób fizycznych dla pracowników urzędu, osób pozostających z urzędem w stosunkach cywilnoprawnych, oraz osób bezrobotnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy łączny koszt szkolenia (wraz z kosztem zakwaterowania, wyżywienia i dojazdu) finansowany w całości ze środków Funduszu Pracy dla członka rady zatrudnienia stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też jest zwolniony od tego podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, całościowe koszty szkolenia, w tym m.in. wynagrodzenie wykładowcy, otrzymane przez uczestników opracowania i inne pomoce naukowe, koszty wyżywienia, a w przypadku zorganizowania szkolenia poza miastem będącym siedzibą wnioskodawcy dodatkowo, koszty zakwaterowania czy dojazdu w obie strony, nie są przychodami członków rady zatrudnienia podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, powiatowe rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi starosty w sprawach polityki rynku pracy, nie stanowią jednakże organów samorządowych. W skład powiatowej rady zatrudnienia wchodzą osoby powoływane przez starostę spośród działających na terenie powiatu organizacji i organów wymienionych w art. 23 ust. 3 ww. ustawy.

Organizację oraz tryb działania rad zatrudnienia określa rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281, zw. dalej rozporządzeniem).

W ocenie wnioskodawcy powiatowe urzędy pracy zostały zobligowane przez ustawodawcę do finansowania szkoleń organizowanych dla członków powiatowych rad zatrudnienia ze środków pochodzących z Funduszu Pracy. O potrzebie zorganizowania szkolenia decyduje rada stosownie do brzmienia § 8 rozporządzenia, który stanowi, że rada zatrudnienia może ustalić, w formie uchwały, roczny plan potrzeb szkoleniowych jej członków lub podjąć uchwałę o potrzebie zorganizowania dla zainteresowanych członków szkolenia na określony temat związany z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zgodnie z § 9, szkolenia członków powiatowej rady zatrudnienia są finansowane przez starostę - w ramach limitu środków Funduszu Pracy, pozostających w jego dyspozycji. Podobnie stanowi art. 108 ust. 1 pkt 6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zgodnie z którym środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie kosztów szkolenia oraz przejazdu członków rad zatrudnienia, o których mowa w art. 23 ust. 7 i 9. W świetle przywołanych przepisów istnieje zatem, zdaniem wnioskodawcy, upoważnienie ustawowe do pokrycia ze środków publicznych (ze środków Funduszu Pracy) kosztów szkoleń członków rady zatrudnienia, mając na uwadze zgłoszone przez radę potrzeby szkoleniowe w zakresie zapewniającym efektywny dialog społeczny. Szkolenia członków rady zatrudnienia służą więc nabywaniu wiedzy, która umożliwia wypełnianie nałożonych na nich obowiazków społecznych. Z tego względu przyjmuje się, że koszty szkolenia stanowią w myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 11 ust. 1 oraz art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako nieodpłatne świadczenie przychód otrzymywany przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych.

Zdaniem wnioskodawcy w katalogu zwolnień podatkowych, zawartych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwraca w rozważanej sprawie uwagę punkt 118 lit. b). Zgodnie z jego treścią zwalnia się od podatku dochodowego od osób fizycznych wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Mając na uwadze, że szkolenia dla członków powiatowej rady zatrudnienia są pokrywane w całości ze środków Funduszu Pracy, na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, stwierdzić należy, że spełnione zostały przesłanki ustawowego zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, na które powyżej wskazał Wnioskodawca.

5/8

Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, że koszt szkolenia organizowanego przez Powiatowy Urząd Pracy dla członków powiatowej rady zatrudnienia obejmujący zarówno koszt wynagrodzenia wykładowcy, koszt wynajmu sali, zakwaterowania, wyżywienia i dojazdu stanowi przychód zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych w trybie przywołanego przepisu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a powołanej ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Z przepisu art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Powiatowa rada zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym w sprawach polityki rynku pracy. Rada działa na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2008r. Nr 69 poz. 415 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224 poz. 2281). Stosownie do treści art. 23 ust. 4 powołanej ustawy o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy członków Naczelnej Rady Zatrudnienia powołuje minister właściwy do spraw pracy, członków wojewódzkich rad zatrudnienia - marszałek województwa, a członków powiatowych rad zatrudnienia - starosta, spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i organizacje, o których mowa odpowiednio w ust. 1-3. Wskazane natomiast powyżej rozporządzenie w § 8 stanowi, iż rada zatrudnienia może ustalić w formie uchwały, roczny plan potrzeb szkoleniowych jej członków lub podjąć uchwałę o potrzebie zorganizowania dla zainteresowanych członków szkolenia na określony temat, związany z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Zgodnie z § 9 rozporządzenia, szkolenia członków Naczelnej Rady Zatrudnienia są finansowane przez ministra ze środków Funduszu Pracy. Szkolenia członków wojewódzkiej rady zatrudnienia są finansowane przez marszałka województwa, a powiatowej rady zatrudnienia przez starostę w ramach limitu ze środków Funduszu Pracy, pozostających w ich dyspozycji. Istotą szkoleń dla członków powiatowych rad zatrudnienia jest rozwój poprzez osobiste i grupowe doświadczenie oraz jego analiza.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z podatku dochodowego świadczenia otrzymane przez bezrobotnych. Zwolnienie na tej podstawie zostało wprowadzone z dniem 1 maja 2004r. a związane było z wprowadzeniem stosownych świadczeń dla bezrobotnych przez ustawę z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. 2004, Nr 99, poz. 1001). Zwolnienie na tej postawie obejmuje tylko wyraźnie wymienione w przepisie przychody.

I tak art. 21 ust. 1 pkt 118 mówi, że wolne od podatku dochodowego są: wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

1. studiów podyplomowych,
2. szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych,
3. egzaminów lub licencji,
4. badań lekarskich lub psychologicznych,
5. ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków

-otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W związku z tym, wszelkie świadczenia niepieniężne przeznaczone na inne cele niż wyżej wskazane nie będą zwolnione od podatku na tej podstawie. Także świadczenia pieniężne np. refundacje nawet, jeśli będą związane z ww. celami, nie będą zwolnione od podatku na tej podstawie. Ponadto ustawa z 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w art. 1. ust. 1 określa, iż ww. ustawa dotyczy zadań państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. W art. 2 ust. 1 pkt 37 ww. ustawy znajdujemy definicje szkolenia i są to pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia. Oczywistym, więc jest, że szkolenia, o których mowa w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dotyczą szkoleń dla osób bezrobotnych.

Członkowie powiatowej rady zatrudnienia uzyskują przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykonują bowiem czynności zlecone przez starostę, na podstawie powołania. Z pośród świadczeń otrzymanych przez członków rad zatrudnienia w związku ze szkoleniem, można zwolnić od podatku dochodowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wykonawczych wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepis ten mówi o tym, że ww. zwolnienie stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Art. 41 ust. 7 ww. ustawy stanowi, że jeżeli przedmiotem:

1. wygranych (nagród), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2,
2. świadczeń, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4,
3. świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18

-nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Jak wynika z treści wniosku Powiatowy Urząd Pracy zamierza organizować szkolenia dla członków rady zatrudnienia. Szkolenia przeprowadzane będą przez profesjonalne firmy szkoleniowe oraz finansowane ze środków Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składają się również koszty wyżywienia, a ponadto w przypadku szkoleń zamiejscowych - koszt zakwaterowania i dojazdu członka rady z i do miejsca szkolenia.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy zatem stwierdzić, iż członkowie rady zatrudnienia uzyskują nieodpłatne świadczenie w postaci uczestnictwa w szkoleniach, przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków z tego tytułu. W konsekwencji też, powstaje u nich w tym przypadku przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego zasady ustalania określa art. 11 ust. 2a ww. ustawy.

Zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje wypłacone diety i inne należności za czas podróży służbowej otrzymywane przez osoby niebędące pracownikami. A zatem do świadczeń otrzymanych przez członków rady zatrudnienia w związku ze szkoleniem, obejmujących nieodpłatne zakwaterowanie i wyżywienie oraz zwrot kosztów podróży, może mieć zastosowanie ww. przepis. W tym zakresie nie mieści się jednak wartość szkolenia będącego nieodpłatnym świadczeniem, które otrzymują członkowie rady zatrudnienia.

Z uwagi na powyższe, Urząd Pracy jest obowiązany pobierać zaliczkę na podatek, z uwzględnieniem dyspozycji art. 41 ust. 1 i ust. 7 ustawy, a w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym ma obowiązek wystawienia informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach